ျမန္မာ လမ္းမႀကီးမ်ားေပၚသို႔ ျဖတ္သန္းျခင္း

“နယ္စပ္ကို ကားျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ရသည့္ ခရီးသည္ အလြန္စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းသည့္ခရီး ျဖစ္သည္။ ေက်းလက္၏ အနံ႔အသက္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္မႈ မ်ားကိုပါ ခံစားေနရသည္”
- ပီရာဝပ္ ဂ်ရိယဆုံဘတ္

ေက်းလက္ကို ျဖတ္သန္းၿပီး အျမန္ကားလမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ကြၽန္ေတာ္ ေမာင္းေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ လမ္းေဘး ဝဲယာတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္မွာ မိုးကုပ္ စက္ဝိုင္းေအာက္ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ လယ္ကြင္းေတြ တရိပ္ရိပ္ က်န္ခဲ့တယ္။ မြန္လက္ရာ သက္ငယ္တဲအိမ္ ေတြကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္စိထဲမွာ ေမ့ေဖ်ာက္ မရႏိုင္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနရာတိုင္းမွာ မြန္ လက္ရာ ေစတီပုထိုး ေတြကိုလည္း ဖူးေတြ႕ေနရတယ္။ ေကာက္ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ ေရာက္ၿပီ ျဖစ္လို႔ လယ္ကြင္းျပင္ ႀကီးတစ္ခုလုံး ေရႊေရာင္ေတြ ဖုံးထားတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းေတြ အားလုံးက ကြၽန္ေတာ့္ကို လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ဆီက “သုဝဏၰဘုမၼိ” အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေရႊေခတ္ဆီသို႔ ျပန္ၿပီး အမွတ္ရေစပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံကေန ျမန္မာႏုိင္ငံကို ကားနဲ႔ ခရီးထြက္လာတဲ့ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕နဲ႔အတူ ပါလာပါ တယ္။ တာ့ခ္ခ႐ိုင္ မဲေဆာက္ကေန နယ္စပ္ကို ျဖတ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို ျမဝတီကေန ဝင္ရတဲ့ ခရီးစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမဝတီ ဆိုတာက ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ရွိေနတဲ့ ၿမဳိ႕တစ္ၿမဳိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံအတြင္း ကိုယ္ပိုင္ကားေတြနဲ႔ ဝင္ခြင့္ ျပဳလိုက္ေၾကာင္း သိထားေပမယ့္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရဖို႔ကေတာ့ သိပ္လြယ္တဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ ေမာင္းသူေတြ အေနနဲ႔ အေထာက္အထား စာ႐ြက္ေပါင္း မ်ားစြာအျပင္ ဘယ္ကိုသြားမယ္ဆိုတဲ့ ခရီးစဥ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာခ် ျပရတာေတြ ရွိရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အပင္ပန္းခံရ က်ဳိးနပ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ခရီးစဥ္ကို ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရွိလိုက္ပါတယ္။

ျမဝတီကေန ေလတဝူးဝူး တိုက္ေနတဲ့ ေတာင္ေပၚလမ္းကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္ေက်ာ္ ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီက တစ္ဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထင္ရွားတဲ့ တန္ခိုးႀကီးဘုရား တစ္ဆူရွိရာ က်ဳိက္ထိုၿမဳိ႕ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ခဲ့ ၾကတယ္။

က်ဳိက္ထီး႐ိုး ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ က်ဳိက္ထီး႐ိုး ဘုရားကို တည္ထားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံျခားသား ေတြက ‘Golden Rock’ လို႔ သိၾကတဲ့ အဲဒီ ‘ေရႊေစတီ’ ေနရာဟာ မြန္ျပည္နယ္ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ဘုရားဖူး ခရီးစဥ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီး အစြန္းမွာ အံ့ၾသဖြယ္ရာ ဟန္ခ်က္နဲ႔ တည္ေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးႀကီးတစ္တုံး အေပၚက ေစတီတစ္ဆူဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဆံေတာ္ ကိန္းဝပ္ေတာ္မူရာလို႔ ဆိုပါတယ္။

စိမ္းလန္း စိုျပည္ေနတဲ့ မြန္ျပည္နယ္ကို ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျမာက္ပိုင္း ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္ကို ခရီးဆက္ခဲ့ၾက ျပန္ပါတယ္။ ေတာင္တန္း ကုန္းျမင့္ႀကီး ေပၚမွာရွိတဲ့ သာေမာဖြယ္ အင္းေလးကန္ႀကီးမွာ ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ည အိပ္ခဲ့ပါတယ္။

အင္းေလးကန္ႀကီးဆိုတာ သိပ္အႀကီးႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ အင္းသားေတြရဲ႕ ဓေလ့၊ စ႐ိုက္၊ ပုံစံေတြကေတာ့ ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည့္ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕ ေရေပၚအိမ္ေလးေတြေပါ့။ အင္းသား အမ်ားစုဟာ လယ္ယာလုပ္ငန္းနဲ႔ ငါးဖမ္းတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ကိုင္ၾကတယ္။ ငါးဖမ္းေလွေတြကို ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ေလွာ္လာတဲ့ ထူးျခားတဲ့ စတိုင္ေတြဟာ ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ ေလွာ္တက္ကို ေျခတစ္ဖက္ ကထိန္း၊ ေနာက္ေျခ တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ေလွေပၚမွာ ရပ္ၿပီး ေလွေလွာ္ပုံက ထူးဆန္းတဲ့ ျမင္ကြင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ ေလွကို ထိုင္ေလွာ္လို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ က်ဴပင္ေတြ ဖုံးေနတဲ့ ကြၽန္းေတြ ၾကားထဲမွာ ထိုင္ေလွာ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ သူတို႔ မတ္တတ္ရပ္ ေလွာ္ၾကတာလို႔ ထင္ပါတယ္။

အင္းေလးကန္ကေန ယာဥ္တန္းႀကီးက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ အပိုင္းမွာ ထင္ရွားတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ကို ဆင္းလာၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမဳိ႕ေတာ္အသစ္ တစ္ခုပါ။ ရွစ္လမ္းသြား ကား လမ္းမႀကီးေတြနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ဆီကို ႐ႈမဆုံးႏိုင္တဲ့ လမ္းက်ယ္ႀကီးအတိုင္း ျမင္ေတြ႕ခဲ့ ရတယ္။ ၿမဳိ႕ေတာ္တစ္ဝိုက္ အိမ္ရာ စီမံကိန္းသစ္ေတြကို ေဆာက္လုပ္ေနတာလည္း ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတယ္။

ေနျပည္ေတာ္ ေရာက္တဲ့သူတိုင္း ဥပၸါတသႏၲိဘုရားႀကီးဆီကို အေရာက္သြားဖူးေလ့ ရွိၾကတယ္။ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ႀကီးနဲ႔ ပုံတူတည္ထားတာ လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ေစတီႀကီးရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာ ဆင္ျဖဴေတာ္ေတြထားတဲ့ ေနရာလည္း ရွိတယ္။ ဆင္ျဖဴဆိုလို႔ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴတဲ့ ဆင္ကို ျမင္ခဲ့ရတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ နီၾကင္ၾကင္၊ ညဳိတိုတိုဆင္ကိုပဲ ဆင္ျဖဴ အမွတ္နဲ႔ ျမင္ခဲ့ၾကရတယ္။

ေနျပည္ေတာ္ ၿမဳိ႕သစ္ကေန ေျမာက္ဘက္ ၿမဳိ႕ေတာ္ေဟာင္း မႏၲေလးကို အျမန္လမ္းမႀကီးက တစ္ဆင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ့ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား စုစည္းရာ ၿမဳိ႕ေတာ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မႏၲေလးကို ကားေမာင္းသြားရတာ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို ေတာ့ ၿမဳိ႕တည္ပုံက ေလးေထာင့္က်က်နဲ႔ သြားလာရလြယ္ကူ တဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ မႏၲေလး နန္းေတာ္ႀကီးကေတာ့ တကယ့္ကို ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ လွပါေပတယ္။ ပတ္လည္ ၿမဳိ႕႐ိုး ျပာသာဒ္ေတြ ၾကားမွာ ႀကီးက်ယ္စြာနဲ႔ နန္းေတာ္ႀကီးကို တည္ထားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

နန္းေတာ္ႀကီးဟာ မဟာမိတ္ေတြရဲ႕ ဗုံးဒဏ္ေၾကာင့္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ အတြင္းက ပ်က္စီးခဲ့ရေပမယ့္ ျမန္မာေတြရဲ႕ အတိတ္ကို ျပန္လည္သတိရ ႏိႈးဆြႏိုင္တဲ့ ဇာတိမာန္ေနရာ တစ္ေနရာအေနနဲ႔ ေရွးမူမပ်က္ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားႀကီးကို ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ တန္ခိုးအႀကီးဆုံးနဲ႔ ေရွးေဟာင္း ဘုရားႀကီးတစ္ဆူ အျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဝင္ဖူးခဲ့ပါေသးတယ္။ ပုဂံသို႔မသြားမီ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ဆုံးဖူးေတြ႕ ခဲ့တဲ့ တန္ခိုးႀကီး ဘုရားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ဟာ ကိုယ္ပိုင္ကားေလးနဲ႔ ဆိုေတာ့ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပတယ္။ က်ယ္ေျပာလွ တဲ့ ပုဂံဧရိယာတစ္ဝိုက္ ေနရာအႏွံ႔ ကားနဲ႔ေလွ်ာက္ၾကည့္၊ ဓာတ္ပုံေတြ ႐ိုက္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီးရခဲ့တယ္။

ပုဂံကတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ အျမန္လမ္းမႀကီး အတိုင္း ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ဘက္ကို ဦးတည္ ထြက္ခဲ့ ျပန္ပါတယ္။ ပုဂံကဆိုရင္ ကီလိုမီတာ ၆၅၀ ေလာက္ ေဝးတဲ့ ေနရာကိုေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အေျပးအလႊား ခရီးစဥ္ အတြင္း မြန္တို႔ရဲ႕ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္မ်ား စုစည္းတည္ရွိရာ ပဲခူးၿမဳိ႕ကို ဝင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေရႊေမာ္ေဓာ ဘုရားႀကီးဟာ ပဲခူးၿမဳိ႕ရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ ေရွးေဟာင္းအေမြ အႏွစ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ၿမဳိ႕ရဲ႕အျမင့္ဆုံး ကုန္းျမင့္ေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီေတာ္ႀကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕ ဆံေတာ္ေတြနဲ႔ ၁၀ ရာစုေလာက္က တည္ထား ကိုးကြယ္ခဲ့ၿပီး အျမင့္ ၁၁၂ ဒသမ ၅ မီတာရွိတယ္ လို႔လည္း သိရတယ္။ ေျမငလ်င္ ဒဏ္ေၾကာင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ၿပဳိပ်က္ခဲ့ရၿပီး ေျမခ ခဲ့ရတဲ့ ထီးေတာ္ႀကီးရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ေနရာကို ေစတီေတာ္ ရင္ျပင္ေပၚမွာ ဒီအတိုင္း ရွိေနခဲ့တာကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။

ပဲခူးကေန အမွတ္ (၈) အျမန္လမ္းမႀကီး အတိုင္း က်ယ္ေျပာလွတဲ့ သံလြင္ျမစ္ ႐ႈခင္းေတြကို ျမင္ရဖို႔ ေမာ္လၿမဳိင္ ၿမဳိ႕ဘက္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထြက္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ ျပည္နယ္ကို သံလြင္ျမစ္ႀကီးက ပိုင္းျခားထားပါတယ္။ သံလြင္ျမစ္က ေသးတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ေမာ္လၿမဳိင္ကို ေရာက္ခ်ိန္မွာ ႏွစ္ကီလိုမီတာေလာက္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ျမစ္ႀကီး ျဖစ္သြားပါၿပီ။

ေမာ္လၿမဳိင္ၿမဳိ႕ဟာ တကယ့္ကို လွပတဲ့ ဆိပ္ကမ္းၿမဳိ႕ တစ္ၿမဳိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ် ဘားမားေခတ္ (၁၈၂၆-၁၈၅၂) က ပထမဦးဆုံး ၿမဳိ႕ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ၿဗိတိသွ်တို႔ရဲ႕ ခရစ္ယာန္ အယူဝါဒ၊ အိႏၵိယက ဟိႏၵဴ အယူဝါဒ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေပါင္းစုေနေပမယ့္ မြန္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား အထြန္းကားဆုံး ၿမဳိ႕တစ္ၿမဳိ႕လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ေမာ္လၿမဳိင္ကေန ထြက္ခြာၿပီး အမွတ္ (၈) အျမန္ လမ္းမႀကီးေပၚကို ျပန္တက္ရျပန ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျမဝတီကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း ျပန္လည္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခရီးစဥ္ဟာ စုစုေပါင္း ကီလိုမီတာ ၂၇၀၀ ရွိခဲ့ပါတယ္။

(ေမလ ၃၀ ရက္ေန႔ထုတ္ Bangkok Post သတင္းစာပါ Peerawat Jairyasombat ေရးသားေသာ On The Road in Myanmar ခရီးသြား ေဆာင္းပါးကို ျမန္မာမႈျပဳပါတယ္။)
The Voice Weekly