သာသနာကို ခုခံကာကြယ္တာဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္းရဲ႕ အဓိက တာဝန္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဓမၼက ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးကို အက်ဳိးျပဳ႐ုံ တင္မကပါဘူး။ ဗုဒၶဝါဒကို ခုခံကာကြယ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ရဟန္းရွင္ လူပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အက်ဳိးျပဳတာပါပဲ။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးနဲ႔ သီလရွင္ေတြက ပိဋကသံုးပံုကို ထိန္းသိမ္းၾက၊ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ေတြကို ဗုဒၶဝါဒကို သင္ၾကားေပးၾက၊ ကေလးလူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒရဲ႕တန္ဖိုးေတြကို သိနားလည္လာေအာင္ တိုက္တြန္းဖို႔ မိဘေတြကို အကူအညီေပးၾကပါတယ္။ သာမန္လူေတြကလည္း ဘုရားနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကို အလွဴဒါနျပဳၾက၊ သီလေစာင့္ၾက၊ အဘိဓမၼာ ေလ့လာၾက၊ ဝိပႆနာ ပြားမ်ားၾကတယ္။
အခုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶသာသနာဟာ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရ တယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။ အရင္တုန္းကလည္း ဗုဒၶသာသနာဟာ ဒီလို ၿခိမ္းေျခာက္ခံရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ႀကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုႀကံဳေနရတဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္မႈအေျခအေနဟာ အစြန္းေရာက္အစၥလာမ္ဝါဒ ဒါမွမဟုတ္ မြတ္ဆလင္နယ္ခ်ဲ႕ျခင္း ဆိုတာကေန လာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သာသနာအတြင္းက လာတာပါ။
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ မြန္ျမတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ သည္းခံျခင္း တရားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မေလ့က်င့္ႏိုင္ ဒါမွမဟုတ္ မေလ့က်င့္ခ်င္တဲ့ အခါေတြမွာဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္က သာသနာကို ၿခိမ္းေျခာက္ၾကတယ္။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအကူးအေျပာင္း ကာလအတြင္းမွာ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ဘဝဟာ မေရမရာရွိေနပါတယ္။ လူမႈေရးအေျခအေနလည္း မေရရာပါဘူး။ စီးပြားေရး အေျခအေနကလည္း မေရရာပါဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ လူေတြက ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ပဲၾကည့္တာ၊ တျခားလူေတြကို အျပစ္ဖို႔ တရားခံရွာဖို႔ ႀကိဳးစားတာမ်ဳိးဟာ သဘာဝပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶက အဲဒီလို ေဟာေျပာသင္ၾကားခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစြန္းေရာက္ အစၥလာမ္ဝါဒနဲ႔ မြတ္ဆလင္နယ္ခ်ဲ႕ျခင္း ဆိုတာေတြက ဗုဒၶသာသနာကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အေျခအေနသစ္ထဲမွာ ကိုယ္ရဲ႕လက္ရွိ အေနအထား ေပ်ာက္မသြားခ်င္သူေတြ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္အနာဂတ္အတြက္ စိတ္ခ်လက္ခ် ရွိခ်င္သူေတြက လူထုၾကားမွာ ေကာလာဟလနဲ႔ မဟုတ္မမွန္ မုသားေတြကို ျဖန္႔ေနၾကတာပါ။
သာသနာကို ခုခံကာကြယ္ဖို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဗုဒၶဝါဒရဲ႕ မြန္ျမတ္တဲ့ တန္ဖိုးေတြကို ခ်ဳိးေဖာက္တာဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္က သာသနာကို ဖ်က္ဆီးတာပါပဲ။ လုပ္ဟန္ထက္ ရလဒ္က ပိုအေရးႀကီးတယ္လို႔ လက္ခံလိုက္တဲ့အခါမွာ ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမျဖစ္တဲ့ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ တရားေတြနဲ႔အညီ ေနထိုင္ရမယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်ဳိးေဖာက္လိုက္ၾက ပါတယ္။ သာသနာကို ခုခံကာကြယ္ဖို႔ အေကာင္းဆံုး နည္းဟာ ကိုယ္တိုင္က ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမနဲ႔အညီ ေနထိုင္ၿပီး တျခားလူေတြကိုလည္း အဲဒီလိုေနထိုင္ဖို႔ အားေပးတိုက္တြန္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက ေမတၱာနဲ႔ ေနထိုင္သင့္တယ္လို႔ တိုက္တြန္းေပမယ့္ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ ေမတၱာနဲ႔ ေနထိုင္တယ္ဆိုတာက ဘာအဓိပၸာယ္ပါလဲ။ မိဘ၊ ခင္ပြန္း၊ ဇနီးနဲ႔ သားသမီးေတြကို ခ်စ္ဖို႔ အေရးႀကီးတာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့လူ ေတြကို ျပန္ခ်စ္တာက ေမတၱာရဲ႕ တကယ့္အေျခခံ အေလ့အက်င့္ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ မလံုေလာက္ပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔မတူတဲ့ လူေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ အယူအဆေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာ အေၾကာက္တရား ျဖစ္ေစသူေတြ၊ ကိုယ့္ကိုမုန္းတဲ့ လူေတြကို ေမတၱာထားႏိုင္တာမ်ဳိး ကသာ တကယ့္မြန္ျမတ္တဲ့ ေမတၱာရဲ႕ အေလ့အက်င့္ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခါတေလက်ေတာ့ ကိုယ္ေလးစားသူေတြ၊ ကိုယ့္အေပၚ ၾသဇာႀကီး သူေတြ၊ ဒီ့ထက္ပိုမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုးကြယ္တ့ဲ သံဃာေတာ္ေတြလို ပုဂိၢဳလ္ ေတြေတာင္မွ တျခားလူမ်ဳိးကြဲေတြနဲ႔ တျခားဘာသာတရား ေတြကို အေသအခ်ာ နားမလည္တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နားလည္မႈလြဲတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာပဲျဖစ္ ျဖစ္ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္မွာေတာင္ စိုးရိမ္စိတ္ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို အခါမ်ဳိးမွာ ခြဲျခားမႈမရွိဘဲ ေမတၱာထားရမယ္ ဆိုတဲ့ ဗုဒၶရဲ႕သင္ၾကားမႈကို မလိုက္နာႏိုင္ၾကေတာ့ ပါဘဲ အမုန္းတရားပြားေစတဲ့ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈဆီ ဦးတည္ေစတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြကို ဖန္တီးမိတတ္ၾက ပါတယ္။ အဲဒီလိုအခါမ်ဳိးမွာ လုပ္သင့္တာက သူတို႔ကို ေမတၱာအေျခခံနဲ႔ ေလးေလးစားစား ျပန္လွန္ေမးခြန္း ထုတ္ၿပီးေတာ့ ေစာဒကတက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုလုပ္တာဟာ လည္းပဲ ကိုယ္တိုင္က ေမတၱာရဲ႕အေလ့အက်င့္ အတိုင္း ျပဳမူရာ ေရာက္ပါတယ္။
ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ သည္းခံျခင္းတရား ေတြနဲ႔ ေနထိုင္ဖို႔ဆိုတာ တကယ္ကေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ လူကိုလူလို ျမင္တတ္ဖို႔ရာမွာ အေရးႀကီး တာက နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ အစြဲအလမ္း ေတြကို ေက်ာ္လႊားဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အမုန္းတရားပြားေအာင္ လုပ္တာကို လက္မခံဘဲ ပယ္ခ်ဖို႔ရာမွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိသားစုေဆြမ်ဳိး သားခ်င္းေတြ၊ ဆရာ ဆရာမေတြနဲ႔သာမက သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ေတာင္မွ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္မယ္ဆို ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးတာမ်ဳိး လုပ္ကို လုပ္ရပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာတစ္ခု ကေတာ့ ရွိပါတယ္။ တျခားလူေတြကို ခြဲျခားဆက္ဆံဖို႔၊ အၾကမ္းဖက္ဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒါဟာ ဗုဒၶတရားမဟုတ္ပါဘူး။ အမုန္းတရားျဖစ္ပါတယ္။ အမုန္းတရားဟာ ဗုဒၶတရား လံုးဝမဟုတ္ပါဘူး။
ဆိုခဲ့ပါ သာသနာအေပၚ ၿခိမ္းေျခာက္မႈဆိုတာရဲ႕ သေဘာသဘာဝကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ျပန္လွန္ဆန္းစစ္ၿပီး ဘယ္လို အေျခအေန ေနရာမ်ဳိးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗုဒၶသင္ၾကားတဲ့ ေမတၱာတရားအတိုင္း ရပ္တည္ေျပာဆိုေပးဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေမတၱာရပ္ခံပန္ၾကားပါတယ္။ တကယ္ ကေတာ့ အမုန္းတရားပြားေအာင္ လုပ္ေနတာ လူနည္းစုပါ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က အသံက်ယ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶရဲ႕တရားဓမၼကို သင္ၾကား ပို႔ခ်ေပးေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြအေနနဲ႔ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေပၚရွိတဲ့ အရွင္ဘုရား တို႔ရဲ႕ ၾသဇာကို အသံုးျပဳၿပီး အဲဒီလူနည္းစုကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္ဆိုတာ တပည့္ေတာ္ ေလွ်ာက္ထားလိုပါတယ္။
အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ ခြဲျခားဆက္ဆံတာေတြ ဆက္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ မခိုင္မာလွေသးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈကို ထိခိုက္လာႏိုင္ပါတယ္။ အခုကိုပဲ လူထုထဲမွာ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ယံုၾကည္မႈ ပ်က္ျပားေနပါၿပီ။ ဒါ့ထက္ ပိုအေရးႀကီးတာက ဗုဒၶသာသနာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒရဲ႕ အမြန္ျမတ္ဆံုး အေလ့အက်င့္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေမတၱာတရားကို အခိုင္အမာ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ မေလ့က်င့္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ဗုဒၶသာသနာ ေရရွည္တည္တ့ံ ခိုင္ၿမဲဖို႔ရာ ခက္ခဲမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(ဒီေဆာင္းပါးကိုု ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္တာမွာ အကူအညီေပးခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း [ဗီြအိုေအ] ကို ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပအပ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာပါတဲ့ အျမင္နဲ႔ အယူအဆ အားလံုးဟာ ေဆာင္းပါးရွင္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အျမင္နဲ႔ အယူအဆမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။)
သာႏိုး (ဟမက္သ္ယူဝါလ္တြန္)
ေဆာင္းပါးရွင္ သာႏိုးသည္ ေဂ်ာ့ဂ်္ဝါရွင္တန္ တကၠသိုလ္က ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ ပါေမာကၡျဖစ္ၿပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အထိႏွင့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ မ်ားတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးၿပီး ဝိပႆနာတရားစခန္း မ်ားတြင္ ဝိပႆနာ ပြားမ်ားခဲ့ဖူးသူ ဗုုဒၶဘာသာဝင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။
(အယ္ဒီတာ)
The Voice Weekly
