 |
| ဗြီအိုေအဌာနခ်ဳပ္မွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ နယ္ပယ္စံုမွာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားေတြ႔ဆံုစဥ္။ (ေမလ ၁၉ ရက္၊ ၂၀၁၃)။ |
ဦးသန္းလြင္ထြန္း။ ။ မဂၤလာပါခင္ဗ်။ အခု ဗြီအိုေအျမန္မာပိုင္း ကေနၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားကေန တိုက္႐ိုက္ထုတ္လြႊင့္မယ့္ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ အထူးသျဖင့္ ဗြီအိုေအ အပါအ၀င္ ဗြီအိုေအကေန အိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံက်င္းပေပးမယ့္ ဒီစီ အနီးတ၀ိုက္မွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကေနၿပီးေတာ့၊ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူငယ္ေရးရာ ဘက္ေပါင္းစံုက အသိုင္းအ၀ိုင္းက သမၼတႀကီးနဲ႔ေတြ႔ၿပီးေတာ့ ေမးခ်င္ တာ၊ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္တာေတြနဲ႔အတူ ေတြ႔ဆံုပြဲကို စတင္ပါၿပီခင္ဗ်။
အထူးသျဖင့္ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံေတြမွာပဲ အမ်ားအားျဖင့္ ေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ Town Hall meeting လို႔ေခၚတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမပံုစံမ်ိဳး၊ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေတြ႔ဆံုပြဲကို သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ လိုလုိလားလားနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကို လာၿပီးေတာ့ အခုလို လာေပးတာ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အရင္ ေျပာပါရေစ။ အလားတူပဲ တက္လာတဲ့ပရိသတ္ေတြဆိုရင္လည္း သမၼတနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခြင့္ရၿပီးေတာ့ အားလံုးအေနနဲ႔ ႐ိုး႐ိုးသားသား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေမးစရာရွိတာေလးေတြကို ေမးၿပီးေတာ့ သမၼတႀကီးဆီကလည္း ပြင့္လင္းရွင္းလင္းတဲ့ အေျဖေတြကို ရႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ယူဆပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အကန္႔အသတ္ေလး နည္းနည္းရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေမးခြန္းေတြ၊ မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ေပးရင္ေတာ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာေလးနဲ႔ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေမးခ်င္တဲ့ေမးခြန္းေတြကို ေပးၿပီးသားျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မိုလို႔ သမၼတႀကီးေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့အားေလ်ာ္စြာ က်ေနာ္ ေခၚၿပီးေတာ့ ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးခြင့္ေပး ပါမယ္။ ဒီေထာင့္မွာလာၿပီးေတာ့ ေမးခြန္းေမးေပးဖို႔ပါပဲ။
က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ပထမဦးဆံုးကေတာ့ ေမးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ ၄၇ ႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုးသမၼတအေနနဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို တရား၀င္ အလည္အပတ္ ေရာက္ရွိလာတယ္။ အဲဒီမွာ သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ဘရက္အုိဘားမားနဲ႔လည္း မနက္ျဖန္ဆုိရင္ေတြ႔ဆံုဖို႔ရွိပါတယ္။ ဒီသမုိင္း၀င္ခရီးစဥ္အတြင္းမွာ သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ ဘယ္လို ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕အက်ိဳးအတြက္ ရလဒ္ေတြကို ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိထားပါလဲ ဆိုတာေလးကို သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ အတိုခ်ဳပ္ေလး ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။ အလားတူပဲ သမၼတႀကီး ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ ရွိတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေန၊ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြကိုလည္း အတိုခ်ဳပ္ ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါၿပီးရင္ေတာ့ ပရိသတ္ထဲက ေမးစရာရွိတာေလးေတြကို သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ ေျဖၾကားေပးေစခ်င္ပါတယ္။
သမၼတဦးသိန္းစိန္။ ။ အားလံုးပဲ တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခ်င္ပါတယ္။ ဒီမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရာက္ေနေပမဲ့လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေစာေစာကေျပာသလိုပါပဲ။ ကိုယ့္ေသြး ကိုယ့္သားေတြလိုပဲ စိတ္ထဲမွာ သေဘာထားပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ ေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ အခုလို စီစဥ္ေပးခဲ့တဲ့ ဗီြအိုေအက တာ၀န္ရိွတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း က်ေနာ္ ေျပာလိုပါတယ္။ ေစာေစာက က်ေနာ္ ေျပာသလိုပါပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ အေမရိကန္ ဆက္ဆံေရးဟာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ဆိုေတာ့ လြတ္လပ္ေရးေတာင္ မရေသးပါဘူး။ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ကတည္း က်ေနာ္တုိ႔က သံတမန္ဆက္သြယ္မႈ ရွိခဲ့တယ္။ ေနာက္ ဟိုတုန္းကေတာ့လည္း သြားလာဆက္ဆံမႈေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ကဆိုလို႔ရွိရင္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု ဒီကိုလာခဲ့ပါတယ္။ ဧည့္သည္အျဖစ္နဲ႔။ ေနာက္ တခါ ၂ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္မွာ သမၼတႀကီး ဦးမန္း၀င္းေမာင္ က ေဆး၀ါးကုသဖို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ဒီကိုလာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းေပါ့ေလ။ တရား၀င္အလည္အပတ္ခရီး လာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ကေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တုိ႔ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္သြားၾကတယ္။ အသြားအလာေတြ နည္းသြားၾကတာ အခု က်ေနာ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ထိဆိုရင္ အားလံုး က်ေနာ္တုိ႔ ၄၇ ႏွစ္။ ၄၇ ႏွစ္အတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ တာ၀န္ရွိတဲ့အႀကီးအကဲတေယာက္ အေနနဲ႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို၊ ၿမိဳ႕ေတာ္၀ါရွင္တန္ကို ေရာက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဓိက ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ အေမရိကန္ဆက္ဆံေရး ဟာ သမၼတအိုဘားမား လက္ထက္မွာ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ပြင့္လင္းသြားၿပီးေတာ့ မွ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ဆက္ဆံေရးဟာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ရွိလာတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္ အဆက္အသြယ္ အက်ိတ္အခဲေတြေပါ့ေနာ္။ အခက္အခဲေတြ ရွိေနရာကေန အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးဟာ သမၼတအိုးဘားမားရဲ႕ က်င့္သံုးတဲ့ ေပၚလစီအရ ျပန္လည္ ၿပီးေတာ့ ထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈေတြ၊ ဆက္သြယ္မႈေတြ က်ေနာ္တို႔ရွိလာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လာရတဲ့ခရီးစဥ္ရဲ႕ အဓိက ကေတာ့ ႏွစ္ႏုိင္ငံ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈကို ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ အဓြန္႔ရွည္ေအာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ဒါ က်ေနာ္တို႔ လာေရာက္ လည္ပတ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အဓိက အေၾကာင္းတစ္ခ်က္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ သမၼတႀကီးနဲ႔ေတြ႔ရင္းနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈေတြ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေတြ႔ႀကံဳရတဲ့ အခက္အခဲေတြ၊ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ေရွ႕အလားအလာေတြ ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံအေနနဲ႔ အဘက္ဘက္ကေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံအေပၚ နားလည္မႈ ရွိဖို႔၊ တခ်ိဳ႕အခက္အခဲေတြ ကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မယ့္ဟာေတြကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ဖို႔ ဆိုတဲ့ ဒီလို ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ဒါ သမၼတႀကီးနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း။ ။ ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို မဆက္ခင္မွာပဲ အခု ပရိသတ္ထဲမွာ ေမးခ်င္တဲ့သူေတြထဲက သမၼတႀကီး အခုရွင္းျပတဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို လာရတဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြ ထဲမွာပဲ ပါတဲ့အခ်က္ေလးတခုကေတာ့ အေမရိကန္ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ အတုယူစရာဘာမ်ား ရွိပါသလဲ။ ကိုေအာင္သူၿငိမ္းက ေမးခ်င္ပါတယ္။ ကိုေအာင္သူၿငိမ္းကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္စပ္မွာေနေနတဲ့ သူပါ။ အဲဒီေတာ့ ကိုေအာင္သူၿငိမ္းအေနနဲ႔ ေမးခ်င္တဲ့ေမးခြန္းေလးကို ေမးေစခ်င္ပါတယ္။
ဦးေအာင္သူၿငိမ္း။ ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သမၼတႀကီးခင္ဗ်။ က်ေနာ္ ေအာင္သူၿငိမ္းပါ။ က်ေနာ္ ဗဟုဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအဖြဲ႔ကပါ။ သမၼတႀကီးတို႔ ဖိတ္ေခၚမႈေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္ တိုင္းျပည္ကိုလည္း ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕သုေတသနလုပ္ငန္းလည္း က်ေနာ္ လုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေမးခ်င္တဲ့ေမးခြန္းကေတာ့ အခုလို ဒီအေမရိကန္ကို လာၿပီးေတာ့ ဒီသမိုင္း၀င္ခရီးစဥ္မွာ အေမရိကန္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကေန က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံက အတုယူစရာ၊ ေလ့လာစရာဘာေတြ ရွိမလဲ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္ ပထမေမးခ်င္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒုတိယကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ သမၼတႀကီးရဲ႕ခရီးစဥ္အတြင္း ဘယ္လိုအေထာက္အပံ့ အကူအညီေတြ ရႏုိင္မလဲ။ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္မလဲေပါ့။ ဒါလည္း က်ေနာ္တို႔ သိခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်။
သမၼတဦးသိန္းစိန္။ ။ အဲဒီေတာ့ ပထမေမးခြန္းအေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီ က်င့္သံုးလာတာ ႏွစ္ေပါင္းရာနဲ႔ခ်ီ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာ လြတ္လပ္ေရး က်ေနာ္တို႔ရခဲ့တယ္။ ရခဲ့ၿပီးေတာ့ တက္လာတဲ့အစိုးရဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးတဲ့အစိုးရပါ။ သို႔ေသာ္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ ၁၄ ႏွစ္ေပါ့ေနာ္။ သက္တမ္းအားျဖင့္ ၁၄ ႏွစ္ပဲ က်ေနာ္တို႔ ၾကာေညာင္းခဲ့ၿပီးေတာ့၊ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ၊ လံုၿခံဳမႈ အေျခအေနေတြအရ တပ္မေတာ္ကပဲ တလွည့္တျပန္စီ တာ၀န္ယူသြားရတာ။ အဲဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ကင္းကြာတာ အေတာ္ေလးလည္း ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ကင္းကြာတာ အေတာ္ေလးၾကာခဲ့ၿပီ။ ေနာက္တခါ အခု က်ေနာ္တုိ႔အစိုးရတက္လာေတာ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးတယ္ ဆိုေပမဲ့လည္း က်ေနာ္တုိ႔မွာ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္က ႏွစ္ ႏွစ္ပဲ က်ေနာ္တုိ႔ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ အေတြ႔အႀကံဳေတြ၊ အေလ့အက်င့္ေတြ အမ်ားႀကီးနည္းပါေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကို က်င့္သံုးေနတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးအတြက္ေတာ့ ျပည္သူေတြပိုင္းကလည္း ဒီိမိုကေရစီကို အျပည့္အ၀ခံစားခြင့္ ရသလို၊ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ရွိမႈေတြကလည္း အျပည့္အ၀ ျပည္သူေတြက ခံယူထားတယ္လို႔ က်ေနာ္နားလည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တဘက္ကလည္း ဒီအခြင့္အေရးေတြ၊ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ အျပည့္၀ ယူခ်င္သလို၊ တဘက္ကလည္း အေမရိကန္ျပည္သူေတြလို ဒီမိုကေရစီနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တာ၀န္ရွိမႈေတြ၊ တာ၀န္သိမႈေတြ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံအတြက္ အတုယူဖြယ္ရာျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါက ေမးခြန္းတခုေပါ့။
ဒုတိယေမးခြန္းက ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ ပညာေရးဟာ အင္မတန္မွ အဓိကက်ပါတယ္။ ပညာေရးဟာ အဓိကက်ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ပညာေရးဟာ က်ေနာ္တို႔ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ ဒီ လြတ္လပ္ေရးစရၿပီးတဲ့ ကာလေတြအပိုင္းမွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ပညာေရးဟာ အေတာ္ေလးကို ေရွ႕တန္းက်က်နဲ႔ ရွိေနတဲ့အေနအထားျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုတုန္းကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္ႀကီးေတြမွာ နံမည္ႀကီးတကၠသိုလ္ႀကီးေတြမွာ ဘြဲ႔ရခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးေတြ။ သူတို႔ကေနတဆင့္ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ျပန္လည္သင္ၾကားေပးတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ပညာေရးဟာ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ အာရွမွာပါ ေရွ႕ကေနၿပီးေတာ့ ေျပးေနတဲ့ အေနအထား ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခအေနေတြအရ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံ တကၠသိုလ္ေတြကေန၊ နံမည္ႀကီးတကၠသိုလ္ေတြကေန ဘြဲ႔ရတဲ့ဆရာႀကီးေတြ၊ ဆရာမေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အသက္အရြယ္ေတြႀကီးလာတာ။ တခ်ိဳ႕လည္း ပင္စင္သြားၾကတယ္ဆိုေတာ့ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္သြားတဲ့အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အဆက္ျပတ္သြားတဲ့အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ေတာ့ ပညာေရးဟာ တကယ္ေတာ့ တိုင္းျပည္တျပည္ ထူေထာင္ဖို႔အတြက္ အေရးႀကီးဆံုး အရာျဖစ္ပါတယ္။ ပညာေရးကိုလည္း က်ေနာ္တုိ႔ အေလးထားၿပီးေတာ့မွ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ က်ေနာ္တုိ႔လိုပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ပညာေရးကို ျမႇင့္တင္ဖို႔အတြက္ ဒီကေန႔ က်ေနာ္တုိ႔ ဘက္ေပါင္းစံု နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ပညာေရးဟာ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနအရဆိုရင္ေတာ့ လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းခြင္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ၀င္ႏိုင္တဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဥပမာဆိုၾကပါစို႔။ က်ေနာ္တုိ႔ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ ဖိတ္ေခၚေနတယ္။ စက္႐ံုေတြေဆာက္မယ္။ အလုပ္႐ံုေတြေဆာက္မယ္။ ၿပီးရင္ ဒီ စက္႐ံုေတြ အလုပ္႐ံုေတြ ၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ skill labor ေတြ လိုလာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ဘဲြ႔ရတဲ့ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ဘြဲ႔ရတဲ့ ကေလးေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ဘြဲ႔ရတဲ့ကေလးေတြ၊ သိပၸံဘာသာရပ္၊ ၀ိဇၨာဘာသာရပ္နဲ႔ ဘြဲ႔ရတဲ့ကေလးေတြ။ ဒီကေလးေတြက အလုပ္႐ံု စက္႐ံုထဲကို ဘြဲ႔ရၿပီးေတာ့ တိုက္႐ိုက္ကူး၀င္လို႔ ရမလားဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔မွာ မရႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္ကို က်ေနာ္တို႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္မ်ိဳး မဟုတ္ေသးဘူး။ မဟုတ္ေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အနည္းဆံုးေတာ့ vocation training ေျခာက္လတန္သည္။ တစ္ႏွစ္တန္သည္ က်ေနာ္တုိ႔ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေပး ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔မွာ ဘာေတြလုိအပ္သလဲ။ အင္ဂ်င္နီယာေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္ေနလား။ ဆရာ၀န္ေတြ အမ်ားႀကီးလိုေနလား။ အဲဒီေတာ့ တကၠသိုလ္ကေန ေမြးထုတ္ၿပီးေတာ့ ဘြဲ႔ရတဲ့ကေလးေတြဟာ တိုက္႐ုိက္လုပ္ငန္းခြင့္မွာ၀င္ၿပီးေတာ့ အက်ိဳးျပဳႏုိင္တဲ့ ပညာေရးမ်ိဳး ျဖစ္သင့္တယ္။ ဒီပညာေရးမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီကေန႔ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါျဖစ္ပါတယ္။
ဗြီအိုုေအ (ျမန္မာဌာန)
