ကြ်န္ေတာ့္အေဖက ကြၽန္ေတာ့္ကို တရားသူႀကီး ျဖစ္ေစခ်င္ေပမယ့္ အေမကေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာ ဥပေဒဘြဲ႕ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဘြဲ႕ရစဥ္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူ႔တရား စီရင္ေရးစနစ္ဆိုၿပီး က်င့္သံုးပါတယ္။ ထိုစဥ္က တရားသူႀကီးေတြကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံရတဲ့ ျပည္သူ႔ေကာင္စီဝင္ေတြ ထဲကပဲ ခန္႔ပါတယ္။ ဒါတင္မကပါဘူး၊ အဲဒီေကာင္စီဝင္ေတြဟာ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ ပါတီမွာ တင္းျပည့္ပါတီဝင္ ေတြလည္း ျဖစ္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ပါတီဝင္ေတာင္ မဟုတ္ခဲ့ေတာ့ တရားသူႀကီး မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီေခတ္က ဥပေဒဘြဲ႕ရရင္ ဥပေဒဝန္ထမ္း (အရပ္အေခၚ ဆြဲခ်) လုပ္ခ်င္လုပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ တရားေရးဝန္ထမ္း (အရပ္အေခၚ အႀကံေပး) လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပေဒဘြဲ႕ ရပါလ်က္ တရားသူႀကီး လုပ္ခြင့္မရတဲ့ အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္အေဖက မေက်နပ္ခဲ့ပါ။
တပ္မေတာ္အစိုးရ တက္လာေတာ့ ယခင္က တရားေရးအႀကံေပးေတြ က တရားသူႀကီး ျဖစ္လာပါတယ္။ ဥပေဒ ဘြဲ႕ရသူေတြက တရားသူႀကီးစာေမးပြဲ (တရားေရးဝန္ထမ္း အဆင့္ ၄) ေတြ ေျဖခြင့္ရွိလာပါတယ္။ အေဖ့ရဲ႕ အစီအစဥ္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့ မိုးကုတ္ကေန ရန္ကုန္ကို စာေမးပြဲ သြားေျဖခဲ့ရပါတယ္။ အေမနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တိုင္ပင္ၿပီး စာေမးပြဲ မေျဖဘဲနဲ႔ ရန္ကုန္က ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေဖက ကြၽန္ေတာ့္ကို တရားသူႀကီး ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ “တရားသူႀကီး”ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္ကို သေဘာက်လို႔ ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အေမကေတာ့ ေတမိမင္းႀကီး ရွင္ဘုရင္ မျဖစ္ခ်င္တာက တရားစီရင္ရမွာ ေၾကာက္လို႔။ ေၾကာက္ရတဲ့ အေၾကာင္းကလည္း တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ ေတမိမင္းႀကီးက ရွင္ဘုရင္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး တရားစီရင္ခဲ့တာ မွားလို႔ မဟာဥႆဒငရဲမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀,၀၀၀ ခံရေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို တရားသူႀကီးမျဖစ္ ေစခ်င္တာလို႔ ေျပာပါတယ္။ မွန္တာေျပာရင္ ကြၽန္ေတာ္ တရားသူႀကီး တကယ္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သံသရာဆိုတာကိုလည္း ယံုတယ္၊ ဝဋ္ေၾကြး ဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ယံုတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္ပါ။ မွားၿပီး တရားစီရင္မိရင္ ငရဲႀကီးမွာစိုးလို႔ မလုပ္ခဲ့တာပါ။
အဲဒီေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြအရ ကြၽန္ေတာ္ တရားသူႀကီးမျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတယ္လို႔ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္သာ တရားသူႀကီး ျဖစ္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္လည္း မလႊဲမေရွာင္သာဘဲ ေခတ္စနစ္တစ္ခုရဲ႕ သားေကာင္ (သားေကာင္းမဟုတ္ပါဘူး) တရားသူႀကီး ျဖစ္လာမွာပဲ။ အာဏာရွင္လက္ေအာက္က တရားသူႀကီးေတြရဲ႕ ဒုကၡကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာ ပါတယ္။ မလြဲမေရွာင္သာ အမိန္႔ခ်ခဲ့ရတဲ့ တရားသူႀကီးေတြကေတာ့ (ဒုကၡ) လို႔ ျမင္ မျမင္ ကြၽန္ေတာ္ မခန္႔မွန္းတတ္ပါဘူး။
အဲဒီေခတ္က ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ပတ္သက္တဲ့ သူေတြ၊ ပုဒ္မတစ္ခုခု တပ္ၿပီး အဖမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။ အဖမ္းခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုး တစ္ေယာက္မွ မလြတ္ေစရပါဘူး။ (အားလံုး) ဟာ အျမင့္ဆံုး အျပစ္ဒဏ္ေတြကိုပဲ ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ In Camera လို႔ေခၚတဲ့ တံခါးပိတ္ၿပီး တရားစီရင္ခံခဲ့ရ ပါတယ္။ အဲဒီပံုစံမ်ဳိး တရားစစ္ေဆးစီရင္မႈကို တရားခံေတြဟာ ျငင္းခြင့္မရွိ သလို တရားသူႀကီးေတြ ကလည္း ျငင္းပယ္ခြင့္ မရွိပါဘူး။
တရားသူႀကီးေတြက အခ်ဳိ႕အမႈေတြမွာ စာအိတ္ပါ အမိန္႔အတိုင္း တရားစီရင္ခဲ့ရတာလို႔ လူထုၾကားမွာ ေဝဖန္ေနၾကေပမယ့္ ဒီစကားကို တရားေရးဌာနက ယေန႔အထိ ျပန္လည္ေခ်ပ ရွင္းလင္းႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္းဆီးအေရးယူ၊ တရားစြဲခဲ့တဲ့ အမႈမွန္သမွ် မွားသည္ ျဖစ္ေစ၊ မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ တရားသည္ျဖစ္ေစ၊ မတရားသည္ျဖစ္ေစ၊ ဥပေဒႏွင့္ ညီသည္ျဖစ္ေစ မညီသည္ျဖစ္ေစ တရားသူႀကီးေတြက တရားခံေတြအေပၚ အျမင့္ဆံုးအျပစ္ဒဏ္ေတြ ခ်ေပးခဲ့ရပါတယ္။ တရားသူႀကီးမ်ားက ျမန္မာ့ တရားေရးေလာက၊ ကမၻာ့တရားေရး ေလာကမွာ မၾကားဖူးသည့္ ျပစ္ဒဏ္ေတြကို ခ်မွတ္ခဲ့ရပါတယ္။
ဝဋ္ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ရံ ဘဝမကူးဘူး ဆိုတဲ့အတိုင္း (ေန) လို (လ) လို ထြန္းလင္းခဲ့ေသာ ေမာ္မၾကည့္ဝံ့ခဲ့ေသာ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ဖြဲ႕ႀကီး ၿပိဳကြဲသြားေသာအခါ အဆိုပါ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕ဝင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေထာင္က်ကုန္ပါတယ္။ အဲဒီေထာင္ဒဏ္ေတြ ကိုလည္း ထံုးစံအတိုင္း တရား သူႀကီးမ်ားက အျပစ္ေပးရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လြန္စြာ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္း တရားသူႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင့္ ညည္းတြားသံၾကားရပါတယ္။ "ငါတို႔ကေတာ့ကြာ ခုဘဝ တရားသူႀကီး ျဖစ္ေပမယ့္ မဟာဥႆဒငရဲကို သြားရမယ့္ လက္မွတ္ကေတာ့ ျဖတ္ၿပီးသားပဲ။ အႏွစ္ ၈၀,၀၀၀ နဲ႔ေတာ့ ရမယ္ မထင္ဘူး။ တစ္မႈကို အႏွစ္ ၈၀,၀၀၀ နဲ႔ ၁၀ မႈဆိုရင္ အႏွစ္ ၈၀၀,၀၀၀။ ငါစီရင္ခဲ့တဲ့အမႈက ၁၀ မႈမွမကပဲကြာ" တဲ့။ "မလုပ္ႏိုင္ရင္လည္း ထြက္ခ်င္ ထြက္၊ ျပဳတ္ခ်င္ျပဳတ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿမိဳင္ရပ္ႏွင္ (အေဝးပို႔) ခံရမွာ"၊ "တကယ္လို႔ အစြယ္လိုသူက မိဖုရား၊ ေလးပစ္သူေတြက ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိး တရားသူႀကီးေတြပါ" လို႔ ညည္းတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္က စဥ္းစားမိတာက တရားသူႀကီးဆိုတာ တည္ၾကည္ေသာဂုဏ္ရွိတယ္။ သူတစ္ပါး ႐ိုေသထိုက္သူျဖစ္တယ္။ သီလကို ေစာင့္ထိန္းသူျဖစ္တယ္။ ရာဇသတ္၊ ဓမၼသတ္၊ ျဖတ္ထံုး၊ စီရင္ထံုးမ်ားကို ကြၽမ္းက်င္လိမၼာသူျဖစ္တယ္။ ခ်စ္ဖြယ္ေသာစကား ေျပာတတ္တယ္။ သစၥာ ေစာင့္ထိန္းတယ္။ ေျပျပစ္ေသာစကား ေျပာတတ္တယ္။ မမွန္မကန္ ေျပာဆို ေနသူေတြကို ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္ ဆိုတာ ကင္းဝန္မင္းႀကီး ဦးေကာင္း ေရးတဲ့ (အၯသံ ေခပဝဏၰနာက်မ္း) မွာ ဖတ္ထားေတာ့ တရားသူႀကီး ဆိုတာ အထင္ႀကီးၿပီး ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာပါ။ ငါသာ တရားသူႀကီးျဖစ္ရင္ အမႈေတြကို အမွန္အတိုင္း ျဖစ္ေစရမယ္။ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွ ေထာက္ စရာမလိုဘူး။ လိမ္ေနတဲ့ သက္ေသေတြ ေပၚေအာင္ ပညာနဲ႔ စစ္ျပမယ္။ ပိုက္ဆံလာေပးတဲ့သူကို ေငါက္ထုတ္ပစ္လိုက္မယ္။ တံစိုးသံုးပါး၊ အဂတိေလးပါး ေရွာင္တဲ့ တရားသူႀကီး ျဖစ္ေစရမယ္လို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္ “ဘယာဂတိ” ဆိုတဲ့အခ်က္ကို မေရွာင္ ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ တစ္ခုပဲရွိတယ္ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လို႔ အမွားတရားေတြ စီရင္ခဲ့ရတာပါလို႔ ငရဲမင္းႀကီးကို ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပး အသနားခံလို႔ ရမလားလို႔ေပါ့။ ရမယ္မထင္ပါဘူး။ ခုဆိုရင္ တရားသူႀကီးေတြ ကိုယ္တိုင္လည္း က်မ္းက်ိန္ဆိုရမယ့္ အေျခအေန ျဖစ္လာပါတယ္။ ဘယ္လိုက်မ္းစာမ်ဳိးကို ဆိုရမယ္ေတာ့ မသိပါဘူ။ အမႈသည္ နဲ႔ သက္ေသေတြကေတာ့ ဘုရင္လက္ထက္ကတည္းက က်ိန္ဆိုခဲ့ရတဲ့ သစၥာစကားေတြနဲ႔ က်ိန္ဆိုရပါတယ္။ သစၥာမတည္၊ စကားမတည္ရင္ ေသပံုေသနည္း ၁၇ နည္းေလာက္ ေရးထားပါတယ္။ အပါယ္ေလးပါး ေရာက္ပါေစ၊ လူၿပိတၱာျဖစ္ပါေစ စသည္တို႔အျပင္ မိမိသားေျမးမ်ားပါ မက်န္ရေအာင္ ပ်က္စီးပါေစသတည္း စသည္ျဖင့္ ေရးသားထားပါတယ္။ စာဖတ္ သူမ်ား အျပည့္အစံုသိခ်င္လွ်င္ တရား႐ံုးေတြမွာ ေရးထားပါတယ္။ (သြားၾကည့္ၾကပါ)
တရားသူႀကီးေတြ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုရတာကေတာ့ ခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာမင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပညာက်မ္းမွာ ငစဥ့္ကူးရြာ၊ မတၱရာရြာ၊ ကပ္ရြာ၊ ေတာင္ျပဳန္းႀကီးနယ္တို႔မွာ ေနမ်ဳိးစည္သူရာဇာဘြဲ႕ခံ ခံုေတာ္အရာရွိက အမႈေတြကို စစ္ေဆးဆံုးျဖတ္မယ္ဆိုရင္ သစၥာရွစ္ခ်က္ပါ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေၾကာင္း ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်မ္းနဲ႔မညီ (ဥပေဒနဲ႔မညီ) ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာမ်ား ေတြ႔ရင္ေတာ့ ရာထူးကျဖဳတ္ၿပီး ေထာင္ဒဏ္ (ႏွစ္လ) အျပစ္ေပးခံရသည့္အျပင္ စားထားတဲ့ လာဘ္ေငြကို လည္း ႏွစ္ဆျပန္ေလ်ာ္ရပါတယ္။ ၾကံဳလို႔ ေျပာျပတာပါ။
ခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တရားသူႀကီးမျဖစ္ခဲ့ပါ။ တရားသူႀကီးမျဖစ္ခဲ့လို႔ စာအိတ္ပါ ျပစ္ဒဏ္ေတြ မခ်မွတ္ခဲ့ရပါ။ ဘယာဂတိလည္း မက်ဴးလြန္ခဲ့ရပါ။ ျပစ္ဒဏ္ေပးလို႔ ေသဒဏ္ေပးခံရတဲ့ တရားခံေတြရဲ႕မ်က္ႏွာ၊ ႏွစ္ ၄၀၊ ႏွစ္ ၅၀၊ ႏွစ္ ၁၀၀ ျပစ္ဒဏ္ေပးခံခဲ့ရတဲ့ တရားခံေတြရဲ႕ မေက်နပ္တဲ့မ်က္ႏွာ၊ မေက်နပ္တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ေတြ မခံခဲ့ရပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္လို႔ အျပစ္ေပးခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ငရဲမင္းႀကီးကိုလည္း အသနား ခံစာ တင္စရာ မလိုေတာ့ပါ။ တရားသူႀကီး မျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အေမ့ကို အထူး ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
(စနစ္တစ္ခုရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရေသာ တရားသူႀကီးမ်ားကို ရည္ညႊန္းလ်က္)
တင္ေအာင္ (မိုးကုတ္)
The Voice Weekly
