 |
| ငါးပိေထာင္း (ဓါတ္ပုံ - Thinkyunthar.blogspot.com) |
ျမန္မာတုိ႔၏ အစားအစာတြင္ ထမင္း၊ ဟင္းခ်ဳိ၊ အသားဟင္း တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ငါးပိ၊ တုိ႔စရာတုိ႔သည္ ထာဝရသုံး ဟင္းလ်ာမ်ား ျဖစ္ေပသည္။ ယင္းတုိ႔တုိ႔အနက္ ငါးပိသည္ အေျခခံအစားအစာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ျမန္မာတုိ႔ ႏႈတ္မ်ားက ငါးပိပါမွ အားရတင္းတိမ္ၿပီး ထမင္းၿမိန္သည္ဟု ဆုိၾက ေျပာၾကေလသည္။
ငါးပိတြင္ စိမ္းစားငါးပိ၊ မွ်င္ငါးပိ၊ ဒမင္းငါးပိ၊ ေရခ်ဳိငါးပိႏွင့္ ငါးပိေကာင္ဟူ၍ ရွိ၏။ စိမ္းစားငါးပိကုိ ၿမိတ္ႏွင့္ထား ဝယ္နယ္မ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ၾကၿပီး ေဒသကို အစြဲျပဳလ်က္ ၿမိတ္စိမ္းစားငါးပိ၊ ထားဝယ္စိမ္းစား ငါးပိဟု ေခၚေဝၚၾကသည္။ မွ်င္ငါးပိကို ဘုိကေလး (ဖ်ာပုံနယ္)၊ လပြတၱာ (ေျမာင္းျမနယ္)၊ သကၠေသာင္ (ပုသိမ္နယ္) တုိ႔တြင္ လုပ္ကုိင္ၾကၿပီး မွ်င္ပုိက္ႏွင့္ဖမ္း၍ရေသာ မွ်င္မ်ားကို အစြဲျပဳ၍ မွ်င္ငါးပိဟု ေခၚသည္။ ဒမင္းငါးပိမွာ ဒမင္းေထာင္၍ ဖမ္းရေသာ ငါးကေလးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေနလွန္းဆားပ္က၍ ေထာင္းယူရေသာ ငါးပိျဖစ္သည္။ ငါးေပါသည့္ အရပ္တုိင္း၌ ဒမင္းငါးပိလုပ္ၾက၏။ ငါးကို အေကာင္လုိက္ ဆားပက္၍ ကုပ္ႏွိပ္ထားေပသည္။ ယင္းကို ငါးပိေကာင္ဟု ေခၚသည္။
ထုိသုိ႔ ငါးပိကုိ ေဒသအလုိက္ ခြဲျခားလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ၾကသကဲ့သို႔ စားေသာက္ပုံမွာလည္း တစ္နယ္ႏွင့္တစ္နယ္ မတူေခ်။ ေဒသအလုိက္ အႀကိဳက္တစ္မ်ဳိးစီ သုံးေဆာင္တတ္ၾကေပသည္။ အထူးသျဖင့္ ထားဝယ္ခ႐ုိင္၊ ထားဝယ္ေဒသတြင္ စိမ္းစားငါးပိျဖင့္ ျပဳလုပ္ရေသာ ငါးပိေထာင္းကို အသုံးမ်ား၏။ ငါးပိေထာင္းကို ထားဝယ္သူ ထားဝယ္သားမ်ား သာမက ေမာင္းမကန္ ပင္လယ္ကမ္းေျခသို႔ တစ္ခါတစ္ေခါက္ အလည္ေရာက္ၾကသူမ်ားႏွင့္ အစုိုးရအရာထမ္း အမႈထမ္းမ်ား ၾကားဖူး စားသံုးဖူး ၾကေပလိမ့္မည္။
ယင္းငါးပိေထာင္းတြင္ စိမ္းစားငါးပိ၊ င႐ုတ္သီး အစုိ/အေျခာက္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴႏွင့္ ပုဇြန္ေျခာက္တုိ႔ ပါဝင္ေပသည္။ ျပဳလုပ္ရန္ နည္းလမ္း၊ အၾကမ္းဖ်င္းမွာ စိမ္းစားငါးပိ သုံးက်ပ္သားခန္႔ကို တုတ္လွ်ဳိ၊ တုတ္တပ္၍ (သို႔မဟုတ္) ေျမ စေလာင္းဖုံးတြင္ အျပားလုိက္ကပ္ၿပီး မီးခဲရဲရဲျဖင့္ ကပ္ရမည္၊ (သို႔မဟုတ္) ဖုတ္ရမည္။ ၎အျပင္ င႐ုတ္သီးအေျခာက္ (၁၀) ေတာင့္ခန္႔ႏွင့္ င႐ုတ္သီးသုံးေတာင့္ခန္႔ကိုလည္း တုတ္ျဖင့္ သီး၍ မီးကင္ရမည္။ ၎င႐ုတ္သီးမ်ား မီးကင္၍ က်က္လွ်င္ ပုဇြန္ေျခာက္ တစ္က်ပ္သားခန္႔ႏွင့္ ၾကက္သြန္ျဖဴဥႀကီးႀကီးတစ္ုခန္႔ ေရာၿပီး င႐ုတ္သီးမီးကင္ႏွင့္အတူ ဆုံတြင္ ထည့္၍ ေထာင္းရမည္။ ၎အမည္မ်ားညက္လွ်င္ မီးကင္ၿပီး အသင့္ျဖစ္ေနေသာ ငါးပိသုံးက်ပ္ သားခန္႔ႏွင့္ ထပ္မံေပါင္း၍ ဆုံ၌ ဆက္လက္ေထာင္း ပါေလ။
သတိျပဳရန္မွာ ငါးပိမတူးမျခစ္ေစရန္ႏွင့္ င႐ုတ္သီးမီးကင္၊ ပုဇြန္ေျခာက္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ငါးပိဖုတ္ စသည့္အမည္ မ်ားအားလုံး ေရာေႏွာႏွံ႔စပ္သမေအာင္ ေထာင္းယူရန္ပင္ ျဖစ္၏။ သို႔မွ ထားဝယ္ငါးပိေထာင္း အရသာပုိေကာင္းၿပီး လွ်ာေတြ႔ခံတြင္း ေတြ႔ေပမည္။
တနသၤာရီတုိင္းေဒသႀကီး၊ ထား႐ုယ္ခ႐ုိင္၊ ထားဝယ္ေဒသတြင္ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားသည္ ငါးပိေထာင္းကုိ တာရွည္ စားသုံးႏုိင္ေအာင္ ေထာင္းၿပီးၿပီးျခင္းလက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္အလုံးျပဳလုပ္ၿပီး အဖုံးပါေသာ အစ္(သုိ႔မဟုတ္) ခြက္တုိ႔ျဖင့္ ထည့္၍ စားသုံးၾကသည္။ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းႏွင့္ ပုိးမႊားမဝင္၊ ယင္ မဥလွ်င္ ထားဝယ္ငါးပိေထာင္းသည္ တစ္လႏွင့္ ႏွစ္လအထိပင္ အထားခံေပသည္။
ထားဝယ္ငါးပိေထာင္းႏွင့္တြဲ၍ စားသုံးႏုိင္ေသာ တုိ႔စရာမ်ားမွာ သရက္ကင္း၊ မရမ္းကင္း၊ လမုက္ငး၊ လမဲ့ကင္း၊ မိႏၷဲကင္း၊ သခြားသီးႏွင့္ နာနတ္ဦး၊ သီဟုိဠ္သီး၊ သရက္သီးစသည့္ မခ်ဳိမခ်ဥ္မ်ား (သို႔မဟုတ္) သစ္တုိ၊ တညင္း၊ ေတာင္တလဲ၊ ကန္႔ကလာ၊ မုံလာ၊ ငွက္ေပ်ာဖူးအျပင္ အျခားခ်ဥ္ဖတ္စိမ္ထားေသာ တုိ႔စရာတုိ႔ႏွင့္ တြဲဖက္သုံး ေဆာင္ႏုိင္ေလသည္။
ထုိငါးပိေထာင္းကုိ တုိ႔စရာအစုံအလင္ျဖင့္ ရာသီမေရြး၊ ဥတုမေရြးျပဳလုပ္စားသုံးႏိုင္၏။ သို႔ေသာ္ ေႏြ၊ မုိး၊ ေဆာင္း ခြဲ၍ ေထာင္းက ပိုအရသာရွိရုံမက၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးတစ္ခြက္ပင္ ျဖစ္ႏုိင္ေသး၏။ ဥပမာ – ေအးေသာ ေဆာင္းရာသီတြင္ ငရုတ္သီးနည္းနည္းပိုကဲ၍ ေထာင္းလွ်င္ ေခၽြးကေလးစုိ႔စုိ႔ျဖစ္လာၿပီး အေအးဖ်ား၊ အေညာင္း ဖ်ားမ်ားေပ်ာက္၊ အရသာလည္း ေတြ႔ အာဟာရဓာတ္လည္း ျဖည့္ၿပီး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
မွန္ေပသည္။ အမ်ားစုသည္ ငါးပိကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္၍ စားသုံးေနၾကေသာ္လည္း ငါးပိတြင္ မည္သည့္အာဟာရ ဓာတ္မ်ားပါရွိသည္ကိုမူကား ဂရုျပဳသတိထား ေလ့လာၾကဟန္မတူေခ်။ ငါးပိႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း အတြဲ ၃၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၀၄ ငါးပိ၏ အာဟာရဓာတ္မ်ားအေၾကာင္းတြင္ ယေန႔ျပည္သူတုိ႔ အမ်ားစုစားသုံးေနေသာ ငါးပိ၌ေရ၊ ပရုိတင္းႏွင့္ တြင္းထြက္ဓာတ္သတၱဳမ်ားပါရွိေပသည္။ တြင္းထြက္ဓာတ္သတၱဳမ်ားအနက္၊ ဆားအျပင္ ကယ္လ္စီယမ္ႏွင့္ ေဖာ့စေဗာရပ္ (ေခၚ) ျဒပ္စင္မ်ား ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ ေသြးေကင္းရန္အတြက္ သံဓာတ္လည္း ပါ၏။ ငါးပိတြင္ ေရ ရာခုိင္ႏႈန္း ၄၀ မွ ၅၀ အထိ၊ ပရုိတင္းရခုိင္ႏႈန္း ၂၀ မွ ၃၀ အထိ၊ အဆီ ရာခုိင္ႏႈနန္း ၃ မွ ၄ အ ထိ ပါဝင္သည္။ စိမ္းစးႏွင့္ မွ်င္ငါးပိတြင္ ဆားရာခုိင္ႏႈန္း ၁၀ မွ ၂၅ အထိ ေရခ်ဳိငါးပိ၊ ဒမင္းငါးပိႏွင့္ ငါးပိေကာင္မ်ားတြင္ ဆားရာခုိင္ႏႈန္း ၂၀ မွ ၃၀ အထိ ပါဝင္ၾကသည္။ အသားႏွင့္ အဆီမ်ား ပါဝင္ေသာေၾကာင့္ ငါးပိသည္ အျခား အသားမ်ားကဲ့သုိ႔ အပူဓာတ္ကိုေပးသည္။ ငါးပိအမ်ဳိးအစားကို လုိက္၍ ငါးပိ တစ္ေအာင္စလွ်င္ အပူဓာတ္ ၃၁ ကလုိရီမွ ၉၄၈ ကလုိရီအထိ ေပးႏုိင္သည္။ ဤသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ငါးပိသည္ အမဲသား၊ ဆိတ္သား၊ ဝက္သား ေလာက္ အာဟာရတန္ဖုိးရွိသည္ဟု ဆုိႏုိင္ေလသည္။
ယေန႔ဆုိလွ်င္ ငါးပိကုိ တုိင္းႏွင့္ျပည္နယ္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ား၊ အညာေဒသပါမက်န္ စားသုံးတတ္ေနၾကၿပီျဖစ္၍ ငါးပိ၏ အရသာေကာင္းျခင္း၊ ငါးပိ၏ အာဟာရတန္ဖုိးႀကီးမားျခင္း၊ အျခားအျခားေသာ အသားငါးမ်ားထက္ ေစ်းႏႈန္း သက္သာျခင္းစသည့္ အက်ဳိးမ်ားေၾကာင့္ အသုံးျပဳစားေသာက္လာသည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ရေပသည္။
“ထားဝယ္ငါးပိေထာင္းႏွင့္ သိေကာင္းစရာ” အျဖစ္ႏွင့္ တင္ျပရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ထားဝယ္ငါးပိေထာင္းသည္ အခ်ိန္တိုတုိႏွင့္ လုိရင္းေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္သည္။ ယင္းငါးပိေထာင္းမွ ခြဲထြက္၍ သံပရာရည္ၫွစ္၊ ငါးပိေဖ်ာ္၊ ငါးပိသုပ္၊ တုိ႔စရာအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ လည္းေကာင္း ငါးပိေထာင္းကို အစ္ႏွင့္ ပုိးမႊားမဝင္ လုံၿခံဳေအာင္ထားလွ်င္ လႏွင့္ခ်ီ၍ စားသုံးႏုိင္ျခင္း၊ ေနထုိင္မေကာင္းသူမ်ား၊ ခံတြင္းမေတြ႔သူမ်ား၊ တု႔ိစရာ၊ ဟင္းခ်ဳိႏွင့္ ေပါင္းဖက္လုိက္လွ်င္ ခံတြင္းၿမိန္ျခင္း၊ အရသာေတြ႔ျခင္း၊ က်န္းမာေရးပင္ ေကာင္းမြန္လာႏုိင္ေပေသးသည္။ အထူးသျဖင့္ အလုပ္ၾကမ္းသမားမ်ား၊ ေတာင္သူလယ္သမား၊ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ သင့္ေလွ်ာ္ေသာ ဟင္းလ်ာတစ္မ်ဳိးဟု ဆုိႏုိင္ေပသည္။ အလ်ဥ္းသင့္က ေဖာ္ျပပါ နည္းစနစ္အတုိင္း စမ္းသပ္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကဖို႔ကုိလည္း ေစတနာျဖင့္ တုိက္တြန္းလိုေပသည္။
မွန္ေပသည္။ ထားဝယ္ငါးပိေထာင္းသည္ ထားဝယ္သူ၊ ထားဝယ္သားတုိ႔၏ ဘုိးဘြားစဥ္ဆက္မွ စ၍ စားသုံးလာၾကသည့္ ရုိးရာဟင္းလ်ာတစ္မ်ဳိးျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါေတာ့သည္။
ရွိန္ေအာင္ဗုိလ္
Tavoyan Voice
