ဤရက္မ်ားအတြင္း မဟာစင္ မုန္ တုိင္းေၾကာင့္ေလာမသိ။ ရာသီဥတုက မူမမွန္။
အေနာက္ေတာင္ဆီမွ တစ္လိပ္ လိပ္တက္လာေနသည့္ တိမ္မည္းမ်ား ႏွင့္အတူ ညိဳေမွာင္ရိပ္ဆင္လာျပန္ေသာ မိုးက ရြာရန္ မေသခ်ာေသာ္လည္း မလွလွဝင္း၏ ရင္ထဲမွာေတာ့ ပူပန္မႈ တိမ္တစ္အုပ္ကေတာ့ ရြာရန္ အသင့္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီဟု သူ႕စကားမ်ားအရ သိႏုိင္ ပါသည္။
”ကေလးေတြကို ေက်ာင္းအပ္ေပး ဖို႔ ပိုက္ဆံမရိွေသးဘူး။ အငယ္ႏွစ္ ေယာက္က မူလတန္းဆိုေတာ့ ေက်ာင္း အပ္တာ ပိုက္ဆံမကုန္ဘူး။ အႀကီး ေကာင္က ဒီႏွစ္ေျခာက္တန္းတက္ရ ေတာ့မယ္” ဟု ¤င္းက ေျပာရင္း ဖဲြဖဲြ က်ေနေသာမိုးကို ေငးေနသည္။ ေက်ာင္းဝတ္စံုမ်ား ဘယ္ေန႔ဝယ္ ေ ပးႏုိင္မည္ မသိေသး။ အမ်ဳိးသားက လက္သမား။ ေန႔စဥ္ဝင္ေငြက ငါး ေထာင္။ လမ္းစရိတ္ႏွင့္ အသံုးစရိတ္က ၁၅ဝဝ ေလာက္။
ဒီမိုးေတြ ရြာလာရင္ ေဆာက္လုပ္ ေရးလုပ္ငန္းမ်ားက ေန႔တုိင္း အလုပ္ရိွ ရန္ မလြယ္။ ေန႔စဥ္ရေနေသာ မိသား စုဝင္ေငြကလည္း ေလ်ာ့ လာေ တာ့မည္။ ႏွစ္စဥ္ႀကံဳေတြ႕ေနက်မို႔ ပံုမွန္ဘဝလို အသားက်ၿပီးသား သားသမီးမ်ား အတန္းႀကီးလာသည့္အတြက္ကုန္က်မႈ စရိတ္မ်ား မႏွစ္ကထ က္ေတာ့ မ်ားလာ မည္ဟု ဤရာသီဆို အၿမဲပင္ေတြးေနမိ ေသာ အရာမ်ားကို မလွလွဝင္းက ဖြင့္ဟသည္။
”ပိုက္ဆံလိုလာရင္ေတာ့ ေငြတုိး ေပးတဲ့သူဆီက သြားယူရတာေပါ့။ အတုိးက ၂ဝ တုိး၊ ရက္ ၂ဝ အတြင္း ျပန္ဆပ္ရပါတယ္။ ေငြလိုတဲ့အခ်ိန္တုန္း က ယူထားတာ။ ဘယ္ေလာက္အေၾကြး တင္ေနသလဲ ဆုိတာ မမွတ္မိပါဘူး။ အေၾကြးရွင္ေတြကေတာ့ မွတ္ထားမွာ ေပါ့။ ဟိုနားနည္းနည္း ဒီနား နည္းနည္း မ်ားလြန္းလို႔ မမွတ္မိပါဘူး” ဟု ၄င္းက ေျပာသည္။
မလွလွဝင္းတ႔ို ေနထိုင္ေသာ ရပ္ ကြက္ေလးသည္ ဒဂုံဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕နယ္ ၉၃-ရပ္ကြက္၊ ပဲခူးျမစ္ကမ္းနားကုိ ၅ မိနစ္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ပါက ေရာက္ႏိုင္ သည္။ အိမ္မ်ားက စုစုေဝးေဝး။ ၿခံစည္း ႐ိုးမရိွ။ ေရေလာင္းအိမ္သာ အိမ္တုိင္း မရိွ။ ၇ ႏွစ္ခန္႔ဤကဲ့သုိ႔ ေနလာခဲ့၍ ၄င္းတုိ႔ မိသားစုအတြက္က အရာရာပံု မွန္ျဖစ္စဥ္မ်ားသာ။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္း ဖြင့္ခ်ိန္ေရာက္တုိင္း ကေလးမ်ား အနာ ဂတ္အတြက္ မလွလွဝင္းတုိ႔ ေတြးရပါ သည္။ ေမာရပါသ ည္။ ေျဖရွင္းရပါသည္။ ရင္ဆုိင္ရပါသည္။ ယခုကဲ့သုိ႔ေသာ ျဖစ္ စဥ္က မလွလွဝင္းအတြက္သာမဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းေနအရြယ္ကေလးမ်ား ရိွသည့္ ေငြေၾကး မျပည့္စံုေသာ မိဘတုိင္း အတြက္ ရင္ေလးစရာ။ ေငြေၾကးမေျပ လည္မႈက ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလး မ်ားကို စာသင္ခန္းဆီသို႔ မပို႔ဘဲ ေက်ာင္း ျပင္ပေရာက္ေအာင္ ဆဲြေခၚသြားမႈက ႏွစ္စဥ္ဘယ္ေလာက္ရိွမွန္း သူမသိေသာ္ လည္း သူ႕ရပ္ကြက္တြင္ အခမဲ့ဆုိေသာ မူလတန္း ကိုပင္ မထားႏုိင္ေသာ မိသား စုက အနည္းဆံုး ၂ဝ ခန္႔ရိွေနသည္ကို ေတာ့ မလွလွဝင္း သိသည္။
ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုး၏ ၅ ႏွစ္ အရြယ္ မူလတန္းေက်ာင္းအပ္သည့္ ႏႈန္းမွာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးရိွ ကေလးသူငယ္ စုစုေပါင္း ၇၄ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ ရိွေၾကာင္း ယူနီဆက္ဖ္၊ က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနႏွင့္ စီမံကိန္းေရးဆဲြေရးဦးစီးဌာနတုိ႔ပူးေပါင္း ထုတ္ျပန္ထားသည့္စစ္တမ္းတြင္ ေဖာ္ျပ ေနသည္။ ၿမိဳ႕ျပတြင္ ၇၇ ဒသမ ၄ ရာ ခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ေက်းလက္တြင္ ၇၃ ဒသမ ၃ ရာခုိင္ႏႈန္းသာရိွၿပီး အဓိကအေၾကာင္း ရင္းမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေၾကာင့္ဟု ဆို သည္။
”တျခားတစ္ဖက္မွာ ေငြေၾကး တတ္ႏုိင္သူ မိဘအသိုင္းအဝိုင္းေတြက ပညာေရးအတြက္ အကုန္အက်ခံႏုိင္၊ ဂ႐ုစိုက္အေရးထားႏုိင္ေပမယ့္ ၿမိဳ႕ ေန ဆင္းရဲသားေတြနဲ႔ ေက်းလက္ ေတာ ရြာေန ကေလးသူငယ္ေတြက မူလတန္း ေက်ာင္းကိုေတာင္ မသိၾကရွာဘူး။ ျမန္ မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလး ဦးေရ ငါးသန္းထဲက တစ္ဝက္သာ မူ လတန္းပညာေရးကို ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ တက္ႏုိင္ေနတယ္” ဟု ၾသစေၾတးလ်ႏုိင္ ငံျခားေရးဝန္ႀကီးက ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံႏွင့္ ၾသစေၾတးလ်ႏုိင္ငံတုိ႔ မွ ျမန္မာႏုိင္ငံအား အေျခခံပညာမူလတန္း ၿပီးဆံုးေအာင္ ျမင္ေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မည့္ ႏွစ္ ႏုိင္ငံသေ ဘာတူညီမႈ ထုတ္ျပန္ခ်က္အ ၿပီး ၂ဝ၁၃ ဇန္နဝါရီ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ ၾသစေၾတးလ် ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ပဲခူးၿမိဳ႕ ၁၉-ရပ္ကြက္ ၿမိဳ႕ေရွာင္ လမ္းေဘး ေနထိုင္သည့္ အသက္ ၄၂ ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚစန္းၾကည္ကလည္း ေယာက်္ား ဆံုးသြားခဲ့ၿပီး က်န္ရိွ ကေလး သံုးေယာက္၏ မၾကာမီ ေက်ာင္းအပ္ရ မည့္ အေပၚေသာကပြားေနရေၾကာင္း ေျပာသည္။ ”အလုပ္အကိုင္က ေရစည္ လွည္းတြန္း ပဲျပဳတ္ေရာင္း၊ ဒီလုပ္ငန္းနဲ႔ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထားရတယ္။ ကေလးေတြ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ ကိုယ္ေနမယ့္ေနရာေတာင္ ေလဆိပ္စီမံ ကိန္းေၾကာင့္ ေနရာေျပာင္းလို႔ ဘယ္မွာ ေနရမွန္းမသိပါဘူး။ လက္ထဲပိုက္ဆံရိွ ရင္ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းအပ္ၿပီး လုိ တာဝယ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတယ္” ဟု ညည္းေျပာ ေျပာသည္။။ ကေလးက လည္း ၄ တန္းနဲ႔ ၈ တန္းဆုိ ေတာ့ အႀကီးေကာင္ အက်ႌအငယ္ေကာင္ ဝတ္မရဘူး။ ခက္ေနတာက ဒီ ႏွစ္မွာ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ ဖိနပ္က အစ ထီးအထိအသစ္ဝယ္ေပးရမွာ။ ေနဖို႔ေနရာေလး ေသေသခ်ာခ်ာ သိ သြားရင္ေတာ့ ကေလးေတြအတြက္ အတိုးနဲ႔ယူၿပီး လုပ္ေပးမွာပါ။ ဒီႏွစ္က က်န္းမာေရးလည္း မေကာင္းေတာ့ အရင္လို အလုပ္လည္း ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး” ဟု ထမင္းအုိးတည္ ေနရင္းမွ သူက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေျပာသည္။ သူ႕စကားက မဆံုးေသး။ မ်ဳိသိပ္ထားရျခင္းေၾကာင့္ ပို၍ရင္ေမာ ေနရမႈကို ယခုမွ ဖြင့္ထုတ္ခြင့္ ရဟန္တူ သည္။ ”သမီးႀကီး ေက်ာင္းကလည္း ကားခကို တစ္ရက္ တစ္ေထာင္ေလာက္ နီးပါးရိွတယ္။ ဒါေတာင္ သမီးႀကီးက
ေက်ာင္းျပန္လာရင္ ကြၽန္မနဲ႔အတူ ေရ စည္လွည္း လိုက္တြန္းေပးလို႔ စား ေသာက္လို႔ အဆင္ေျပေနတာ ေနာက္ ဆို မုိးရြာေတာ့မယ္ဆုိေ တာ့ ေရစ ည္း လွည္းတြန္းတဲ့အလုပ္လည္း နားရေတာ့ မယ္။ ပဲျပဳတ္အလုပ္တစ္ခုနဲ႔ပဲ စားတာ အဆင္မေျပႏုိင္ဘူး” ဟု ရွည္ရွည္လ်ား လ်ား သူဆက္ေျပာ လိုက္သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ပညာေရးလမ္း ေပ်ာက္ ေနေသာ ကေလးမ်ား၏ အနာဂတ္ဆို သည္က မေရမရာ။ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ပထမ အႀကိမ္ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူျခင္းမွ အစျပဳကာ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒမွာ စတင္ အသက္ဝင္လာခဲ့သည္။ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒပါ အေျခခံမူမ်ားအရ မ်က္ေမွာက္ အေျခ အေနႏွင့္ ဝိေရာဓိျဖစ္ဖြယ္ မ်ားလည္း ရိွေနဆဲ။ ေသခ်ာသည္က ဆင္းရဲႏြမ္း ပါးျခင္း၏ ေဘးထြက္ ဆုိး က်ဳိးမ်ားက ေတာ့ စိန္ေခၚေနၿပီျဖစ္သည္။
ပညာေရးအတြက္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ အခန္း (၁) ႏုိင္ငံေတာ္အေျခခံမူ ဥပေဒပုဒ္မ ၂၈ အပုဒ္ခဲြ (ဂ) အရ ႏုိင္ငံေတာ္သည္ အခ မဲ့ မသင္မေနရမူလတန္းပညာေရးစနစ္ ေဖာ္ေဆာင္မည္ဟု ဆုိသည့္အတုိင္း အစိုးရမွ ယခုစာသင္ႏွစ္ ေက်ာင္းဖြင့္ ရာသီတြင္ အေျခခံပညာ မူလတ န္း ေက်ာင္းမ်ား၌ အခမဲ့ ေက်ာင္းအပ္ႏုိင္ ေၾကာင္း ေၾကညာထားေသာ ဆုိင္းဘုတ္ မ်ားအားေက်ာင္းမ်ား အားလံုးလုိလိုတြင္ ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။
၂ဝ၁၁-၂ဝ၁၂ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ အခမဲ့မသင္ မေနရ မူလတန္း ပညာေရးစနစ္ကို စတင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ျပ႒ာန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ၅ သန္းေက်ာ္ အတြက္ ေက်ာင္းဖတ္စာ စာအုပ္ဖိုး ေငြ က်ပ္ ၅ ဒသမ ၁၅ သန္း။ ၂ဝ၁၂-၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ ၁၈၃၅ ဒသမ ၅ သန္း က်ပ္ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ ၿပီး ၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ ပညာသင္ႏွစ္ တြင္လည္း မူလတန္းေက်ာင္းသားတစ္ ဦးလွ်င္ ေက်ာင္း ဖတ္စာအုပ္မ်ား၊ ဗလာ စာအုပ္တစ္ဒါဇင္ႏွင့္ ေငြက်ပ္ တစ္ ေထာင္ကို ေထာက္ပံ့ေပးရန္ စီစဥ္ေန ေၾကာင္း သတင္းထုတ္ျပန္ ထားသည္။
ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ပညာေရးျမႇင့္ တင္မႈ ေကာ္မတီအတြင္းေရးမွဴး ေဒါက္ တာျမဦးက ”အခု ေဆာင္ရြက္ေနတာ မ်ဳိး အရဆုိရင္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးတုိင္း မူလတန္းပညာကို သင္ ၾကားႏုိင္ဦးမယ္မထင္ဘူး။ ဥပေဒအရ သီးသန္႔ခ်မွတ္မွ ရေတာ့မယ္။ မဟုတ္ ရင္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ကေလး တုိင္း မူလတန္းပညာ သင္ၾကားရမယ္ဆုိတဲ့ အစိုးရရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ဟာ ျပည့္မွာ မဟုတ္ဘူး” ဟု ေျပာသည္။
ဥပေဒအရ ဆုိပါလွ်င္ ကေလးတုိင္း ပညာသင္ၾကား ႏုိင္မည္ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္း မထားႏုိင္ေသာ မိဘ မ်ားကိုလည္း အစိုးရမွ ေက်ာင္းထားႏုိင္ေ အာင္ ေထာက္ပံ့မႈ ရိွလာ မည္ဟု ေဒါက္တာျမ ဦးက ဥပေဒရိွလာမည့္ ေနာက္ပိုင္း အနာဂတ္အက်ဳိး ဆက္ကို ရွင္းျပသည္။ အစိုးရ အဆက္ဆက္ပ ညာေရးအေပၚ ခ်ေပးသည့္ အသံုးစရိတ္သည္ ဝန္ႀကီးဌာနမ်ား အားလံုးႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါက အနည္းဆံုးတြင္ သာရိွခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္၏ ပညာေရး သမုိင္းေၾကာင္း အရ တစ္ခ်ိန္ကဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္အျပင္ဦးသန္႔ကဲ့သုိ႔ ကမၻာသိ ပုဂိၢဳလ္မ်ားကို ျမန္မာ ျပည္ပ ညာေရးမွ ေမြးထုတ္ခဲ့မႈမွာ အထင္အရွားပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ ေသာ္ ျမန္မာပညာေရးအား နိမ့္ဆင္းသြားသည္ဟု စြပ္စဲြသံ မ်ားက ညံေနသည္မွာလည္း ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ။ လက္ရိွ အစိုးရ တာဝန္ရိွသူမ်ားကိုယ္တုိင္ ျမန္မာပညာေရးမွာ အမွန္ တကယ္ နိမ့္ဆင္းေန ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ဝန္ခံ ၾကသည္။ အေျခခံက် သည့္ မူလတန္းအဆင့္ တြင္ ေျဖရွင္းရမည့္ျပႆနာ က အစို းရအဆက္ဆက္ အတြက္ေတာ့ မျဖစ္မေန ရင္ဆုိင္ရမည့္ အေျခအ ေနတ စ္ရပ္ပင္။ ျမန္မ ာ ႏုိင္ငံ၏ အေျခခံမူလတန္း အဆင့္တြင္ ေက်ာင္း ထြက္ႏႈန္း ျမင့္မားေန သည့္ အတြက္ ၂ဝ၁၁- ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ပညာ သင္ႏွစ္တြင္ ပညာ ေရးဝန္ႀကီးဌာနက ”မသင္မေနရ မူလ တန္း ပညာေရး စနစ္” ကို စတင္ က်င့္သံုးခဲ့ရသည္ က အထင္ အ ရွား။ သို႔ေသာ္ ပညာေရးဆုိင္ ရာေထာက္ပံ့ကူ ညီမႈမ်ား နည္း ပါးေနဆဲျဖစ္ ရာ ျပည္သူမ်ား ၏ေငြအင္အား ႏွင့္ ရပ္တည္ ေန ရေသာ ကုိယ္ထ ကိုယ္ထ ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ဘု န္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းထပ္တိုးခ်ဲ႕ကာ ဝုိင္းကူခဲ့ရသည္။ ဆင္းရဲျခင္းအပါအဝင္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ မူလတန္း ပညာမၿပီးဆံုးဘဲ စာသင္ခန္းမွ ထြက္ခြာ သြားမႈတြင္ ရခုိင္ ျပည္နယ္၊ ရွမ္းေျမာက္၊ ရွမ္းေရွ႕၊ မြန္၊ ကရင္၊ ခ်င္းတို႔ရိွ ကေလး ငယ္တုိ႔မွာ အမ်ားဆံုးျဖစ္ေနသည္ဟု ႏုိင္ငံတကာအသိအမွတ္ျပဳျခင္း ခံထား ရေသာ စီမံကိန္းေရးဆဲြေရး ဦးစီးဌာန၏ စစ္တမ္းေဖာ္ျပမႈအရ သိရသည္။
ပဲခူးၿမိဳ႕ ဘုရားကေလး စံျပေက်း ရြာ အမွတ္ (၁၃) ဘုန္းေတာ္ႀကီး သင္ မူလတန္း ပညာေရးေက်ာင္း ထိုင္ ဆရာေတာ္ ဦးဇဝနက ”ဆင္းရဲ လို႔ ေက်ာင္းမေနႏုိင္ၾကဘူး။ မၾကည့္ရက္လို႔ ေခၚၿပီး စာသင္ေပးေနတာ။ တစ္ႏွစ္တစ္ ႏွစ္ တိုးလာတဲ့ ဦးေရက မနည္းဘူး။ အေယာက္ ၃ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ ရိွၿပီ” ဟု မိန္႔သည္။ ျပည္ၿမိဳ႕ က႐ုဏာလက္မ်ား ကြန္ ရက္ဥကၠ႒ ဦးျမင့္ေဇာ္ကလည္း ”ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆီမွာ အေျခအေနမဲ့ ေတာင္း ရမ္းစားေသာက္ေနၿပီး စာမသင္ ရတဲ့ ကေလးေတြ ၅ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ ရိွမယ္။ သူတုိ႔ဘဝေတြ ဒီအတုိင္းပဲ ဆက္ရွင္သန္ခဲ့ၾကရင္ သူတုိ႔ သာမက သူတုိ႔ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေတြမွာပါ ခက္ခက္ခဲခဲ ဘဝကို ေက်ာ္ျဖတ္ၾကရေတာ့မယ္။ ဒီအတြက္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ကတည္းက အိမ္မွာ စာသင္တယ္။ အခု စာသင္ ေက်ာင္းရၿပီ။ ဒါေတာင္ ကေလးက ၅ဝ မျပည့္ဘူး” ဟုေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ပညာေရးက႑အတြက္ ေငြ အသံုးစရိတ္သည္ ၂ဝ၁၁-၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ဘ႑ာေရးႏွစ္တြင္ ဂ်ီဒီပီ (ႏုိင္ငံ၏ႏွစ္စဥ္ထုတ္ကုန္ႏွင့္ ဝန္ေ ဆာင္ မႈစုစု ေပါင္းတန္ဖိုး) ဝ ဒသမ ၈ ရာခိုင္ ႏႈန္းႏွင့္ အာဆီယံႏုိင္ငံမ်ားအနက္ အ နည္းဆံုးျဖစ္ခ့ဲၿပီး ၂ဝ၁၂-၂ဝ၁၃ ဘ႑ာ ေရး ႏွစ္တြင္ ၁ ဒသမ ၇ ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင့္ ဒုတိယအနည္းဆံုးေနရာမွာ ရိွေနခဲ့ ရာ၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ဘ႑ာေရးႏွစ္တြင္ ႏွစ္ဆေက်ာ္ ထပ္တုိးခဲ့သည္ သို႔ေသာ္ ျပည့္စံုမႈမရိွ ေလာက္ င႐ုံသာဟု ပညာ ေရးနယ္ပယ္မွ ပုဂၢိဳလ္အမ်ားစုက ဆုိၾက သည္။
၄င္းက ဆက္လက္၍ ”အခု မူလတန္းကေလးေတြကို အခမဲ့ပညာ ေရးလုပ္ေပးတာ အလြန္ေကာင္းပါ တယ္။ သားသမီးေတြကိုလည္း ပညာ တတ္ျဖ စ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ေတာ့ ကြၽန္မတို႔လို ဘာအေျခမွမရိွတဲ့ မိသားစုေတြက သားသမီးေတြရဲ႕ ပညာ ေရးအတြက္ အကူအညီလုိခ်င္ပါတယ္” ဟု ရင္ဖြင့္လာသည္။သူေဌးျဖစ္ဖို႔မဟုတ္ ကေလးမ်ား ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ရန္ သက္သက္ ႐ိုး သားေသာ ေတာင္းဆုိမႈ ျပည္သူ႕အသံ။ ၿပီးခဲ့သည့္ ပညာသင္ႏွစ္က အလွဴရွင္ မ်ားႏွင့္ လူမႈေရးအသင္းမ်ား လာ ေရာက္ေထာက္ပံ့သည့္အတြက္ ကေလး မ်ားအတြက္ စာအုပ္၊ လြယ္အိတ္၊ မိုး ကာ၊ ထီးမ်ား၊ လံုေလာက္မႈရိွခဲ့ေၾကာင္း ယခုႏွစ္က ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္နီးေနေသာ္ လည္း အလွဴရွင္မ်ား မလာေသးေၾကာင္း ၄င္းက ေျပာသည္။
ပဲခူးသူ ေဒၚစန္းၾကည္က ”ကြၽန္မ တုိ႔ မိဘေတြဆီက အေမြရစရာလည္း မရိွပါဘူး။ သားသမီးေတြကုိလည္း ဘာ အေမြမွ မေပးႏုိင္ပါဘူး။ပညာကိုေ တာ့ ဆံုးခန္းတုိင္ေအာင္သင္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ကေလးေတြကေက်ာင္းေနရတာ ေပ်ာ္ ၾကပါတယ္”ဟု သူက မိခင္တစ္ေယာက္ ၏ခံစားမႈကို ေျပာ လာသည္။မူလတန္းကေလးမ်ားက တစ္ႏိုင္ ငံလံုးတြင္ ၅ သန္းခဲြေက်ာ္။ ႏုိင္ငံ၏ ဆင္းရဲမြဲေတမႈက ၂၆ ရာခုိင္ႏႈန္း။
လူ႕အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ အဖဲြ႕ ဝင္ ဦးတင္ညိဳက ”လူ႕အခြင့္အေရးအရ လူတိုင္း ပညာသင္ႏုိင္ရပါ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာလုိေသးတာေပါ့။ ကြၽန္ေ တာ္က ေလျဖစ္ႏုိင္ရင္ မသင္မေနရကို အလယ္ တန္းအထိကို ထားေစခ်င္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဖံြ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးဌာန၊ အၿမဲတမ္း အတြင္းေရးမွဴး Mark Lowcock ႏွင့္ ၾသစေၾတးလ်ႏုိင္ငံ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ေအဂ်င္စီ ၫႊန္ၾကား ေရးမွဴးခ်ဳပ္ မစၥတာ Peter Baxer တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ခရီးစဥ္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ အတြက္ ပညာေရးဆုိင္ရာ အကူအညီ အေထာက္အပံ့ အသစ္ တစ္ခုစတင္ မည္ဟု ေျပာကာ ေဒၚလာ သန္း ၅ဝဝ ကို အသံုးျပဳသြားမည္ျဖစ္ၿပီး မူလတန္း ပညာေရးစနစ္တြင္ အဓိကထား အသံုး ျပဳသြားမည္ဟု ေၾကညာထားသည္။
ထိုကဲ့သို႔ ႏုိင္ငံတကာ၏ အကူ အညီ ျပည္တြင္းအင္အားႏွင့္ ေပါင္း လိုက္ပါက မူလတန္းအဆင့္တြင္ လူ တုိင္းေက်ာင္းတက္ႏိုင္ဖို႔က အိပ္မက္ မဟုတ္ တကယ္လက္ေတြ႕ျဖစ္လာႏုိင္ ေပမည္။ အခ်ိန္ကာလကေတာ့ မေရ မရာ မေသခ်ာသည့္ အေျခအေနတြင္ သာ ရိွေနဆဲ။ ႏိုင္ငံအဆင့္ ပညာေရး ညိႇႏိႈင္းေရး မွဴး ေဒၚေအးေအးသင္းက ”ေငြေၾကး အင္အား ေတာင့္တင္းမႈနဲ႔ အစီအမံ ေကာင္းနဲ႔သာ ေျဖရွင္းရင္ ဒါဟာ ျပႆ နာ တစ္ရပ္မဟုတ္ ပါဘူး။ ႏုိင္ငံ တည္ ေဆာက္ဖို႔ ပညာတတ္ေတြ အမ်ားႀကီး လိုပါတယ္။ အခုလက္ရိွ ျဖစ္ေနတာက မူလတန္းအဆင့္ကုိ ကေလးတုိင္း မတက္ႏုိင္၊ တက္ေနတဲ့ ကေလးေတြ လည္း ထြက္ကုန္ၾကတာေတြ ရိွေနေတာ့ ဒီလို ယိုစိမ့္ေပါက္ေတြကို အစိုးရကိုယ္ တုိင္ကသာ လုပ္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္” ဟု ၄င္းက အားမလိုအားမရ ေထာက္ျပ သည္။
၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ ပညာသင္ႏွစ္ က ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း ၃၃ဝ အနက္ ၄ ၿမိဳ႕ နယ္ကုိသာ အခမဲ့မသင္မေနရ ျပ႒ာန္း ထားသည့္ မူလတန္းပညာေရးကို ပီျပင္ စြာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မည္ဟု ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက ယခုႏွစ္ ေမလ အတြင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့မႈက အေျခ ခံပညာေရး ေျပာင္းလဲမႈ ၏ ေျခလွမ္း အစပင္ေလာ မသိ။
ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန ဒုတိယ ဝန္ႀကီး ဦးေအးၾကဴက ဆိတ္ႀကီး ခေနာင္တို၊ မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္၊ ေရတာရွည္ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ဇမၺဴသီရိၿမိဳ႕နယ္ တို႔တြင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ယခုၿမိဳ႕နယ္၏ အေျခအေန ၾကည့္ကာ ေနာင္ႏွစ္မ်ားတြင္ တုိးခ်ဲ႕သြားမည္ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ စီးပြားေရး အေျခ အေနအရ အမ်ားစုက အလုပ္လုပ္ႏုိင္ သူ တစ္ဦးတည္း၏ ဝင္ေငြ ေပၚ မွီခိုေန ရသည္မွာ မိသားစု၏ စားဝတ္ေ နေရး အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ပင္ မလံုေလာက္။ ထိုထဲမွ ပညာေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး အသံုးစရိတ္က ဘယ္လိုမွ မဖူလံုႏုိင္၊ မလံုေလာက္မႈ ျပႆနာကုိ မိသားစု ဝင္တုိ႔ပါ ဝုိင္းဝန္းေျဖရွင္းရသည့္အတြက္ ကေလးမ်ား၏ ပညာေရးမွာ မေသခ်ာ မေရရာ ျဖစ္ေနျခင္းက အစစ္အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။
မလွလွဝင္း တစ္ေယာက္အတြက္ ကေတာ့ မလွမ္းမကမ္းရိွ စစ္ေတာင္း အိမ္ရာမွ အဝတ္ေလွ်ာ္သည့္အလုပ္ကို ေန႔တိုင္းရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနရ သည္။ ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးမ်ား ေလွ်ာ္ဖြပ္ ေနရင္း မိမိ၏ သားသမီးမ်ား သံုး ေယာက္စလံုး အတြက္လည္း ေက်ာင္း ဝတ္စံုအသစ္တစ္ထည္စီ ကို ေက်ာင္း ဖြင့္ခ်ိန္အမီ ဝယ္ေပးမည္ဟု အခိုင္အမာ ဆံုးျဖတ္ထားေၾကာင္း မလွလွဝင္းက ဆုိ သည္။
မဟာစင္ေၾကာင့္ မုိးရိပ္ျမင္ေနရ ေသာ္လည္း မိုးကမရြာႏုိင္ဘဲ အပူဓာတ္ ျဖင့္ ေျခာက္ကပ္ဆဲ။ မိုးရြာရြာ မရြာရြာ ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီကေတာ့ မေရွာင္ သာ ေအာင္ ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း အျဖဴ၊ အစိမ္း ေက်ာင္းဝတ္စံုျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ ကစားရင္း ပညာသင္ၾကားႏုိင္ေရး အတြက္ အခ်ဳိ႕ေသာမိဘမ်ားအတြက္ ကေတာ့ အခက္အခဲမ်ားစြာျဖင့္ ရင္းႏွီး ခဲ့ရသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ ကေလးမ်ားက ေတာ့ ေက်ာင္းဆုိ သည္ကို ပင္ ေငးၾကည့္ မေနႏိုင္ေသာ ဘဝေတြထဲမွာ။
ပညာေရးဝန္ႀကီး ဌာနက ယခု ႏွစ္တြင္ မူလတန္း ပညာေရးအခမဲ့ဟု သတ္မွတ္ကာ လိုအပ္ေသာ ေက်ာင္း သံုးပစၥည္းမ်ား ေထာက္ပံ့မည္ဟု ေၾက ညာထားသည္။ အလယ္တန္း အဆင့္ အား ေက်ာင္းအပ္ခ၊ မိဘဆရာ အ သင္းေၾကး၊ စာၾကည့္တုိက္ေၾကးတုိ႔ အတြက္ ေငြက်ပ္ ၁၅ဝဝ မွ ၁၈ဝဝ ၾကား၊ အထက္တန္းအဆင့္ကုိ က်ပ္ ၁၉ဝဝ မွ က်ပ္ ၂ဝဝဝ အၾကား ေကာက္ ခံမႈ ျပဳမည့္အျပင္ ပံုႏွိပ္စာအုပ္ေၾကး မွာလည္း ပဥၥမတန္း၊ အ႒မတန္း အား က်ပ္ ၁၅၅ဝ၊ သတၱမတန္းအား က်ပ္ ၁၇ဝဝ၊ အ႒မတန္းအား က်ပ္ ၂၃ဝဝ၊ နဝမတန္း သိပၸံကို က်ပ္ ၂၄၅ဝ၊ ဝိပၸံကို က်ပ္ ၂၆ဝဝ၊ တကၠသိုလ္ ဝင္တန္းအား ဝိပၸံ က်ပ္ ၃၃ဝဝ၊ သိပၸံအား က်ပ္ ၃၂၅ဝတုိ႔သာ အသီးသီး က်သင့္မည္ ဟု ေၾကညာထားသည္။ ထို႔အျပင္ ထိုေငြေၾကးမွလြဲ၍ ေခါင္း စဥ္အမ်ဳိးမ်ဳိး တပ္၍ မည္သည့္ေငြေၾကးမွ မေကာက္ ခံဖို႔ပါ တားျမစ္ထားသည္။
ထိုေငြေၾကးကိုပင္ မတတ္ႏုိင္သူတို႔ ရိွေနသည္မွာ ႏုိင္ငံ၏စီးပြားေရးအဆင့္ အတန္းကို မီးေမာင္းထုိးျပေနသေယာင္။ ေက်ာင္းအပ္ခ၊ စာရြက္ စာတမ္း ေၾကးက က်ပ္ ၅ဝဝဝ ေက်ာ္ေပမယ့္ ကေလးအတြက္ ေန႔စဥ္စရိတ္ အျပင္ စားဖို႔၊ ဝတ္ဖို႔၊ သံုးဖို႔ကို မိဘမ်ားမတတ္ ႏုိင္ၾက။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လယ္တြင္ အမႈိက္သိမ္း ေနေသာ စည္ပင္ဝန္ထမ္း လူငယ္လင္ မယားက ”ကြၽန္မတုိ႔ ကေလးကို ေက်ာင္းထားခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကေလးကုိ ေက်ာင္းႀကိဳပို႔ဖို႔က လင္မ ယား ႏွစ္ေယာက္စလံုးက အမႈိက္ေတြ လိုက္သိမ္းေနရတယ္။ ဝင္ေငြကလည္း တစ္ရက္လုပ္မွ တစ္ရက္စားရတာ။ ကေလးကုိေတာ့ ကြၽန္မတို႔ အမႈိက္သိမ္း ရာေနာက္ကိုပဲ ေခၚရတာေပါ့။ ကေလး ကို ေလ့က်င့္ေပးထားလို႔ စာေရးတတ္ ဖတ္တတ္ေနပါၿပီ” ဟု အမိႈက္ပံုေဘး တြင္ ထိုင္ၿပီး ဗလာစာအုပ္ေပၚ စာေရး ေနေသာ ၄င္းတုိ႔၏ သမီးေလးကို ေက်ာင္းမထားႏုိင္သည့္ အေျခအေန အား ရွင္းျပသည္။
”သမီးေက်ာင္းတက္ခ်င္တာေပါ့။ ေက်ာင္းတက္ရရင္ အရမ္းနံတဲ့ဟာ ေတြကိုလည္း မကိုင္ရဘူးေပါ့။ ၿပီးရင္ ကားေတြလည္း စီးရမွာေပါ့။ စာမတတ္ ရင္ ေဖႀကီး၊ ေမႀကီးတုိ႔လိုပဲ အမႈိက္ က်ဳံး ရမယ္လို႔ ေမႀကီးက ေျပာတယ္ေလ” ဟု စည္ပင္ဝန္ထမ္း လင္မယား၏ သမီး ငယ္ေလးက ၄င္း၏ ခံစားခ်က္ ကို ေျပာ ျပသည္။မိုးမရြာ၍ ဖားမ်ားက ဆူညံစြာ ေအာ္ေနသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ အသံမထြက္ ေသာ္လည္း ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီ ေရာက္ တုိင္း ကေလးမ်ား စာသင္ခန္းဆီသုိ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရာက္ႏုိင္ဖို႔အေရး ေလးလံေသာ တာဝန္ႀကီးတစ္ရပ္ကဲ့သုိ႔ ရင္ေမာသက္မ ခ်ေနရသည့္ မိဘအုပ္ ထိန္းသူ မ်ားစြာ၏ ျမန္မာ့ပညာေရး အပူမီးကေတာ့ အသံတိတ္မိုးေခါင္ေန ဆဲ ျဖစ္ပါသည္။
သတင္းအခ်က္အလက္
ေအာင္ေဇာ္။
မင္းသုေအာင္၊ စိုင္းေနာင္ေရးဖြဲ႔သည္။
Popular Myanmar News Journal
