ဒါတို႔တိုင္း တို႔ျပည္ . . . တုိ႔ ျမန္မာျပည္ . . .
ျမန္မာျပည္ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ိဳးသားတိုင္းျပည္ . . .
တိုင္းရင္းသား ငါတို႔ လူ မ်ိဳး . . .
ဟိုတစ္တို႔ သည္တစ္တို႔နဲ႔ သတိရတဲ့ သီခ်င္းစာသားတစ္ပိုင္းတစ္စေလး။ အတိအက်မရေပမယ့္လည္း သံစဥ္တီး လံုးေလးေရာခ်လို႔ သီခ်င္းေလးက အရမ္း ဆိုလို႔ေကာင္းတယ္။ သီခ်င္း ေကာင္းေပမယ့္ သတင္း မေကာင္းဘူး။ သူ႕လူမ်ိဳး သူ႕ဘာသာကိုထိရင္ မခ်ိ ေအာင္နာတဲ့လူေတြက အေဝးႀကီးေတြ ဆီကေန ေရတစ္တန္ ကုန္းတစ္တန္နဲ႔ ကူညီၾက၊ ေစာင့္ေရွာက္ၾက၊ ကာကြယ္ၾက နဲ႔။ သူတို႔လူေတြေတာင္ သူတို႔ဆီ မေခၚခ်င္ဘဲနဲ႕ အေနာက္ကပံ့ပိုး အေရွ႕က မားမားရပ္လို႔ တုိ႔ေျမကို တို႕တစ္ ေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး အေမြၿပိဳင္လု ခိုင္းေနတာမ်ား အားက်မိပါရဲ႕။အေဖတို႔ အေမတုိ႔ေရ သားသားတို႔ မီးမီးတို႔လည္း အဲ့သည္ပံု အခ်စ္ခံ ခ်င္လွပါရဲ႕။
”အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမည္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလး။ ဟိုနား သည္နားခဏ ခဏ ေတြ႔ဖူးတယ္။ အဲ့သည္ ေဆာင္ပုဒ္ ေလးရဲ႕ အေရွ႕မွာ ”ျမန္မာျပည္၏” ကို ထည့္ေရးေပးၾကပါဦး။ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ ကိုယ္ဖို႔မွန္းမသိ သူဖို႔မွန္းမသိ ျဖစ္ကုန္မွာစိုးလို႔ပါ။ စိုးတထိတ္ထိတ္နဲ႔ မိုးရိပ္ေတြၾကားက လွ်ပ္စီးအလင္းေတြ ကိုေၾကာက္တယ္။ မိုးႀကိဳးပစ္ရင္ တစ္ကိုယ္လံုး မည္းတယ္ဆိုပဲ။
လယ္သမားေတြ ဘဝေရွ႕ေရးအတြက္ လယ္ေတြကို သိမ္းတယ္။ ငါးေတြ ကိုကုန္းေပၚတင္သလုိ မ်ိဳးေပါ့။ ေစတနာ ေရွ႕ထား အေလ်ာ္အစားေပးတယ္။ တိုင္းျပည္ႀကီးပြားဖို႔ ေရခြန္ မီးခြန္ေတြတိုးတယ္။ ဖုန္းကတ္ေတြ ေစ်းသက္သာ လုိ႔ ေျပာခေတြ မ်က္ျဖဴဆိုက္လို႔ အနစ္ နာခံရွာတယ္။ ဒါေတာင္ခဲြတမ္း တ ကယ္ အလိမၼာႀကီးတယ္။ အမွည့္ေျခြ ေျခြတယ္ဆိုတာ အင္မတန္ စားလို႔ခ်ိဳသတဲ့။
ဆင္းရဲတဲ့တို႔မ်ားကို ခ်မ္းသာသုခ ရေစခ်င္လို႔ ေခါင္းေတြကို ျဖတ္ယူၿပီး လက္ထဲကို ပိုက္ဆံေတြ ထည့္ေတာ့ ဘယ္ပါးစပ္နဲ႔ စားရပါ့မလဲ။ အင္း – - – တို႔မ်ားလည္း ဟီး႐ိုးႀကီး တို႔ေနတဲ့ အိမ္ေျမေတြကို မေရာင္းမေနရစနစ္နဲ႕ အတင္း ႀကီးဝယ္ခ်င္လွပါရဲ႕။ (ေငြရွိရင္ ေျပာပါတယ္)လူလတ္တန္းစား၊ အလုပ္ သမား၊ ဆင္းရဲသားေတြ အဆင္ေျပေစဖုိ႔ ကား ေတြကို သြင္းတယ္။ ကားေတြ က်ပ္လြန္း လုိ႔ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ကို ကား အခြန္ရတဲ့ေငြေတြနဲ႕ ေလယာဥ္အႀကိဳ အပို႔ လုပ္ေပးဦးမယ္ထင္တယ္။ မွတ္ပံု တင္ေတြ မိတၱဴကူးထား၊ နီးစပ္ရာလူ အရင္စီးရမယ္။
လူသားခ်င္းစာနာတတ္တဲ့ စိတ္နဲ႕ တျခားက ဒုကၡသည္ေတြကို သနားလြန္း လို႔တဲ့။ အိမ္သားေတြကို ရြာျပင္ထုတ္ၿပီး ဧည့္သည္ေတြကို ေနရာေပးတယ္။ ေဝႆႏၲရာလုိ ခ်စ္ျခင္းအျပစ္ကင္းဖို႔ ရာထူးေတြစြန္႔ ဆုတံဆိပ္ေတြစြန္႔ၿပီး ေတာထဲသြား တရားအားထုတ္ၾကလည္း အေကာင္းသားေနာ္၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ဝိဇၨာေတြျဖစ္ ေဇာ္ဂ်ီေတြျဖစ္ၿပီး တိုင္း ျပည္ကုိ လုိတရေဆးႀကိမ္လံုးနဲ႔ တို႔တို႔ၿပီး လိုရာဖန္ဆင္းၾကပါေတာ့။ (အခုလည္း ဝိဇၨာေတြလုိ စြမ္းပါရဲ႕)ဟီး႐ိုးေတြရဲ႕ ဘဝေရွ႕ေရး၊ အနာ ဂတ္ေရွ႕ေရးမွာ ၿဖိဳးေမာက္စည္ပင္ဖို႔ တို႔တစ္ေတြ တစ္ေယာက္တစ္ရြာ ေနာက္ တစ္ခါ မဆံုရေတာ့ေအာင္ မီးမုန္တိုင္း ထဲျဖတ္ေျပးခိုင္းတယ္။ အႏိုင္ရသူအ တြက္ ဆုက ”ဒိုင္း” ဆု၊ ပန္းဝင္တဲ့သူေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ေပးလိုက္တဲ့ဆုေတြ။ တစ္ ဒိုင္းဒိုင္းနဲ႕ တစ္ေတာလံုးညံ တစ္ေတာင္ လံုးညံလို႕။
တိုင္းျပည္အတြက္ တိုင္းျပည္အ တြက္နဲ႕တိုင္းျပည္ဆိုတာ ဟီး႐ိုး (Hero) ေတြကိုကိုယ္စားျပဳတာလား။ ဇီး႐ိုး (Zero) ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတာလားဆိုတာ ေတြးမိတိုင္း အသည္းတယားယားနဲ႕ နားမလည္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကိုယ့္ အိုင္က်ဴ (IQ) လို လူေတြတိုင္း အူတူတူ ငူတူတူ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေဖာ္လံဖားေတြကေတာ့ လူလူသူသူ၊ ေစ်းႏႈန္းေတြတက္ေတာ့ ေျမႀကီးက ေရႊသီးၿပီး ႏွစ္ဘယ္ေလာက္ ေနေန က်ဴးေက်ာ္ဆိုလား၊ ေနေနခ်င္း မရွင္းခဲ့တာ၊ အခုမွ ႐ံုးတက္ၾကတယ္ ထင္ရဲ႕။ အစိုးရပိုင္ေျမ ဖယ္ေပးတဲ့။
”အခုေတာ့ - တို႔သိၿပီ . . .” အစိုးရ ဆိုတာ ျပည္သူမဟုတ္ဘူး။ လမ္းေဘး က ေခြးေတြ အိမ္ေရွ႕လာအိပ္လို႔ ႐ိုက္ ထုတ္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ သက္သက္ညႇာညႇာပါ ပဲ၊ ဘူဒိုဇာ(Bulldozer)နဲ႔ ထုိးမယ္ ဆိုတဲ့ သားေခ်ာ့ေတးကေလးနဲ႕။ တစ္ ျပည္သူမေရႊထားနဲ႕ အျပင္လူ တ႐ုတ္ ကုလားေတြကိုေတာ့ ရာေထာင္ခ်ီတဲ့ ေျမဧကေတြမွာ ႏွစ္ (၆ဝ) လုပ္ကိုင္ခြင့္နဲ႕ ႏွစ္တစ္ရာလုပ္ကိုင္ခြင့္နဲ႕ ေနရာအ က်ယ္ႀကီးေတြေပးလို႔ တိုင္းျပည္ေကာင္း စားေအာင္ လုပ္ေပးေနတာေတာင္မွ တို႔ ျပည္သူေတြထဲမွာ ငါးေပပတ္လည္ ေလာက္နဲ႕ ေနရသူေတြရွိေသး။ ေတာ္ ေတာ္လည္း တံုးအတဲ့ အသံုးမက်တဲ့ အမုန္းညထဲက ျပည္သူဇီး႐ိုးေတြ။ ေရ ျမင့္တာေတာင္ ၾကာမျမင့္လာဘူး။ဟီး႐ိုး ပုဂၢိဳလ္ (Hero Men) ေတြနဲ႕ ဇီး႐ိုးျပည္သူ (Zero Citizen) ေတြ လကြယ္ညအခါသမယမွာ မီးသီး ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ ဆီးသီးျပည္သူေတြ၊ လင္း ေနတဲ့အေရာင္ကို အားယူၿပီး ဆန္ေကာ ထဲက ဆီးသီးေတြကို ကစားေန စားေန ၾကတယ္။ ေစတနာစကားေတြ ခဏ ခဏ မေျပာပါနဲ႕ နာတာရွည္ ေဝဒနာ နားမို႔ မၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူး။
မိုးမလင္းခင္ အတိုးအရင္း အရင္ တြက္ေနရတဲ့ ဘဝေတြကို ပဲဟင္းတိုက္ ဆႏၵမဲေတာင္းၿပီးမွ ရြာမလိုလိုနဲ႔ မည္းတဲ့ မိုးက ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခုလံုး အ ေမွာင္အတိပဲ။ ေတြးမိတိုင္း ရင္ထဲမွာနာ တယ္။ ကိုးစားရေတာ့မလိုလိုနဲ႕ က်ိဳး သြားတဲ့ ျမားေတြေကာင္းကင္မွာ ပလူပ်ံ ေနခဲ့ၿပီး၊ သားရဲရန္ထက္ ျမားက်ိဳးဒဏ္ မမွန္ဖို႔လည္း ဂ႐ုစိုက္ေနရၿပီ၊ ဟီး႐ိုးေတြ ကေတာ့ အားက်ိဳးမာန္တက္ ကိုယ့္ဖုိ႕ ကိုယ္လုပ္ေနၾကတုန္း။ေကာင္းရင္ ငါ ငါ။ မေကာင္းရင္ သူ သူနဲ႕။ ဟုိဘက္ထိုးသည္ဘက္ထိုး လက္ၫွိဳးႀကီးေတြ။ ငါ ငါဆိုတဲ့ အလွည့္ က်မွ အရွိန္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ကိုယ့္မ်က္လံုး ကိုယ္ တည့္တည့္ႀကီး ထုိးမိမွာေတာ့ သနားတယ္။
လူနည္းစုကုိ ၫွာတာပါ။ လူသား ခ်င္းစာနာပါဆိုတဲ့ အၾကင္နာစကား ေလး တစ္ခြန္းက ရင္နာစရာ အိပ္မက္ ဆိုးေတြကို မေသမခ်င္း မက္ခိုင္းရက္ တယ္။ အိမ္သားက ငါးေယာက္ လက္ နက္ကိုင္ ဓားျပက သံုးေယာက္ဆိုရင္ ေရာလို႔ ေမးခြင့္ရွိပါသလား။ ၾကမ္းကြၽံရင္ ႏုတ္လုိ႔ရေပမယ့္ စကားကြၽံ ရင္ ႏုတ္လို႕ မရဘူး။ စကားေတြ အရမ္းအရမ္း မေျပာၾကပါနဲ႕ ဟီး႐ိုးတို႔ေရ။ ဟီး႐ိုး ႀကီးတို႔ ေခတ္ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ေစတနာမွန္ ႐ိုးသားတဲ့လူနာေစာင့္က လူနာကို ေဆး မွားတိုက္သလိုမ်ိဳး “good faith” ဆိုတဲ့ (သေဘာ႐ိုး)လို႔ နားလည္ေပးဖို႔ရာ ေပးဆပ္ရတဲ့ ထုထည္နဲ႔ တန္ဖိုးကိုေတာ့ တြက္ဆႏႈိင္းခ်င့္ေစခ်င္ပါတယ္။ Óဏ္ မပါတဲ့ ေစတနာဟာ ေဝဒနာကို တိုး ေစပါတယ္။ ‘ရြာလြန္ရြက္တိုက္’၊ ‘အလွမ္း က်ယ္ အလယ္လပ္’ စကားပုံေလးေတြ ရဲ႕ အဓိပၸာယ္သိေအာင္ နီးရာလူကို လက္တို႔ေမးၾကည့္ပါဦး။ ဇီဝတဒါန ေျမာက္ခ်င္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္း ေတြက ေၾကာင္ခ်င္းကိုက္တာကို အိမ္က ေၾကာင္ကိုသတ္ၿပီး အျပင္က ေၾကာင္ကို ကယ္ၾကတယ္တဲ့။ သာဓု သာဓု။
ကိုယ့္သရဖူ ကိုယ္ထိန္းရင္း ကိုယ့္ လံုခ်ည္အထံုးေျပၿပီး ကြၽတ္က်တာ ေတာင္ မေကာက္အားၾကေတာ့ဘူး။ အရွက္ဆိုတာ ၾကည့္တဲ့လူ အတြက္ေပါ့။ ေနာက္ လူေတြ ေက်ာ္တက္မွာ ေၾကာက္ ရ ”ငါသိ ..ငါတတ္ ..ငါ့အရပ္ . . ငါ့ဇာတ္ ငါႏိုင္ေအာင္ ကမယ္ ဟဲ့” လို႔ ႀကိမ္းဝါးၿပီး ေရွ႕ကေန ကိုး႐ိုးကား ယား ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ဦးေသွ်ာင္ ဟီး႐ိုး (Hero) ႀကီးေတြက ျပည္သူ ဇီး႐ိုး (Zero) ေတြ ကို ‘လက္ခုပ္ထဲကေရ’ လို႔ပဲ သေဘာ ထားေနေရာ့သလား။ အိမ္သာခြက္လို႔ပဲ သေဘာထားေနေရာ့သလား ‘ေမာ့ ၾကည့္လည္း ဘာအေရးလဲ၊ ဒါရွက္စရာ မဟုတ္၊ မင္းအလုပ္မင္းလုပ္၊ ငါကေတာ့ ငုတ္တုတ္ ငုတ္တုတ္ လံုးလံုးမလႈပ္’ လို႔ တိတ္တိတ္ကေလးမ်ား အံႀကိတ္ၿပီး တစ္ကုိယ္တည္း တီးတိုးေရရြတ္ေနေသး လား။
စမ္းသပ္ကာလေတြနဲ႕ ခဏခဏ ေျပာင္းေနတဲ့ ေပၚလစီ (Policy) ေတြ ‘မင္းမွာသစၥာ လူမွာကတိ’ ဆိုတဲ့ စကား ေလး ျမန္မာမွန္ရင္ ၾကားဖူးမွာေပါ့။ အျမည္းေကြၽးရင္း ဟင္းျမည္းရင္းနဲ႔ ဟင္းစားေတြကုန္ၿပီး စားေတာ္ကဲေတြက ဝဝလာေပမယ့္ တကယ္တမ္း စားရမယ့္ သူေတြက ငါးပိတို႔စရာနဲ႔ ဝမ္းစာျဖည့္လုိ႔ ဟာေနတဲ့ဝမ္း ၿငိမ္ရင္ပဲ ေက်နပ္လို႔၊ နပ္ မမွန္တဲ့ ဒုကၡေတြကို ရင္ဆိုင္ဖူးလို႔တဲ့။ ဒါနဲ႔လည္း ေက်နပ္ေနႏိုင္ရဲ႕။ မ်က္မျမင္ ဆီက ပတၱျမားကို ဒိုးပစ္ဖုိ႔ဆိုၿပီး ေက်ာက္ခဲေစ်းေပးဝယ္ရက္တယ္။
ေသရင္ထားခဲ့ရမယ့္ ရာထူးစည္း စိမ္ေတြအတြက္ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ ဆန္႔ေသာလက္မေကြးမီ လူျဖစ္က်ိဳးနပ္ဖို႔ ဘုရားေဟာတဲ့ တရားကို ပီျပင္ေအာင္ ေလ့လာသြားၾကပါဦး။ ေအးစက္ေတာင့္ တင္း အနံ႔ျပင္းမွ မထိရက္ အၾကင္နာ ကင္းလို႔ အဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔ ခႏၶာႀကီးကို အိမ္သူသက္ထားက မီးပံု က် အ႐ိုးေလး ေကာက္ဖို႔ေတာင္ မဝံ့ရဲ ႏိုင္ဘူး။ ‘အေမာင္တုိ႔ေရ အသိတစ္ဝက္ နဲ႔ပဲ ဆင္ျခင္ပါဦး။ အတိတ္ေစတနာ ဘုန္းကံေကာင္းလုိ႔ အရာဝင္ ပါရမီရွင္ ဘဝမွာ ခဏကြယ္ေနတဲ့ ေလာဘအတၱ ကိုပယ္ လည္ရမယ့္ သံသရာအတြက္ အမ်ားအက်ဳိး ေဆာင္သြားၾကပါဦး။ အသင့္အက်ိဳးလည္း ကုေဋကဋာ’
အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ လုိအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားလြန္းတယ္။ လြမ္းတာကို နာတာနဲ႕ မေျဖခ်င္ေပမယ့္ အသီးတစ္ရာ အညႇာတစ္ခက္ အမွား တစ္ရာ အမွန္တစ္ခ်က္ဆိုေတာ့လည္း မကြၽမ္းက်င္တာလား။ ျငမ္းဆင္တာ လား။ အမ်ားနစ္နာမယ့္ ယာဥ္ေမာင္းဆို ရင္ေတာ့ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ကားေပၚ က ျမန္ျမန္သာ ဆင္းၾကပါေတာ့။ ဆံုး ႐ံႈးရမယ့္ ဘဝေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။
ငိုခ်င္လ်က္လက္တို႔။ နဂိုအရင္ ထက္ ဇာတ္ပို႔ေတြက သ႐ုပ္ေဆာင္ ပို ေကာင္းလာတယ္။ ဇာတ္ပို႔ဆုေတြ ေပး လိုက္တာမ်ား လက္မလည္ဘူး။ ဟို အရင္တစ္ရက္က ေခတ္ပ်က္တုန္း ေျမ ေတြတူးၿပီး အုတ္ဖုတ္ ဘုရားတည္တဲ့ အလွဴရွင္ေတြ စလြယ္ေတြလြယ္ၿပီး ဆု ေတြယူၾကတယ္။ နတ္ျပည္ မွာ ျပာသာဒ္ ေတြေပ ၚေနၿပီမို႔ တို႕ေတြ လည္း အား က်မိပါရဲ႕။ သူတို႔အတြက္ တုိ႔တစ္ေတြက ပါရမီျဖည့္ဖက္ ဒီတစ္သက္ေပ့ါ။ လမ္းေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလွ်ာက္ရင္ ခရီးမေထာက္တာသိလ်က္နဲ႕ လမ္း ေရွာင္လုိ႔ လမ္းေျမာင္က ေလွ်ာက္ပံု ေထာက္ေတာ့ ရတနာသိုက္ရွိရာကို ေျမပံု အၫႊန္းနဲ႕ သြားေနတယ္ထင္ပ။ မတင္မက်နဲ႕ ဆင္ေဝွ႕ရန္ေရွာင္ လုပ္ လုိက္ မထီမဲ့မာန္ေထာင္လုပ္လိုက္နဲ႕ အ႐ႈပ္ေတြ ထပ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ျပန္ျပန္ ရွင္းေနတာနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လွေပါ့။ ေနအရွိန္က်န္ ညေနခင္းမွာ ေသႀကိမ္ ဖန္ဖန္လည္း မ်ားလွပါၿပီ။ ေကာင္းမြန္ စြာ ေမွးစက္လုိ႔ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ကို ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ၿပီမုိ႔
စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ ၿငိမ္းခ်မ္း ပါရေစေတာ့ . . .
စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ ၿငိမ္းခ်မ္းပါ ရေစေတာ့ . . .
ေလဒီဒိုင္းမြန္း
Popular Myanmar News Journal
