June 3, 2013
ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ပိတ္ဆို႔တားျမစ္ထားတာေတြကို အီးယူကျပန္ဖြင့္ ေပးလိုက္ၿပီ ဆိုသည့္သတင္းသည္ မဂၤလာ သတင္း ျဖစ္သည္။ အီးယူက လက္နက္တင္ပို႔ ေရာင္းရမႈမွအပ က်န္တာေထြ အကုန္လံုးခြင့္ျပဳလုိက္ၿပီ ဆိုသည့္သတင္းသည္ ျမန္မာေတြကိုသာမက တစ္ကမၻာလံုးကိုပင္ အံ့ၾသသြားေစခဲ့သည္။
ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္မွ် နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ စစ္အာဏာရွင္ေတြအေပၚမွာ အီးယူက လိုက္ေလ်ာလွခ်ည္လား၊ ရက္ေရာလွခ်ည္လားလို႔ တအံ့တၾသ ေျပာၾကသည္။ အခ်ိန္မတန္ေသးဘူး လို႔ေတာင္ တခ်ဳိ႕ကေျပာၾကသည္။
အီးယူကလည္း ေျချမန္လက္ျမန္ ခြင့္ျပဳလိုက္ေလ်ာ လိုက္တာတာ သူ႔အေၾကာင္းႏွင့္သူ ရိွေပလိမ့္မည္။ တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ အေမရိကန္တို႔ လက္ဦးမႈရယူထားၾကၿပီးျဖစ္လို႔ မိမိတို႔ ေနာက္က်က်န္ရစ္မွာကို စိုးရိမ္တာျဖစ္မည္။ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးေလာင္းပြဲႏွင့္ လြဲသြားမွာကို ေၾကာက္လို႔ ပိတ္ဆို႔ထားတာေတြကို ကမန္းကတန္း ဖြင့္ပါဟ၊ ခြင့္ျပဳပါဟလုပ္တာ ျဖစ္မည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ စစ္အာဏာရွင္တို႔ လက္ေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္မွ် ေနခဲ့ရေသာ္လည္း သယံဇာတေပါဆဲ ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔၊ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖုိ႔ အေကာင္းဆံုးတိုင္းျပည္အျဖစ္ ရိွေနေသးသည္။ လူသားရင္းျမစ္ ျဖစ္သည့္ အလုပ္သမားေပါမ်ားသည္။ လုပ္အားခ ေစ်ေပါေပါျဖင့္ ရႏို္င္ေသးသည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ မေက်နပ္တာကုိ ဆႏၵျပျခင္းဆိုတဲ့ အလုပ္ကို အခုမွၾကားဖူးသည့္ လူမ်ဳိးေတြေနထိုင္ရာ တိုင္းျပည္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္မက်ေသးဘူး၊ လုပ္စားလို႔ေကာင္းေသး သည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေျမက်ယ္ဝန္းသည္။ လူဦးေရ သန္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္မွ်သာ ရိွသည္။ လူမေနသည့္ ေျမေတြ အမ်ားအျပားရိွေနေသးသည္။ ေစာေစာဝယ္ထားလွ်င္ ေနရာေခ်ာင္ေခ်ာင္ ရႏိုင္ေသးသည္လို႔ ယံုၾကည္ေနၾကသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ခ်မ္းသာ၊ ေခ်ာေမာသေဘာေကာင္းၿပီး လက္မထပ္ရေသးသည့္ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ တူသည္။ ခုႏွစ္ျပည္ေထာင္မင္းေတြက ထိမ္းျမားရစ္ပတ္ လက္ထပ္လိုၾကသည္။ အတူေနပေထြးက အလိုမတူဘဲေပါင္းသင္းေနလို႔ ဗြက္ေပါက္ၿပီး ပ်က္စီးေနတာကို မသိသည့္ အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းျပည္ေတြႏွင့္ အေဝးကြင္းမွာ ဂိုးသြင္းေကာင္းသူေတြက လက္ထပ္လိုၾကတာ ျဖစ္သည္။ ပေထြး၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ အပ်ဳိရည္ပ်က္ေနၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း အခ်ဳိးအဆစ္ေျပျပစ္ၿပီး ဖူဖူေဖာင္းေဖာင္းေတြက အေကာင္းပကတိ ရိွေနၾကေသးလို႔ လိုခ်င္သူေတြက သြားရည္က်ေနၾကတာ ျဖစ္သည္။
သတို႔သမီးဘက္ ေဆြမ်ဳိးေတြျဖစ္သည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြကလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္သေႏၶပ်က္ က်ဖူးသည့္ သတို႔သမီး၏ အျပစ္အနာအဆာေတြကို ဖံုးဖံုးဖိဖိလုပ္ၿပီး လာေရာက္ေနသူေတြကို ႀကိဳဆိုရ မည္ျဖစ္သည္။ ခိုင္းႏြား တစ္ရွဥ္းႏွင့္ လယ္တစ္ကြင္း တင္ေတာင္းသူတို႔ကိုလည္း လက္ခံရမည္။ ေရႊစင္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္အတြက္ေပးၿပီး တင္ေတာင္းသူတို႔ကိုလည္း လက္ခံရမည္။ ေတာင္ညာစံတင္ပါမည္ဆို သည့္ ဘုရင္ကိုလည္း လက္ခံရပါမည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီမရိွျခင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖါက္ျခင္း၊ ဥပေဒစိုးမိုးမႈ မရိွျခင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔ကို ဆန္႔က်င့္သည့္ ျပည္သူေတြကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္း၊ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ စီးပြားေရး လက္ဝါးႀကီးအုပ္ျခင္း စသည့္ စစ္အာဏာရွင္တို႔က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည့္ ျပစ္မႈမ်ဳိးစံုတို႔ေၾကာင့္ ကုလသမဂၢႏွင့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံႀကီးေတြက စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရးပိတ္ဆို႔ တားျမစ္မႈေတြကို ျပဳလုပ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
ေဟာ ...အခုေတာ့ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရသည္ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္း ကို ေလွ်ာက္ေနသည္။ တင္းက်ပ္မႈေတြကို တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ေပးေနသည္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးေနသည္။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို အေလးထားေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ မႈေတြကို ပြင့္လင္းျမင္ေသာစြာ ဖိတ္ေခၚေနသည္။
လာဘ္စားသူမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္အေရးယူေနသည္ဆိုသည့္ ေကာင္းသတင္းေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလိုသူေတြႏွင့္အတူ အီးယူအဖြဲ႕ဝင္ ႏိုင္ငံေတြကပါ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ လာေရာက္ၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလုပ္ကိုင္ၾကေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ပိတ္ဆို႔တားျမစ္ထားတာေတြ ကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးလုိက္ၿပီး ျဖစ္သည္။
ဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီဆိုေတာ့ ဝင္လာၾကေတာ့မည့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ ဧည့္သည္ေတြကို ေႏြးေထြးလိုက္လွဲစြာ ႀကိဳဆိုၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္ရမည္။ အလုပ္အကိုင္ႏွင့္ ေငြေၾကးေပးဖုိ႔ လာသူေတြကို ေက်း ဇူး သိတတ္ရမည္။ ေက်းဇူးတံု႔ျပန္ရမည္။ သူတို႔လုပ္သည့္အလုပ္ေတြ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ဝိုင္းကူပံ့ပိုးၾကရ မည္။ ကတိကဝတ္ေတြကို မခ်ဳိးေဖာက္ဘဲ လိုက္နာက်င့္သံုးၾကရမည္။ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္မိဖို႔ သတိထားရမည္။ ထမင္းခြံသည့္လက္ကို မကိုက္ဖို႔ သတိထားၾကရမည္။ ပိတ္ဆို႔တားျမစ္ထား တာေတြကို ဖြင့္ေပးသည့္ေက်းဇူးကို ေထာက္ထားရမည္ျဖစ္သည္။ ခြင့္လႊတ္ ေၾကေအးေပးသူကို အေကာင္းဆံုးလုပ္ရင္းျဖင့္ တံု႔ျပန္ ေပးဆပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။
ကြၽန္ေတာ့္ဘႀကီး ဦးၾကာခိုင္ကို ကြၽန္ေတာ့္ေယာက္ဖ ကိုဖုိးရင္လုပ္သလုိ မလုပ္သင့္ဟု သတိေပးခ်င္ ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အသက္ ဆယ္ႏွစ္သားအရြယ္က ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘႀကီး၏ သမီးႀကီး မေအးယဥ္ႏွင့္ ကိုဖိုးရင္တို႔ကို ႏွစ္ဖက္မိဘေတြက သေဘာတူၿပီး လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးရန္ စီစဥ္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ အမ္မတစ္ဝမ္းကြဲ မမႀကီး မေအးယဥ္က နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ ယဥ္သည္။ ေအးသည္။ မင္းကေတာ္႐ုပ္ျဖင့္ ယဥ္ယဥ္ေလးလွသည္။ ကိုဖိုးရင္ဆိုတာကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာမွာေတာ့ ပ်ဳိတုိင္းႀကိဳက္တဲ့ လူပ်ဳိျဖစ္သည္။ ရြာသူႀကီး ဦးေရႊဆိုင္၏တူ၊ ဘုရာဒကာ၊ ေက်ာင္းဒကာ ရြာသူေဌး ဦးေအာင္ၿမိဳင္၏ တစ္ဦးတည္းေသာသား ၿမိဳ႕ေက်ာင္းေနဖူးသူ၊ အဂၤလိပ္စာ ဖတ္တတ္သူျဖစ္လုိ႔ ရြာစူပါစတား ျဖစ္သည္။ ရြာမ်က္ႏွာဖံုးတို႔၏ သားႏွင့္သမီး မဂၤလာေဆာင္ၾကေတာ့မည္ ဆိုေတာ့ ေရႊနဲ႔ျမ၊ ေနနဲ႔လ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ့္အစ္မႀကီး မေအးယဥ္ကလည္း လင္ရေတာ့မည္ဆိုၿပီး အရမ္းဝမ္းသာေန သည္။ ေစ့စပ္ပြဲလုပ္ သည့္ေန႔မွာပင္ သတို႔သမီးလိုဝတ္ဆင္ၿပီး ေယာကၡမေလာင္းေတြကို ကန္ေတာ့သည္။ တစ္သက္ လံုး ေဆးမဆိုးခဲ့သည့္ ႏႈတ္ခမ္းကို သူ႔ညီမမလွယဥ္က ေဆးဆိုးေပးလို႔ နီရဲျပီးလွေနသည္။ ကိုဖုိးရင္ေတာင္ တအားရင္ခုန္ေနတာ ျဖစ္မည္။ မလွယဥ္ကလည္း သတို႔သမီး အပ်ဳိရံအျဖစ္ တာဝန္ယူရသူ ျဖစ္လုိ႔ အစြမ္းကုန္ အလွျပင္ထားသည္။ ေစ့စပ္ပြဲ ၿပီးၿပီျဖစ္လို႔ မဂၤလာေဆာင္ရက္ သတ္မွတ္လိုက္ၾကသည္။
ျပသာနာက မဂၤလာေဆာင္မည့္ေန႔မွာပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ သတို႔သားေလာင္း ကိုဖုိုးရင္သည္ မဂၤလာေဆာင္ အိမ္တက္ရမည့္အခ်ိန္မွာ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိရဘဲ ေပ်ာက္ေနသည္။ ထူးဆန္းတာက ကြၽန္ေတာ့္ အစ္မအလတ္လည္း ေပ်ာက္ေနသည္။ အပူတျပင္း လိုက္လံစံုစမ္းေတာ့မွ ကိုဖိုးရင္သည္ သတို႔သမီး မေအးယဥ္ကို လက္မထပ္ရေသးမီ သတို႔သမီးအရံလုပ္မည့္ ညီမအငယ္ မလွယဥ္ကို ခိုးေျပးတာ သိၾကရေတာ့သည္။ ေစ့စပ္ပြဲ လုပ္သည့္ေန႔က ကိုဖိုးရင္သည္ သူတို႔သမီး မေအးယဥ္ကို စိတ္မဝင္စားဘဲ အပ်ဳိရံလုပ္မည့္ ညီမ အငယ္မလွယဥ္ကို စိတ္ဝင္စားၿပီး လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္လုပ္ေနတာကို သတိရလာၾကသည္။ မဂၤလာပြဲလည္းပ်က္ေတာ့သည္။ ဘႀကီးဦးၾကာခိုင္သည္ အႀကီးအက်ယ္အရွက္ရၿပီး ကိုဖုိးရင္ကို ေသခန္းျဖတ္သည္။ သူ႔သမီး အငယ္မ မလွယဥ္ ကိုလည္း အေမြျဖတ္သည္။ အိမ္နားမလာရ၊ ေတြ႕ရာသခ်ဳိင္း ေၾကညာထားသည္။ ကိုဖုိးရင္ကို သားမက္အျဖစ္ အသိအမွတ္မျပဳေၾကာင္း ရပ္ရြာကို ေၾကညာထားသည္။ ကိုဖုိးရင္၏ မိဘေတြက ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ အကူအညီျဖင့္ ေတာင္းပန္သည္။ ဘႀကီးဦးၾကာခိုင္က ေသြးပူေနဆဲျဖစ္လို႔ ပိတ္ဆို႔တားျမစ္မႈေတြကို ဖြင့္မေပးႏိုင္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္သည္။
ကိုဖိုးရင္ႏွင့္အစ္မေလး မလွယဥ္တို႔က ရြာမွ မုိင္၂ဝ ေဝးသည့္ မက်ည္းေတာရြာမွာ အေျခခ်ေနထုိင္ၾက သည္။ မက်ည္းေတာရြာမွာ ဦးေလးဦးဖဲသာေအာင္၏ မိသားစု ေနထိုင္သည္။ ဦးေလးဖဲသာေအာင္သည္ အေမ့ေမာင္ ျဖစ္သည္။ ဓါတ္၊ ဗိေႏၶာ၊ ပေယာဂကုသည့္ တိုင္းရင္းေဆးဆရာ ျဖစ္သည္။
ပေယာဂဖမ္းထားလို႔ ႐ူးေနသည့္ အ႐ူးမ အပ်ဳိကိုေဆးကုသရင္း အ႐ူးမႏွင့္ ညားသြားလို႔ ေဆြးမ်ဳိးစု က ေသခန္းျဖတ္ၿပီး အေမြခန္း ရပ္ခံထားရသူ ျဖစ္သည္။ ဦးေလးဖဲသာေအာင္ႏွင့္ ကိုဖုိးရင္တုိ႔ ဝါသာနာတူ၊ စ႐ိုက္တူ ေပါင္းမိသြားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ကိုဖိုးရင္ႏွင့္ အစ္မေလးမလွယဥ္တို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ ဘႀကီးဦးၾကာခိုင္ ကြယ္လြန္သည္။ ႀကီးေတာ္ႀကီးက စိတ္ကိုေျဖေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး ကိုဖိုးရင္ႏွင့္ မလွယဥ္ တို႔ကို ပိတ္ဆို႔ထားတာေတြ ေျဖေလွ်ာ့ေပးလုိက္သည္။ သမီးကိုေရာ၊ ေျမးေတြကိုပါခ်စ္လို႔ ရြာကို ျပန္လာေနၾကရန္ ေခၚယူလိုက္ၿပီး အတူေနၾကသည္။ မိသားစုျပန္လည္ေပါင္းစည္းၾကၿပီျဖစ္လုိ႔ ဝမ္းသာၾကသည္။ လူသာဓုေခၚ၊ နတ္ သာဓုေခၚ၊ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ႀကီးပါ သာဓုေခၚရသည့္ အေျခအေန ျဖစ္သြားသည္။
တစ္ရြာလံုးကလည္း ဝမ္းသာၾကသည္။ ကိုဖိုးရင္ကို ပိတ္ဆို႔ထားျမစ္ထားတာေတြ ဖြင့္ေပးလိုက္ လုိ႔ ႏွစ္ဖက္ေဆြမ်ဳိးေတြႏွင့္ တစ္ရြာလံုးက ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေသာ္လည္း မခံခ်ိမခံသာႏွင့္ မ်က္ႏွာထားစရာ ေနရာမရိွျဖစ္ေနရာတာက ကြၽန္ေတာ့္အစ္မႀကီး မေအးယဥ္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔သမီးဘဝက အပ်ဳိႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရလုိ႔ ရွက္ၿပီး အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္မထြက္ရဲဘဲ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနခဲ့ရတာကို မေမ့ႏိုင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ အခုေတာ့ မိမိ၏ ခင္ပြန္းေလာင္းျဖစ္ခဲ့သူ ကိုဖိုးရင္ႏွင့္ သူ႔ဇနီးမယားျဖစ္ေနသည့္ ညီမ မလွယဥ္တုိ႔က အိမ္ေပၚ ျပန္ေရာက္လာ ၾကသည္။ တူေလ၊ တူမေလးေတြကလည္း တီတီတာတာ ခ်စ္စရာျဖင့္ အိမ္သာယာေနသည္။ ကိုဖုိးရင္ကလည္ လူရည္လည္သည္။ အထာနပ္သည္။ အစ္မႀကီး မေအးယဥ္ကို ေျခေထာက္ဖက္ၿပီး ရွိမခိုး႐ံုတမယ္ အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္သည္။ သူ႔မယားထက္ပိုၿပီး ဂ႐ုစိုက္ျပသည္။ အားလံုး အဆင္ေျပသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
မၾကာပါဘူး ကြၽန္ေတာ့္အထင္ေျပာရလွ်င္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲၾကာမည္ ထင္သည္။ ကိုဖိုးရင္သည္ အစ္မႀကီးမ ေအးယဥ္ကုိ ခိုးေျပးပါေလေတာ့သည္။ ဦးေလးဖဲသာေအာင္ေနထုိင္ရာ မက်ဥ္းေတာရြာကို သြားၿပီး ေနထိုင္သည္။ ေကာင္းၾကေရာလားဗ်ာ၊ ဒါမ်ဳိး လုပ္သင့္သလား၊ ပိတ္ဆို႔တားျမစ္ထားတာေတြ ဖြင့္ေပးသူ၏ မ်က္ႏွာကိုေထာက္သင့္သည္ဟု ထင္သည္။
အဏၰဝါစိုးမိုး
Mizzima - News in Burmese
