ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရိွ ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားၾကား HIV ကူးစက္ခံရမႈႏႈန္း တိုးလာေၾကာင္း လူမႈေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး ဆုိင္ရာ ၀န္ေဆာင္မႈမ်ားေပးေနသည့္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား(NGO)ထံမွ သတင္းရရွိသည္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ခဲ့သည့္ လူမႈေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အသင္း(SHDA)၏ ေလ့လာထားခ်က္အရ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပိုမိုတိုးလာေၾကာင္း သိရသည္။
SHDA မွ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးရာဇာက“အရင္ႏွစ္ေတြက ဆိုရင္ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းမွာ ေသြးစစ္တာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ဆီကို ေရာက္လာတဲ့ လူဦး ေရက တႏွစ္မွာ အသစ္၂၀၀ ေတြ႔ခဲ့တယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း တႏွစ္ကို လူနာအသစ္ ၃၅၀ ေလာက္ထိ တိုးလာတယ္”ဟု ေျပာ သည္။
နယ္စပ္ႏွင့္ ျပည္တြင္းမွ လူနာမ်ားအား အခမဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးေနသည့္ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းမွ ဒုတိယညႊန္ၾကား ေရး မႉး ေဒါက္တာအဲ့သ၀ါ က“HIV ျဖစ္ႏႈန္းက တိုးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ေျပာင္းေရႊ႕လုပ္သားတခ်ိဳ႕က က်န္းမာေရး အာမခံမရွိေတာ့ ေဆး၀ါးမရဘူး။ ARV မရေပမယ့္ သူတို႔အတြက္ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ေစာင့္ေရွာက္မႈေပးတာေတြေတာ့ လုပ္တယ္”ဟု ေျပာ သည္။
မယ္ေတာ္ေဆးခန္း ၏ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈကိုရယူသည့္ HIV ပိုး ကူးစက္ခံထားရသူေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး အမ်ားစု မွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားျဖစ္ကာ ၎တို႔ အနက္ သံုးပံု ၁ ပံုသာ ထိုင္းအစိုးရ က်န္းမာေရး ဌာန၏ ေဆး၀ါးကုသမႈကို ရရွိေၾကာင္း ေဒါက္တာ အဲ့သ၀ါ က ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားသည္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပႏိုင္မည့္ ေနရာေဒသမ်ားသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းေနရျခင္းမ်ား ရွိရာ တခ်ိဳ႕ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ ကူးစက္ခံရမႈႏႈန္း ေလ်ာ့က်သည္မ်ားလည္း ရွိေၾကာင္း HIV/AIDS ကူးစက္မႈ ကာကြယ္တားဆီးေရး အသိပညာေပး လုပ္ငန္းမ်ား အဓိက လုပ္ကိုင္ေနသည့္ မဲေဆာက္ အေျခစိုက္ World Vision မွ တာ၀န္ရွိသူ တဦးက ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔ တာ၀န္ယူရတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ေျပာင္းေရႊ႕မႈႏႈန္း အရမ္းမ်ားေတာ့ အသိပညာေပး လုပ္ငန္းေတြလုပ္ရတာ သိပ္ မထိ ေရာက္သလို ျဖစ္တယ္။ ေသသြားတာေတြ၊ ေျပာင္းေရႊ႕သြားတာေတြေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ရပ္ကြက္ေတြမွာ ေလ်ာ့တယ္”ဟု World Vision မွ ဦးေနဦး က ေျပာသည္။
SHDA မွ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးရာဇာ ကလည္း ARV ကုထံုးလိုအပ္ေနသည့္ HIV Positive မ်ားအတြက္ ေဆး၀ါးရရွိမႈ အေျခအေန အခက္ အခဲမ်ားရွိၿပီး အကူညီေပးမႈမ်ား လိုအပ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
“ARV လြယ္လြယ္ကူကူ ရဖို႔အတြက္က အလုပ္သမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တရား၀င္ လက္မွတ္ အေထာက္အထား မရွိၾကဘူး။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔က ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ လူေတြ အတြက္ေတာ့ အလွဴရွင္ တေယာက္က ၀ယ္တိုက္ေနပါတယ္”ဟု ဦးရာဇာက ဆက္ေျပာသည္။
ထို႔အျပင္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရွိ NGO မ်ားႏွင့္ဆက္သြယ္ကာ ေဆး၀ါးကုသေနသူမ်ား အတြက္ မယ္ေတာ္ ေဆးခန္းႏွင့္ မဲေဆာက္ ေဆး႐ုံ ႀကီးတို႔မွ ARV ရရွိေသာ္လည္း အကန္႔အသတ္ရွိေၾကာင္း Social Action for Woman(SAW) အဖြဲ႕မွ သိရသည္။
SAW မွ တာ၀န္ရွိသူ တဦးျဖစ္သည့္ ဦးမင္းမင္းက“ ARV ရဖို႕အတြက္က အကန္႔အသတ္ ေတြရွိပါတယ္။ ဘယ္ကမွ မရဘူးဆိုရင္ ၀ယ္တိုက္ရတာ မ်ားတယ္။ လူနာတေယာက္ကို ARV ေဆး၀ါးဖိုး ကုန္က်စရိတ္က ၁ လမွာ ဘတ္ ၃,၀၀၀ ကေန ၄,၅၀၀ ၾကားမွာ ရွိပါတယ္”ဟု ေျပာသည္။
ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေရႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားမ်ားအၾကား HIV က်န္းမာေရး ၀န္ေဆာင္မႈမ်ား ေပးေနသည့္ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာ မယ္ေတာ္ေဆးခန္း၊ SAW ၊ MAP ေဖာင္ေဒးရွင္း၊ World Vision ႏွင့္ SHDA တို႔ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
မဲေဆာက္ ေဒသ၌ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ျမန္မာ အလုပ္သမား ၂ သိန္း ခန္႔ ရွိေၾကာင္း အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ ေနသူမ်ားက ခန္႔မွန္း ေျပာဆိုၾကသည္။
The Irrawaddy (Burmese Version)
