သို႔.
အယ္ဒီတာ
ေတာသူေတာင္သားေတြ၏ အသိဉာဏ္၊ အေတြးအေခၚအျမင္ နည္းပါးမႈေၾကာင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္မဝင္စားတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ခံစားလာရသမွ်ကို ေျပာဆုိၾကတာလား ဆုိတာေတာ့ ကြၽန္မမေဝခြဲႏုိင္ပါ။ သိတတ္စအရြယ္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ အၿမဲ ၾကားေနရတဲ့ "ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းလဲေနပါေစ ဆင္းရဲသား ဟာ ဆင္းရဲသားပဲ" တဲ့။ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ အစဥ္အဆက္ ၾကားေနခဲ့ရ ေသာ အဲဒီစကားသံေတြက မွန္သလုိလုိ၊ မွားသလိုလုိနဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ နားလည္လာေအာင္လည္း အခ်ိန္ေတြ ႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္ေနမွာပါ။ အခ်ိန္ေတြလည္း ေစာင့္ရဦးမွာပါ။
ငယ္ေသးေတာ့ ႏွစ္အတိအက် မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဝါ လာအပ္တဲ့ ေတာင္သူေတြ ဆုိရင္ ဝါဒိုင္ေတြက ဆပ္ျပာခဲ၊ သၾကား ပိတ္စေတြ ထုတ္ေပးၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေတာင္သူေတြ ဝါေတြအမ်ားႀကီး ထုတ္လုပ္ႏုိင္တဲ့အျပင္ ပဲစိင္းငံု၊ ေနၾကာ၊ ေျမပဲ၊ ပဲတီစိမ္း၊ ခရမ္းခ်ဥ္၊ င႐ုတ္၊ ေျပာင္းဖူးအစရွိတဲ့ သီးထပ္သီးညႇပ္ေတြ နဲ႔ အဆင္ေျပေနၾကတာ ေတာင္သူေခတ္လုိ႔ေတာင္ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီအရာအားလံုး ဟိုတစ္ခ်ိန္က အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့ၿပီး ေျခရာပါ ေပ်ာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီေျမ ဒီေရေပၚမွာ လုပ္စားရင္း ဘာေၾကာင့္မ်ား အႏုတ္လကၡဏာထိ ျဖစ္သြားရတာလဲ။ ဘာေတြမ်ား ကြာျခားရတာလဲ။ ဘယ္ေနရာမွာ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ရတာလဲ။ အေျဖလည္း မရွာတတ္ေတာ့ပါဘူး။ နည္းလမ္းေတြလည္း မစဥ္းစားတတ္ ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ဆုတ္ယုတ္လာခဲ့တာ ကြၽန္မတို႔ ေတာင္သူေတြ အေျခရွိ လက္မဲ့ဘဝေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ျပန္ဆပ္ႏုိင္ရန္ အေျခအေနမရွိတာေၾကာင့္ အစိုးရေခ်းေငြ လည္း မထုတ္ရဲၾကေတာ့ပါဘူး။ အျပင္အေၾကြးက အတုိးႀကီးေပမယ့္ ႏွစ္ထိ အခ်ိန္ ေရႊ႕လုိ႔ရသလို အစိုးရေခ်းေငြက ေတာင္းပန္လုိ႔ မရဘူး။ ႏွစ္ေရႊ႕ဖုိ႔အထိမေျပာနဲ႔ ရက္ေတာင္ ေရႊ႕လုိ႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ကြၽန္မတုိ႔ေဒသေတြက ေျမေအာက္က ေရကိုလည္း အားကိုးလုိ႔ မရ သလို ေကာင္းကင္ကေရကလည္း က်မလာပါဘူး။ မုိးေရရမွ သီးႏွံ မ်ား စိုက္ပ်ဳိးရတဲ့ အလယ္ပိုင္း အပူပိုင္းေဒသေတြက ေတာင္သူေတြ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနၾကပါၿပီ။ ဘာေရကုိမွ အားကိုးလုိ႔မရခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္ က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပမယ့္ ေရကိုေတာ့ ကြၽန္မတုိ႔လုိ ေတာင္သူေတြ ေမွ်ာ္ေနၾကပါၿပီ။ ေကာင္းကင္မွ လမင္း၏အလင္းထက္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ လွ်ပ္စစ္မီးျဖင့္ ေနထိုင္ခ်င္ပါသည္။
ေရငန္ေသာက္ ျမက္ေျခာက္စားလုိ႔ ေျပာလုိ႔မရေအာင္ဘဲ ျမက္ ေျခာက္ေတြလည္း မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ ျမက္ေျခာက္စားတဲ့ ေတာင္သူ ေတြရဲ႕ ႏြားေတြလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ခိုင္းႏြားေတြေတာင္ ေနာက္ဆုံး ေရာင္းစားၾကရတဲ့ ကြၽန္မတို႔ေတာင္သူေတြရဲ႕ အေျခအေနပါ။ တုိးတက္မလာဘဲ ၾကာေလၾကာေလ ပိုဆုိးလာတဲ့ ေတာင္သူေတြ၊ ဆင္းရဲတဲ့ေတာင္သူေတြကို ထမင္းတစ္နပ္ ေလွ်ာ့စားခိုင္းတာ ေကာင္းရဲ႕လား။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ေရာ ?
အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းလဲလာတဲ့ ရာသီဥတုႏွင့္အတူ အေၾကြးတင္ေန တဲ့ ေတာင္သူေတြ အေျခအေနဆုိးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရခ်ိန္မွာ ထုတ္လုပ္မႈ ႏွစ္ဆ တုိးႏိုင္ပါေတာ့မလား။ အ႐ႈံးေပၚေနလုိ႔ မစိုက္ႏုိင္တဲ့ ေတာင္သူေတြ တစ္ပံုႀကီးပါ။ ကြၽန္မတုိ႔ ေတာင္သူေတြ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ “ကပ္” ကိုလည္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေစမယ့္ နည္းလမ္းဥပေဒ အျမန္ဆံုး ေဆာင္ရြက္ေပးပါ။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး လုပ္ေဆာင္ရန္ လုိအပ္တဲ့ ျမင္းၿခံၿမိဳ႕ ေျခးေဆးရြာမွ ေတာင္သူမ်ားကိုယ္စား ကြၽန္မေတာင္သူတစ္ဦးက ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးႏွင့္အတူ ေတာင္သူမ်ား ၿပံဳးေပ်ာ္ႏုိင္ေစရန္ ဆႏၵျပဳရင္း။
ၾကယ္စင္သာ(ျမင္းၿခံ)
The Voice Weekly
