ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု အသီးသီးျဖင့္ ေပါင္းစပ္ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံျဖစ္ ေပသည္။
သို႔ေသာ္ ျမန္္မာႏိုင္ငံ၌ အဓိကလူမ်ိဴးႀကီး ရွစ္ မ်ိဳးရွိၿပီး မ်ိဳးႏြယ္စုေပါင္း ( ၁၃၅ )မ်ိဳးရွိသည္ဟု ေျပာဆိုသံုးႏႈန္းေနမႈ ကို တိုင္းရင္းသားပါတီ ခုနစ္ပါတီျဖင့္ စုဖြဲ႔ထားေသာ “ညီေနာင္တိုင္းရင္းသားမ်ား ဖက္ဒေရးရွင္း” က ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊မတ္လ ၂ ရက္ႏွင့္ ၃ ရက္ေန႔က ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ႏွစ္လတႀကိမ္ ပံုမွန္လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးအၿပီးတြင္ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၈ ရက္က ျပဳလုပ္သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး၌ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အားဝန္ႀကီးဌာန၊ ဒုတိယဝန္ႀကီး ဦးဝင္းျမင့္က ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေအာင္သိန္း(ရြာငံ) မဲဆႏၵနယ္၏ ေမးခြန္းကိုေျဖၾကားရာတြင္ သံုးႏႈန္းေျပာဆိုမႈကို ညီေနာင္တိုင္းရင္းသားမ်ား ဖက္ဒေရးရွင္းက ကန္႔ကြက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
“ လႊတ္ေတာ္မွာ လဝက ဒုတိယဝန္ႀကီး ဦးဝင္းျမင့္က တိုင္းရင္းသား ၁၃၅ မ်ိဳး နာမည္ေတြခ်ျပတယ္၊ နာမည္ထပ္ ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ရွမ္းမွာဆိုလွ်င္ ရွမ္း၊ရွမ္းႀကီး၊တိုင္းလ်မ္တို႔ဆို တမ်ိဳးတည္းပဲ” ဟု ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီမွ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးစိုင္းမိုးေအာင္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။”
တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စု ၁၃၅ မ်ိဳးရွိသည္ဟု သံုးႏႈန္းျခင္းသည္ မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားလြန္း၍ တစ္မ်ိဳးစီ၏ အခြင့္အေရးအား သီးျခား ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ခက္ခဲသည္ဟု ႏိုင္ငံေရးအရ အေၾကာင္းျပရန္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ၎းကမွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။ ၎ကပင္ - “ တိုင္းရင္းသားရွစ္မ်ိဳးထဲမွာ ဗမာကလြဲၿပီး၊က်န္တဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြက လက္ခံႏိုင္တဲ့ အေနအထား မရွိဘူး၊ ျပန္ ၿပီးစိစစ္ဖို႔လိုပါတယ္ ” “ စာရင္းျပဳစုဖို႔လိုတယ္ လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္ ” ဟူ၍ျဖည့္စြက္ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔ထုတ္ လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္ သတင္းစာ၌ ေဆာင္းပါးရွင္ ျမန္ျပည္ သား ေရးသားခဲ့ေသာ “ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု (၁၃၅) မ်ိဳး ေနထိုင္ရာ တို႔ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ ” ေဆာင္းပါး၌ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ၁၃၅ မ်ိဳး၏ စာရင္းကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးသားေဖာ္ျပထားပါသည္။( သို႔ေသာ္ ၂၀၁၃ မတ္ ၁၃ ရက္ေန႔ထုတ္ Northern Star ဂ်ာနယ္၌ ရဲစြမ္းသူ၏ “ ႏိုင္ငံေတာ့္မ်က္ႏွာ ” ေဆာင္းပါး၌ အခ်ိဳ႕တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု၏ အမည္မ်ားကို္ မွားယြင္းစြာေဖာ္ျပထားပါသည္။)
(က) ကခ်င္စု
၁။ ကခ်င္
၂။ ကရို
၃။ ဒေလာင္
၄။ ဂ်ိန္းေဖာ
၅။ ေဂၚရီ
၆။ ခခု ( ရဲစြမ္းသူ၏ ႏိုင္ငံေတာ့့္မ်က္ႏွာေဆာင္းပါး၌ ခဥ ဟုေဖာ္ျပထားသည္။)
၇။ ဒုရင္
၈။ မရု (ေလာ္ေဂၚ) (မရူ သာအမွန္ျဖစ္သည္)
၉။ ရဝမ္
၁၀။ လရွီ (လာခ်စ္)
၁၁။ အဇီး
၁၂။ လီဆူး
(ခ) ကယားစု
၁။ ကယား
၂။ ဇယိမ္း (ႏိုင္ငံေတာ္မ်က္ႏွာေဆာင္းပါး၌ ခုယိမ္းဟု မွားယြင္းေဖာ္ျပထား)
၃။ ကယမ္း ( ပေဒါင္ ) ( ကယန္းဟုေရးသားရပါမည္။)
၄။ ေဂခို
၅။ ေဂဘား
၆။ ပရဲ ( ကေယာ ) (ႏိုင္ငံေတာ့္မ်က္ႏွာေဆာင္းပါး၌ ပယဲဟု မွားယြင္းေဖာ္ျပထား)
၇။ မႏူမေနာ
၈။ ယင္းတလဲ
၉။ ယင္းေတာ္
(ဂ) ကရင္စု
၁။ ကရင္
၂။ ကရင္ျဖဴ
၃။ ပေလႀကီး ( ကေလခ်ီ )
၄။ မြန္ကရင္
၅။ စေကာ ( ကရင္ )
၆။ တေလွပြာ
၈။ တြဲ(ဘဲြဟုေရးသားရပါမည္)
၉။ ေမာေအပြား
၁၀။ မိုးပြာ
၁၁။ ပိုး ( ကရင္ )
(ဃ) ခ်င္းစု
၁။ ခ်င္း
၂။ မယ္တိိုင္ ( ကသဲ )
၃။ ဆလိုင္း
၄။ ကလင္ေတာ ( လူေရွ )
၅။ ခမီ
၆။ ေအာဝခမီ (ႏိုင္ငံေတာ့္မ်က္ႏွာေဆာင္းပါး၌ ေၾသာ္ဝခမီဟု ေရးသားထား)
၇။ ေခါႏိုး
၈။ ေခါင္စို
၉။ ေခါင္ဆိုင္္
၁၀။ ခြာဆင္းမ္
၁၁။ ခြန္လီေခၚဆင္မ္
၁၂။ ဂန္ဘဲ
၁၃။ ေဂြးတဲ
၁၄။ ငြန္း
၁၅။ ဆီစာန္ (ႏိုင္ငံေတာ့္မ်က္ႏွာေဆာင္းပါး၌ ဆီစဥ္ဟု ေဖာ္ျပထား)
၁၆။ ဆင္ထန္ (ႏိုင္ငံေတာ့္မ်က္ႏွာေဆာင္းပါး၌ ဆင္ထမ္းဟု ေဖာ္ျပထား)
၁၇။ ဆိုင္းတန္ (ႏိုင္ငံေတာ့္မ်က္ႏွာေဆာင္းပါး၌ ဆိုင္းထန္ဟု ေဖာ္ျပထား)
၁၈။ လာေတာင္
၁၉။ ဇိုထံုး
၂၀။ ဇိုေဖ
၂၁။ ဇို
၂၂။ ဇန္ညွပ္ ( ဇန္နိယပ္ )
၂၃။ တေပါင္
၂၄။ တီးတိန္ ( တဲဒင္မ္ )
၂၅။ ေတဇန္
၂၆။ တိုင္ခၽြန္း
၂၇။ တာ့ဒိုး
၂၈။ ေတာရ္
၃၀။ ဒင္မ္
၃၁။ ဒိုင္ ( ယင္ဒူး )
၃၂။ နာဂ
၃၃။ တန္ဒူး
၃၄။ မာရင္
၃၄။ ပနမ္း
၃၅။ မကန္း
၃၆။ မဟူ
၃၇။ မီရမ္ (ေခၚ) မရာ
၃၈။ မီအဲ
၃၉။ မြင္း
၄၀။ လူ႐ႈိင္း
၄၁။ ေလးၿမိဳ
၄၂။ လင္တဲ့
၄၃။ ေလာက္တူ
၄၄။ လိုင္
၄၅။ လိုင္လို
၄၆။ ပါကင္းမ္ (ေခၚ) မ႐ို
၄၇။ ဟြာလ္ငို
၄၈။ အႏူး
၄၉။ အနန္
၅၀။ အူပူ
၅၁။ လ်င္းတု (လ်င္းဘုဟုသာ စကားလံုးေပါင္းရမည္)
၅၂။ အ႐ႈိခ်င္း ( ေျမျပန္႔ )
၅၃။ ေရာင္ထု
( င ) ဗမာစု
၁။ ဗမာ
၂။ ထားဝယ္
၃။ ၿမိတ္
၄။ ေယာ
၅။ ရဘိန္း ( ယဗိန္း ဟုသာေပါင္းရမည္။ )
၆။ ကဘူး ( ခံုကူး )
၇။ ဂဏန္း ( ကနန္း ဟုသာ စကားလံုးေပါင္း ေပါင္းရမည္။ )
၈။ ဆလံု
၉။ ဖုန္း ( ဖြန္ )
( စ ) မြန္စု
၁။ မြန္
( ဆ ) ရခိုင္စု
၁။ ရခိုင္
၂။ ကမန္
၃။ ခမြီး
၄။ ဒိုင္းနက္
၅။ မရမာႀကီး
၆။ ၿမိဳ
၇။ သက္
( ဇ ) ႐ွမ္းစု
၁။ ႐ွမ္း
၂။ ယြန္း ( လအို )
၃။ ကြီ
၄။ ဖ်င္
၅။ သအို ( ယအို သာအမွန္ျဖစ္သည္။ )
၆။ ဓေနာ )
၇။ ပေလး
၈။ အင္
၉။ စံု ( ဆံ ) (ႏိုင္ငံေတာ့္မ်က္ႏွာေဆာင္းပါး၌ စံံု (ဆန္)ဟု ေဖာ္ျပထား)
၁၀။ ခမူ
၁၁။ ေကာ္ ( အခါ-အီေကာ )
၁၂။ ကိုးကန္႔
၁၃။ ခႏၱီး႐ွမ္း
၁၄။ ဂံု ( ခုန္ )
၁၅။ ေတာင္႐ိုး
၁၆။ ဓႏု
၁၇။ ပေလာင္(တအာင္းဟူ၍သာသံုးႏွဳန္းရမည္)
၁၈။ ေျမာင္ဇီး
၂၀။ ယင္းၾကား
၂၁။ ယင္းနက္
၂၂။ ႐ွမ္းကေလး
၂၃။ ႐ွမ္းႀကီး
၂၄။ လားဟူ
၂၅။ လြယ္လ
၂၆။ အင္းသား
၂၇။ အိုက္တြယ္ ( အိုက္ဘြယ္ သာအမွန္ျဖစ္သည္။ )
၂၈။ တိုင္းလြယ္
၂၉။ တိုင္းလ်မ္
၃၀။ တိုင္းလံု
၃၁။ တိုင္းေလ့
၃၂။ မိုင္းသာ
၃၃။ ေမာ႐ွမ္း
ဟူ၍ျဖစ္သည္။
(က) ကခ်င္အုပ္စုတြင္ ၁၂ - မ်ိဳး
( ခ) ကယားအုပ္စုတြင္ ၉ - မ်ိဳး
( ဂ) ကရင္အုပ္စုတြင္ ၁၁ - မ်ိဳး
(ဃ) ခ်င္းအုပ္စုတြင္ ၅၃ - မ်ိဳး
( င) ဗမာအုပ္စုတြင္ ၉ - မ်ိဳး
( စ) မြန္အုပ္စုတြင္ ၁ - မ်ိဳး
(ဆ) ရခိုင္အုပ္စုတြင္ ၇ - မ်ိဳး
( ဇ) ႐ွမ္းအုပ္စုတြင္ ၃၃ -မ်ိဳး
စုစုေပါင္း ၁၃၅ မ်ိဳး ဟူ၍ေဖာ္ျပထားသည္။
အဆိုပါ စာရင္းကို ၁၉၃၁ ခုႏွစ္ သန္းေကာင္စာရင္း၊၁၉၅၃-၅၄ ခုႏွစ္ လူမ်ိဳးစုစာရင္း၊၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီးဌာန၊ ေ႐ွးေဟာင္းစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ႐ံုး၏ အႀကံျပဳခ်က္ႏွင့္ ျမန္မာ့သမိုင္းေကာ္မ႐ွင္၏ အႀကံေပးခ်က္၊ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာ့ဆို႐ွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီဌာနခ်ဳပ္၊ တိုင္းရင္းသားေရးရာေကာ္မတီ၏ ညိွႏိႈင္းေပးခ်က္အရလည္းေကာင္း အခ်ိန္ယူျပဳစုခဲ့ျပီး ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ သန္းေကာင္စာရင္းတြင္ သံုးခဲ့ေသာ စာရင္းမ်ားဟုဆိုသည္။
စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ စာရင္းထဲက ဒေလာင္၊ေဂၚရီ၊ခခူနွင့္ဒူရင္ တို႔သည္ ဂ်င္းေဖာအႏြယ္ကြဲမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး၊ သီးျခားကခ်င္လူမ်ိဳးစုမ်ား မဟုတ္ေပ။ ခခူနဲ႔ဒူရင္ဆိုလွ်င္ မ်ိဳးႏြယ္ကြဲ တစ္ခုတည္းကိုပင္ နာမည္ႏွစ္မ်ိဳးေခၚ ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ကခ်င္(၁၂)မ်ိဳးထဲတြင္ ကခ်င္၊ထရုမ္း၊ဒေလာင္၊ဂ်ိမ္းေဖာ၊ေဂၚရီ၊ခခု၊ဒူးလန္း၊မ႐ႈ(ေလာ္ေဂၚ)၊ ရဝမ္၊ လ႐ွီ၊ အဇီး။ လီဆူးးစသည္ျဖင့္ လဝက ဒုတိယဝန္ႀကီးက ေျပာၾကားေနေသာ္လည္း ေျခာက္မ်ိဳးကိုသာ လက္ခံမည္ဟု အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ (ကခ်င္-၁) မွဦးခက္ထိန္နန္က လႊတ္ေတာ္၌္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ၎ကဆက္၍-
“ တကယ္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေရတြက္ မယ္ဆိုရင္ ၁၃၅ မ်ိဳးမရွိပါဘူး၊ ကိုယ္ မိသားစုမွာ လူဘယ္ႏွေယာက္ရွိတယ္ဆိုတာ မသိတာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး “ မျဖစ္စြက္ေျပာၾကားသြားသည္။
ထို႔ျပင္ အင္ဂ်ားယန္မဲဆႏၵနယ္မွ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚဒြဲဘူကလည္း-
“ ကခ်င္ဆိုတဲ့အထဲမွာ က်န္တဲ့ေျခာက္မ်ိဳးကပါၿပီးသား “ ကခ်င္ဆိုတာ ထပ္ထည့္စရာမလိုဘူး ” ဂ်ိမ္း ေဖာ၊လီဆူး၊ရဝမ္၊အဇီး၊လရွီ၊မ႐ူ(ေလာ္ေဂၚ) တို႔သာ ကခ်င္လူမ်ိဳးထဲပါတာပါ ” ဟူ၍ေျပာၾကားခဲ့သည္။
အစိုးရ၏ ကယားမ်ိဳးႏြယ္စုထဲတြင္ မ်ိဳးႏြယ္စု(၉)မ်ိဳးျပထားသည္။ အမွန္မွာ ဇယိမ္း၊ကယန္း(ပေဒါင္)၊ေဂခို(ကဲ့ခို)၊
ယင္းေဘာ္ ေလးမ်ိဳးသည္ ကယန္း(ပေဒါင္)မ်ိဳးႏြယ္စု၏ အမည္ကြဲ သို႔မဟုတ္ မ်ိဳးႏြယ္ကြဲမ်ားသာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစိုးရ၏ မ်ိဳးႏြယ္စု (၉)မ်ိဳးသည္ လက္ေတြ႔တြင္ (၅)မ်ိဳးသာျဖစ္သည္။ ေဂဘား လူမ်ိဳးစုသည္ ဘြဲကရင္ ထဲ၌ပါဝင္ပါသည္။
ကရင္လူမ်ိဳးစု (၁၁)မ်ိဳး၌ လူမ်ိဳးစုတစ္မ်ိဳး၏ အမည္ကြဲမ်ား၊မ်ိဳးႏြယ္ကြဲမ်ားကို သီးျခားလူမ်ိဳးစုအျဖစ္ျပထားသည္။ မြန္ကရင္ဆိုသည္မွာ ပိုးကရင္ျဖစ္ၿပီး၊စာျဖဴကရင္ဆိုသည္မွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ ကိုးကြယ္ေသာ ကရင္ျဖစ္ပါသည္။ ၿခံဳ၍ဆိုေသာ္ ကရင္လူမ်ိဳးစုကသတ္သတ္၊စေကာ၊ပိုး၊ဘြဲ စသည့္လူမ်ိဳးစုကသတ္သတ္ ေဖာ္ျပထားျခင္းသည္ ပညာ႐ွင္မ်ားအတြက္ ရယ္စရာျဖစ္ေနပါသည္။
ခ်င္းမ်ိဳးႏြယ္စုေပါင္း (၅၃) မ်ိဳးထားမႈသည္ အဆိုး႐ြားဆံုးျဖစ္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း ခ်င္းဆိုသည္အမည္ျဖင့္ မ်ိဳးႏြယ္စုတမ်ိဳးလည္းျပထားလိုက္ေသးသည္။ (၅၃) မ်ိဳး၌ ခ်င္းမ်ိဳးႏြယ္စုအျဖစ္ အမွတ္အသားလကၡဏာ identity မသတ္မွတ္ႏိုင္ေသာ နာဂ၊မဏိပူရႏြယ္ဘြား ကသည္း(ကသဲ) ႏွင့္ နီေပါႏြယ္ဘြား လ်င္ဘု (ျမန္ျပည္သားေဆာင္းပါး ႏွင့္ Northern Star (၂၀၁၃ မတ္၁ ၃) ရဲစြမ္းသူ၏ “ႏိုင္ငံေတာ့္မ်က္ႏွာ”ေဆာင္းပါးတို႔၌ လ်င္းဘု ကို လ်င္းတု ဟူ၍မွားယြင္းစြာေဖာ္ျပထားသည္။) ကိုလည္းထည့္ထားသည္။ ယေန႔ခ်င္းႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ ပညာ႐ွင္အမ်ားစု လက္ခံထားေသာ ခ်င္းလူမ်ိဳးစု(၈)မ်ိဳးကိုသာ လက္ခံထားသည္။ လူမ်ိဳး(Race)၊Tribe(မ်ိဳးႏြယ္စု)၊ ေဆြမ်ိဳးစု(Clan)၊စကားဝဲအစု(Dialect) မ်ား ေရာေႏွာေနေသာေၾကာင့္ အစိုးရစာရင္းသည္ (၅၃) မ်ိဳးျဖစ္ရျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။အမွန္စာရင္းၾကည့္ၾကပါစို႔။
ဗမာလူမ်ိဳးစု အေရအတြက္ကို ေဗဒင္ကိန္းခန္းအရ နဝင္းေၾကရန္(၉) မ်ိဳးျပထားပါသည္။ ေယာ၊ထားဝယ္ႏွင့္ၿမိတ္(ဘိတ္) တို႔ကို သီးျခားလူမ်ိဳးစုျပထားမႈသည္ မွားယြင္းပါသည္။ စကားဝဲ(Dialect) အစုကြဲသာျဖစ္ေၾကာင္း မႏုႆေဗဒပညာ႐ွင္မ်ားႏွင့္ဘာသာေဗဒပညာ႐ွင္မ်ား ေထာက္ျပမႈကို စစ္အစိုးရသည္ လက္မခံခဲ့ေပ။
႐ွမ္းျပည္နယ္၌သီးျခား ဗမာလူမ်ိဳးစုႏြယ္ဝင္ ဓႏု၊ေတာင္႐ိုးႏွင့္အင္သားမ်ားကို ႐ွမ္းလူမ်ိဳးစုစာရင္း၌ ျပထားသည္။
ကဒူးႏွင့္ကနန္းမ်ားကို ခြဲျပထားသလို ကခ်င္ျပည္နယ္၊႐ွမ္းျပည္နယ္မ်ားထဲမွ ဖုန္းလူမ်ိဳးႏွင့္တိဘက္-ျမန္မာအႏြယ္မဟုတ္ သည့္ ဆလံုမ်ားကို ဗမာလူမ်ိဳးစုစာရင္းထဲ ထည့္ထားမႈသည္ မႏုႆေဗဒပညာ နိမ့္က်ရာေရာက္ေနပါသည္။ စစ္ကိုင္းတိုင္းထဲမွ နာဂမ်ားကို ခ်င္းလူမ်ိဳးစုစာရင္းထဲထည့္ထားေသာ္လည္း ကခ်င္ျပည္နယ္ထဲမွ ကဒူး၊ကနန္းမ်ားကို ဗမာလူမ်ိဳးစုထဲ ထည့္ထားမႈသည္ ေတြးရခက္ႀကီးျဖစ္ေနရသည္။
မြန္လူမ်ိဳးစုကို တစ္မ်ိဳးထဲသာျပထားၿပီး တျခားမြန္္ခမာမ်ိဳးႏြယ္မ်ားျဖစ္သည ္ဝ၊ ပေလာင္(တအာင္း)၊ ယင္းနက္၊
ယင္းက်ားစသည္မ်ားကို ႐ွမ္းလူမ်ိဳးစုစာရင္းထဲ ထည့္ထားျပန္သည္။
ရခိုင္လူမ်ိဳးစုကိုမူ (၇) မ်ိဳး စာရင္းျပထားသည္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးစု (၇) စုတြင္ ထည့္သြင္းထားသည့္ ခမီြးမ်ားကို္လည္းခ်င္းလူမ်ိဳးစု (၅၃) မ်ိဳး၌ ေဖာ္ျပထားသည္။ ခမီးမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားႏွင့္အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ား တိုးတက္ေရးပါတီ ဥကၠဌ ေဒါက္တာေအးေမာင္ကေျပာျပသည္။ “သူတို႔(ခမီး) ေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အေခၚ ခမီြးေတြက ရခိုင္ျပည္ေရာက္ ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္” ဟု၎ကေျပာၾကားခဲ့သည္။
႐ွမ္းလူမ်ိဳးစုစာရင္း၌ (၃၃)မ်ိဳးျပထားရာ၊ ႐ွမ္းသာမဟုတ္ ဗမာမ်ိဳးႏြယ္မ်ား၊ တျခားတိဘက္ဗမာမ်ိဳးႏြယ္မ်ား၊ မြန္ခမာမ်ိဳးႏြယ္မ်ား စသည္တို႔ျဖင့္ေရာေထြးေနသည္။ ႐ွမ္းႀကီးႏွင့္တိုင္းလံုု ဆိုသည္ တမ်ိဳးတည္းျဖစ္ၿပီး၊ ခႏၱီး႐ွမ္းႏွင့္တိုင္းလ်မ္ကို ျပထားေသာ္လည္း တိုင္းႏူ(႐ွမ္းတ႐ုတ္)၊တိုင္းလီ၊တိုင္းလ်န္(႐ွမ္းနီ) ႏွင့္ ဒရယ္ကိုခ်န္ထားခဲ့သည္။ အင္းသား၊စံု(ဆံ)၊ဝ ႏွင့္ တိုင္းလြယ္တို႔သည္ တမ်ိဳးတည္းသာျဖစ္ပါသည္။ တိုင္းလြယ္ကို သီးျခား မြန္ ခမာ လူမ်ိဳးစုအျဖစ္ယူ၍ရႏိုင္သည္။ ကီြ ႏွင့္ လားဟူ မကြာသလို ဖ်င္ ႏွင့္ အခါလည္းမကြဲလွပါေပ။ ပေလး ႏွင့္ ပေလာင္ တမ်ိဳးတည္းျဖစ္သလို ေျမာင္ဇီး၊ယအို(ေယာင္) ႏွင့္ အိုက္ဘြယ္ (ျမန္ျပည္သားေဆာင္းပါး အိုယ္ဟု မွားယြင္းစြာေဖာ္ျပထားသည္။) သည္တမ်ိဳးတည္းသာျဖစ္သည္။
နယ္စပ္ခ်င္းထိစပ္ေန၍ ယူနန္တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားကို ျမန္ျပည္တိုင္းရင္းသား ကိုးကန္႔လူမ်ိဳးအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ထိုျပင္ ယြန္း(ေလာ)လူမ်ိဳး၊ခမူ(ေလာ)လူမ်ိဳး၊႐ွမ္းကေလး(ဝါ)တိုင္းေလ့(ထိုင္း)၊တိုင္းလ်မ္(ယူနန္) လူမ်ိဳးတို႔ လည္း တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုထဲ၌ ထည့္ထားသည္။ ခ်င္းျပည္နယ္ဘက္မွ ကသည္း(မဏိပူရ)လူမ်ိဳး၊လင္းဘု(နီေပါ)လူမ်ိဳးတို႔ကိုလည္း တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္နယ္နမိတ္ထဲ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည့္ တိုင္းလိ(ယူနန္)၊ ပသွ်ဴး(မေလး)၊ တိဘက္၊ ေဂၚရခါး(နီေပါ)၊ တို႔ကို တိုင္းရင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုအျဖစ္ လက္ခံထားျခင္းမရွိသည္ကိုလည္းေတြ႔ရသည္။
မည္သို႔ဆိုေစ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္လက္ခံထားေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု (၁၃၅) မ်ိဳးသည္ (၇၇) မ်ိဳးသည္စာရင္းထပ္ေန၍ (၅၈)မ်ိဳးသာ႐ွိေပသည္။ ယင္း ၅၈ မ်ိဳး၌လည္း ထမန္္၊တိုင္းလ်န္(႐ွမ္းနီ)တို႔သည္ တုိင္းရင္သားလူမ်ိဳးစု စာရင္း၌ မပါဝင္ဘဲက်န္ရစ္ေနသလုိ ယဗိန္း၊ဓေနာ၊ခမူ ကဲ့သို႔ မ်ိဳးတံုးလုဆဲဆဲ (ဝါ) လူဦးေရရာဂဏန္းသာ႐ွိ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားလည္း႐ွိေနသည္။
ျမန္မာ့သမိုင္းေကာ္မ႐ွင္(ယခုျမန္မာ့သမိုင္းအဖြဲ႕)၏ အႀကံေပးခ်က္အရ လူမ်ိဳးစုစာရင္းမ်ားကို ျပဳစုထားသည္ဆို ရာ၌လည္း ျမန္မာ့သမိုင္းအဖြဲ႔သည္ သီးျခားလြတ္လပ္သည့္အဖြဲ႔ မဟုတ္သလို အစိုးရထိန္းခ်ဳပ္ေအာက္႐ွိ အဖြဲ႔အစည္းသာ ျဖစ္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရလက္ထက္မွ ယေန႔တိုင္ ျမန္မာ့သမိုင္းအဖြဲ႔၏ ေထာက္ျပအႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို ဘယ္ ေသာအခါမွ လက္ခံေလ့မ႐ွိဘဲ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္သည္ ၎တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ အာဏာတည္ၿမဲေရး အတြက္သာ
ျပဳမူေဆာင္႐ြက္လ်က္႐ွိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား တင္ျပသကဲ့သို႔ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္သည္ လူမ်ိဳးစုမ်ားစြာထည့္ သြင္း ေဖာ္ျပထားျခင္းသည္ လူမ်ိဳးစုတမ်ိဳးစီ၏ အခြင့္အေရးမ်ားအား သီးျခားေဆာင္႐ြက္ေပးရန္ ခက္ခဲမႈ႐ွိသည္ဟု ႏိုင္ငံေရးအရ အေၾကာင္းျပေကာင္းရန္သာျဖစ္ၿပီး တိိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားကို ေလ့လာစီစစ္၍ျပန္လည္ျပဳစုရန္ လိုအပ္ပါေၾကာင္း ေစတနာေကာင္းျဖင့္ေလ့လာဆန္းစစ္တင္ျပလိုက္ပါရပါသည္။
စာကိုး
၁။ ဂါမဏိ၊ “ ၁၃၅ ” ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္ အမွတ္(၁)၊ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း ၂၀၀၄-၂၀၀၅။စာ ၅၀-၅၃။
၂။ ျမန္ျပည္သား “ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု(၁၃၅)မ်ိဳးေနထိုင္ရာ တို႔ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ ” လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္သတင္းစာ (၂၆.၉.၉၀)
၃။ သန္းဝင္းလိႈင္၊ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ျမန္မာ့သမိုင္း အဘိဓာန္ ပထမတြဲ၊ရန္ကုန္္၊ပညာေ႐ွ႕ေဆာင္ (ပ)ႀကိမ္ ၂၀၁၀။
သန္းဝင္းလႈိင္
FB-Sa Maung
