အေဆြ စာဖတ္တတ္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။ ဘာလို႔ဆို ေရွ႕က စာေၾကာင္းကိုဖတ္ခဲ့ၿပီး အခုဒီစာ ေၾကာင္းကိုပါ အဆံုးအထိ လိုက္ဖတ္ေန လို႔ေလ။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္အဓိက သိခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိကအေနနဲ႔ အေရးတႀကီး သိခ်င္တာက အေဆြဟာ ဘဝအတြက္ အက်ဳိးရွိေအာင္ စာဖတ္တတ္တဲ့သူ ဟုတ္သလားဆိုတာပါ။ ဒါနဲ႔ တစ္ဆက္တည္း ေမးစရာေလးေတြ ဆက္တိုက္ရွိပါ ေသးတယ္။ အေဆြက ဖတ္ၿပီးတဲ့စာကို ဘဝမွာအသံုးဝင္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ အသံုးခ်တတ္တဲ့ သူလား။ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မွတ္သားသား မဖတ္ဘဲ "ခုဖတ္၊ ေတာ္ၾကာေမ့" ျဖစ္တတ္တဲ့ သူမ်ဳိးလား။ အေဆြျဖင့္ ဒါကို ဖတ္ၿပီးပါၿပီဆိုၿပီး တျခား သူေတြကို အရသာခံ ဂုဏ္ယူေျပာဆိုဖို႔ အတြက္ ဖတ္တဲ့သူမ်ဳိးလား။ အေပၚယံေလး ေတြ လွ်ပ္ဖတ္မွတ္သားၿပီး ေလလံုးထြား သံုးသပ္ျပတတ္တဲ့ စာဖတ္သူမ်ဳိးလား။ အေဆြ႕ဦးေႏွာက္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဧရိယာေလး အတြက္ စကားလံုးေတြနဲ႔ အယူအဆေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ အျဖစ္ အသံုးျပဳ႐ံု စာဖတ္တဲ့သူမ်ဳိးလား။
အခုေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြထဲက ဘယ္ေမးခြန္းမဆို "ဟုတ္ကဲ႔ ကြၽန္ေတာ္/ ကြၽန္မက အဲဒီလိုသူမ်ဳိးပါ" လို႔ ျပန္ေျဖျဖစ္ ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အေရးမႀကီးလွပါဘူး။ လူအမ်ားစုကိုက ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဖို႔အတြက္ စာဖတ္ေနၾကတာေလ။ ဒါမဆန္းပါဘူး။ စာအုပ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့အထဲကေန လူအမ်ားစုက ဆြဲထုတ္ယူဖတ္ေနၾကတာ ေတြဟာ ဝတၳဳေတြ ျဖစ္ေနတာကို အေဆြ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ႀကံဳဖူးပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆန္း သလားဆိုေတာ့ ဒါလည္း မဆန္းပါဘူး။ ဆန္းတာက ႏွစ္ရွည္လမ်ား စာေတြဖတ္ခဲ့ၿပီး ဖတ္ခဲ့တဲ့စာေတြကို ဘဝအတြက္ အက်ဳိးရွိ ေအာင္ အသံုးမခ်တတ္ခဲ့ရင္ ဒါမွမဟုတ္ ဘဝအတြက္ အက်ဳိးရွိေအာင္ စာအုပ္စာေပ ေတြကို ေရြးခ်ယ္မဖတ္တတ္ခဲ့ရင္ေပါ့ေလ။
တစ္ခါတေလေတာ့လည္း အေရးႀကီးတဲ့ စာအုပ္ေတြကို မထင္မွတ္ဘဲဖတ္ခဲ့မိတာမ်ဳိးေတြ ဘဝမွာရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘဝေနထိုင္နည္းလက္စြဲစာအုပ္၊ စီးပြားေရးလက္စြဲစာအုပ္၊ တစ္ကုိယ္ေရ တစ္ကာယ တိုးတက္မႈလမ္းညႊန္စာအုပ္၊ သိပၸံေရးရာစာအုပ္၊ လက္ရွိႏိုင္ငံတကာ အေရးအရာေတြကို ေဝဖန္သံုးသပ္ျပထား တဲ့ သုေတသနက်မ္း စတာေတြေပါ့ေလ။ စာအုပ္ေကာင္းေတြရဲ႕ အဓိက အဆံုးသတ္ အေၾကာင္းအရာ သညာေတြကေတာ့ တျခားသူေတြ ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာဆက္လုပ္သင့္ၾကတယ္ ဆိုတာကို ျပညႊန္းထားတာပါ။ နယ္ပယ္ က်ယ္က်ယ္ ဝယ္ဝယ္အထိ ထင္ရွားေအာင္ျမင္ေနသူ ေတြဟာလည္း ဒီလိုစာအုပ္မ်ဳိးေတြကိုသာ ေရြးခ်ယ္ဖတ္႐ႈေလ့ရွိၾကတာပါ။
ဒီေနရာမွာ အလ်ဥ္းသင့္လို႔ စီးပြားေရး လမ္းညႊန္စာအုပ္ေတြကို အစဥ္တစိုက္ ေရးသား ေနတဲ့ စာေရးဆရာ ဆသ္ေဂၚဒင္ရဲ႕ "စီးပြားေရး စာအုပ္ေတြကို ဘယ္လိုဖတ္မလဲ" စာအုပ္ထဲက အခ်က္သံုးခ်က္ကို အက်ဥ္းခ်ဳံး ဆြဲထုတ္ ျပသပါရေစ။ စီးပြားေရး လမ္းညႊန္စာအုပ္ ေတြကို ဖတ္ၿပီးရင္ -
(၁) အေဆြ႕ ဘဝမွာ အနည္းဆံုး အေတြ႔အႀကံဳ အေျပာင္းအလဲ သံုးခုရွိကိုရွိရမယ္။
(၂) စာအုပ္ကိုဖတ္ၿပီး မွတ္စုေတြထုတ္မယ့္အစား "ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ရန္ စာရင္းေတြ" ကို ခ်ေရးထား ရမယ္။
(၃) အေဆြ ဖတ္ၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ တျခားတစ္ေယာက္ကို လက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္တဲ့ စာအုပ္မ်ဳိးျဖစ္ရမယ္။
ဒီသံုးခ်က္နဲ႔ ညီမွသာ အေဆြဖတ္တဲ့ စီးပြားေရးလမ္းညႊန္ စာအုပ္ဟာ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ျဖစ္ မယ္လို႔ ေဂၚဒင္ကဆိုပါတယ္။ ေဂၚဒင္ရဲ႕ အခ်က္သံုးခ်က္ကို ထုတ္ႏုတ္ျပရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘယ္လိုနယ္ပယ္ အမ်ဳိး အစားကို ရည္ရြယ္ေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္မ်ဳိးမွာမဆို အခေၾကးေငြရလိုမႈအတြက္ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း စာေရးသားသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးရွိေနတတ္တာမို႔ အနည္းဆံုး ဒီသံုးခ်က္ ေလာက္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္မွသာ ဖတ္သူကို အက်ဳိးရွိေစတဲ့ စာအုပ္မ်ဳိး ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိတယ္ဆိုတာကို ေျပာျပခ်င္လို႔ပါ။
စာအုပ္စာေပကို နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ အက်ဳိးရွိရွိ ဖတ္မွတ္တတ္ေအာင္ ဒတ္စတင္ ဝက္စ္က နည္းလမ္း ၁၂ ခ်က္တိတိ ေရးသားခဲ့ဖူးတာေလးရွိပါတယ္။ သူက ဝါရင့္စာဖတ္ သမားတစ္ဦးသာမက အေမရိကန္စာေရး ဆရာတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ မႏုႆေဗဒပညာရွင္၊ UNLV Barrick ျပတိုက္ရဲ႕ ပစၥည္း စုေဆာင္းေရးမန္ေနဂ်ာနဲ႔ လက္ေထာက္ ျပတိုက္ေရးမွဴးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကေန ယခုလက္ရွိအထိ နီဗားဒါး တကၠသိုလ္မွာ အခ်ိန္ပိုင္း နည္းျပဆရာ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနသူလည္း ျဖစ္ပါ တယ္။ သူေရးသားထားတဲ့ ၁၂ ခ်က္ကို အေဆြ႕အတြက္ အက်ဳိးရွိမယ္ထင္လို႔ ေဖာ္ျပ ေပးလိုက္ပါတယ္။
(၁) စာညႇပ္ႀကိဳး၊ စာညႇပ္ကတ္ျပားလိုမ်ဳိး စာညႊန္းကတ္ေတြကို အသံုးျပဳပါ။
အေဆြစာဖတ္ေနစဥ္မွာ တစ္ခုခု ေရးမွတ္ခ်င္လာရင္ ဒီနည္းလမ္းက အသံုးဝင္အက်ဳိးရွိပါတယ္။ ကူးစရာရွိတဲ့ စာမ်က္ႏွာ ဒါမွမဟုတ္ မွန္၊ မမွန္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ လိုတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာ မ်ဳိးေတြကို အတိုေကာက္ေလးစာတို႔ေရးၿပီး စာညႊန္းကတ္ေလးနဲ႔ မွတ္ထားလိုက္ရင္ စာဖတ္ရွိန္မပ်က္ဘဲ ဆက္ဖတ္လို႔ ရတယ္ေလ။ စာတစ္အုပ္လံုးဆံုးေအာင္ ဖတ္ၿပီး သြားရင္ေတာ့ အေဆြမွတ္သားထားခဲ့တဲ့ စာညႊန္းကတ္ေလးေတြအတိုင္း အေဆြ လုပ္ခ်င္တာကို စိတ္ေအးလက္ေအး လုပ္လို႔ ရၿပီေပါ့။
(၂) အေဆြ႕စိတ္ထဲက တစ္ခုခုကို ေမွ်ာ္လင့္ထားမိတဲ့ စာအုပ္မ်ဳိးကို ေရြးခ်ယ္ပါ။
ေရာင္းေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္မ်ဳိးတိုင္းကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အထဲမွာ ပါဝင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျပာတာပါ။ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို မဖတ္ခင္မွာ အေဆြ႕ကိုယ္အေဆြ ျပန္ေမးၾကည့္ပါ။ “ဒီစာအုပ္ထဲကေန ဘယ္လိုအေၾကာင္း အရာမ်ဳိး၊ ဘယ္လို အေတြးအေခၚမ်ဳိး ငါရရွိ ႏိုင္မွာလဲ”။ ေကာင္းမြန္အက်ဳိးရွိမယ့္ တစ္ခုခု ကို ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီလို စာအုပ္မ်ဳိးကို ေကာက္သာဖတ္လိုက္ပါေတာ့။
(၃) မွတ္စုထုတ္ျခင္း၊ တို႔ထားျခင္း၊ ေတးထားျခင္းမ်ား က်င့္သံုးေပးပါ။
စာအုပ္တစ္အုပ္ကို အေဆြဖတ္ၿပီး တာနဲ႔ အဲဒီစာအုပ္ရဲ႕ ဆိုလိုရင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ကို ခ်ေရးတတ္တဲ့ အက်င့္ကို ေမြးျမဴပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုးကားဖို႔အတြက္ မ်ဥ္းသားထား တာမ်ဳိး၊ ေရာင္စံုမင္တံနဲ႔ ျခယ္သထားတာမ်ဳိး လုပ္ၾကည့္ပါ။ ဒါမွမဟုတ္ေသးရင္လည္း အခန္းစဥ္အလိုက္ မွတ္စုထုတ္တာမ်ဳိး လုပ္ၾကည့္ပါ။ အေဆြ႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္မွတ္စု စာအုပ္မွာခ်ေရး ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ တစ္ခုခုမွာ တင္လိုက္ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေတြက အေဆြ႕ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္စြက္ေပးပါလိမ့္မယ္။
(၄) ဖတ္ထားတဲ့ စာအုပ္အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးေျပာဆိုပါ။
အေဆြဖတ္မွတ္ ထားမိတဲ့ လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္မႈ မဟာဗ်ဴဟာပံုစံသစ္ အေၾကာင္း ကို အထက္အရာရွိနဲ႔ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုၾကည့္ ပါ။ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ စိတ္ဝင္စားဖို႔ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အတိတ္သမိုင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ အေၾကာင္းကို ေျပာဆို ေဆြးေႏြးၾကည့္ပါ။ စာဖတ္သူမ်ဳိးစံုဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မႈေတြအေပၚ မူတည္ၿပီး ဖတ္တဲ့စာအုပ္ေတြ ကြဲျပားၾကပါတယ္။ ဖတ္တဲ့စာအုပ္ေတြအေပၚ မူတည္ၿပီး ရရွိတဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ အယူအဆပိုင္းေတြပါ ကြဲျပားတတ္ၾက ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆြးေႏြး ေျပာဆိုျခင္းဟာ မတူညီတဲ့ အေတြးအေခၚ ေတြရဲ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ဆံုမႈတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကေန ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္တဲ့ ရလဒ္ႀကီး ႏွစ္ခုကေတာ့ လွပတဲ့ အေတြးအေခၚ အခ်ိတ္ အဆက္နဲ႔ ႀကီးမားကြဲျပားတဲ့ အေတြးအေခၚ အကြာအဟတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက သိထားရမွာကေတာ့ အယူမွား၊ အစြဲမွား ေတြကို စာဖတ္ၿပီး ေဆြးေႏြးျခင္းနဲ႔သာ ေခ် ဖ်က္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကိုပါ။ ဒါေပမဲ့ စာဖတ္ ျခင္းကေနပဲ အယူမွား၊ အစြဲမွားေတြကို ရရွိ ႏိုင္တာကိုလည္း ေမ့မထားပါနဲ႔ဦးေနာ္ - အေဆြ။
(၅) အေၾကာင္းအရာေကာင္းေတြကို သင္ျပလမ္းညႊန္ေပးပါ။
အေဆြဖတ္မွတ္ထားတဲ့ စာအုပ္ထဲက ေကာင္းမြန္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို အေဆြ႕လို စာမဖတ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြဆီ ေရာက္ေအာင္ သင္ျပလမ္းညႊန္ေပးသင့္ ပါတယ္။ ဒီအတြက္ အေဆြက စာသင္ၾကားေပးဖူးတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ မလိုပါ ဘူး။ အဲဒီလို သင္ျပလမ္းညႊန္ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးတစ္ခုခု ရရွိလာရင္သာ လက္ မလႊတ္ပစ္ဘဲ အေဆြကိုယ္တိုင္ ေကာက္ သင္းေကာက္လိုက္စုခဲ့ရတဲ့ သညာအသိ ေတြကို ျဖန္႔ေဝေပးပါ။ အဲဒီလို အခြင့္အေရး ကို အေဆြကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးယူလို႔လည္း ရပါတယ္။ အလုပ္ခြင္မွာ အေဆြက ဦးေဆာင္ၿပီး စာေပေဆြးေႏြးပြဲေလး လုပ္ပါ။ ရပ္ကြက္စာၾကည့္တိုက္မွာ စာေပေဆြးေႏြးပြဲ ေလးလုပ္ပါ။ ဒီကိစၥက စာဖတ္သမားတိုင္းနဲ႔ ေတာ့ မလိုက္ဖက္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ကို ေရြးၿပီး တျခားသူေတြကို သင္ျပေပးဖို႔ အတြက္ စာေပေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခု လုပ္တာဟာ အေဆြက အဲဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္ေလာက္ ေက်ေက်ညက္ညက္ သိထားတယ္ ဆိုတာကို ျပသရာေရာက္တယ္ဆိုတာ မေမ့လိုက္ပါနဲ႔။
(၆) ဝါက်ဖြဲ႕စည္းပံုေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ဖတ္ပါ။
စာေရးဆရာက သူေပးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ေတြကို သူကြၽမ္းက်င္တဲ့ ဝါက်တည္ေဆာက္ပံု သဏၭာန္အတိုင္း ေရးသားထားမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးဆရာေတြဆီကေန အခ်က္အလက္ ခ်ိတ္ဆက္ပံုေတြကို ရယူႏိုင္ ပါတယ္။ အေဆြ႕ရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္မွာပါ။
(၇) Google မွာ ရွာေဖြေလ့လာဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။
ဒီေန႔ေခတ္မွာ စာေရးဆရာေတြ အေၾကာင္းကို Website ေတြမွာ ရွာေဖြ ေလ့လာဖို႔ဆိုတာ လြယ္မွလြယ္ပါပဲ။ ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေဝၿပီးသမွ် စာအုပ္ေတြကိုလည္း e-book အျဖစ္ ရွာဖို႔လြယ္ပါတယ္။ စာေရးဆရာရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ Website မွာလည္း သူနဲ႔ စကားေျပာဆိုႏိုင္ခြင့္ကို အေဆြရရွိႏိုင္ပါ ေသးတယ္။ ဝါသနာတူ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔လည္း အဲဒီ Website ေတြမွာ ဆံုစည္းေဆြးေႏြး ႏိုင္တယ္ေနာ္။ Google ကို အသံုးခ်ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။
(၈) စာဖတ္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ယူပါ။
စာျမန္ျမန္ ဖတ္ခ်င္တဲ့သူဟာ စာျမန္ျမန္ဖတ္လို႔ ရကိုရတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီေန႔ေခတ္မွာ "စာဖတ္ရွိန္ျမႇင့္တင္ေရး သင္တန္းေတြ" ကို လူႀကိဳက္မ်ားလာၾက တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စာဖတ္တာ ျမန္လြန္းလို႔ အသိသညာေတြကို သူမ်ားထက္ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ရရွိေနတဲ့ သူေတြကိုေတာ့ အေဆြ ေတြ႔ဖူးဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ စာဖတ္တာတို႔၊ စာေပေလ့လာတာ တို႔ဟာ ထိုက္သင့္တဲ့အခ်ိန္ ယူကိုယူရပါ တယ္။ စာဖတ္တာ၊ စာေပေလ့လာတာနဲ႔ တစ္ဆက္တည္း တြဲေနေလ့ရွိတာက “ျပန္ လွန္ေတြးေခၚ စဥ္းစားျခင္း” ပါ။ မိနစ္ ၂၀ စာဖတ္မယ့္အစား ၁၅ မိနစ္သာ စာဖတ္ၿပီး ငါးမိနစ္ကို “ျပန္လွန္ေတြးေခၚ စဥ္းစားျခင္း” ျပဳပါ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း အခန္းတစ္ခန္း ၿပီးတိုင္း ျပန္လွန္ေတြးေခၚ စဥ္းစားက်င့္ကို ျပဳပါ။ စာဖတ္တာဟာ အခ်ိန္ယူရတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ဂ႐ုျပဳပါ။
(၉) ဖတ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို စစ္ေၾကာမႈ ျပဳပါ။
ေရွးတုန္းကတကယ္ျဖစ္ခဲ့လို႔ စာေရး ဆရာက တကယ္ေရးသားခဲ့တာေပါ့ ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခေတြကို နားမေယာင္မိပါေစနဲ႔။ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရးသားထားတိုင္း အမွန္ တရားေတြလို႔ ဆိုလို႔မရပါဘူး။ “စာေရးဆရာ က ဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္လိုလုပ္သိသလဲ” ၊ “သူအမွန္အတိုင္း ေျပာေနတာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား” စသျဖင့္ စစ္ေၾကာသင့္ပါတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ ေတြက အေထာက္အကူျပဳ ေပးႏိုင္ပါတယ္။
(၁ဝ) ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္စာရင္း၊ ဖတ္လို႔ မၿပီးေသးတဲ့ စာအုပ္စာရင္းေတြကို ခ်ေရးထားပါ။
အေဆြက တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ပဲ ဖတ္ရေသးတဲ့ စာအုပ္စာရင္းနဲ႔ ဖတ္ကိုဖတ္ မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ စာအုပ္စာရင္းေတြ ကို ခ်ေရးၿပီး ေဆာင္ထားပါ။ ဒါမွမဟုတ္ စာေရးဆရာစာရင္းကို ေပါ့ေလ။ ဘာ ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ႏိုင္ဖို႔ အခ်ိန္အခါ၊ အခြင့္အေရးဟာ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္အခါမွ ေပၚေပါက္လာႏိုင္ တယ္ဆိုတာကို အေဆြ ႀကဳိသိႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲ လို႔ပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ထိုင္ေစာင့္ေနရတဲ့ အခါမ်ဳိး၊ ခရီးရွည္တစ္ခု ကို ကား၊ ရထားစီးၿပီး သြားရတဲ့ အခါမ်ဳိး၊ ႐ံုးမွာ လုပ္စရာေတြပါးေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိး စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ေၾသာ္ - အေရးႀကီးတာ တစ္ခုက်န္ေသးတယ္။ စာေရးဆရာေတြက ဖတ္ဖို႔ ေထာက္ခံခ်က္ေပးထားတဲ့ စာအုပ္ နာမည္ေတြကိုလည္း စာရင္းထဲ ထည့္ေရးဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ - အေဆြ။
(၁၁) ယခင္က မဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ စာေပ အမ်ဳိး အစားေတြကို ေရြးခ်ယ္ဖတ္႐ႈၾကည့္ပါ။
ပံုမွန္အားျဖင့္ ဖတ္ေလ့ဖတ္ထမရွိခဲ့ တဲ့ စာေပအမ်ဳိးအစားေတြကို အေျပာင္း အလဲ လုပ္ၿပီး ဖတ္႐ႈၾကည့္ပါ။ စာအုပ္အငွား ဆိုင္ေတြ၊ စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္ေတြနဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ေတြမွာ အရင္က အေဆြ ေျခမခ်ခဲ့ဖူးတဲ့ စာအုပ္တန္းေတြဘက္ကို ေျခခ်ၾကည့္လိုက္ပါ။ လံုးဝဖတ္လို႔ မေကာင္း ပါဘူးဆိုတဲ့ စာအုပ္သတင္းေတြကို ဂ႐ုမမူဘဲနဲ႔ တကယ္ဖတ္႐ႈထားတဲ့ အေဆြ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက မွတ္ခ်က္ေတြကို ေတာင္းၾကည့္ပါ။ အေဆြ႕ရဲ႕ ခံစားစိတ္က တကယ္လိုအပ္ ေတာင့္တေနတဲ့ စာအုပ္ တစ္အုပ္ကိုသာ ေကာက္ဖတ္မိလိုက္လို႔ ကေတာ့ ႀကီးက်ယ္တဲ့ အံ့ၾသေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ပိုင္ဆိုင္ရရွိၿပီေပါ့။ ဒါတင္မကေသးဘဲ ထူးျမတ္ တဲ့ ဉာဏ္ပညာေတြကိုပါ ထပ္ေဆာင္းရရွိ ႏိုင္ေသးတယ္ ဆိုတာကိုလည္း မေမ့လိုက္နဲ႔ ေနာ္ - အေဆြ။
(၁၂) အေဆြ႕ဉာဏ္က လိုက္မမီႏိုင္မႈကို လက္ခံပါ။
အေဆြျမည္းစမ္းၾကည့္တဲ့ စာအုပ္က အေဆြ႕အတြက္ အက်ဳိးမရွိ၊ အသံုးမဝင္ရင္ ဆက္မဖတ္ဘဲ ခ်သာထားလိုက္ပါ။ စိတ္ ဉာဏ္ကြန္႔ျမဴးစရာထက္ ပိုလြန္ေနတဲ့ တခ်ဳိ႕ေသာ စာအုပ္ေကာင္းေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါ ေသးတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြက်ေတာ့လည္း ဖတ္႐ႈဖို႔အတြက္ ဉာဏ္ပညာအတိုင္းအဆ တစ္ခုအထိ ေရာက္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အေဆြ႕ကို စိတ္ပင္ပန္းေလးလံစြာ နဲ႔ စာရြက္တစ္ရြက္ၿပီး ေနာက္တစ္ရြက္ကို ဆက္လွန္ဖို႔ ေသာကေရာက္ေစတဲ့ စာအုပ္ မ်ဳိးကိုလည္း အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခု အထိမဖတ္ဘဲ ခ်ထားလိုက္ပါ။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွ ႀကိဳးစားၿပီး ထပ္ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္လည္း စာဖတ္သက္ဝါရင့္တဲ့ စာဖတ္သမားတစ္ဦးဆီက ဘယ္လိုဖတ္သင့္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အႀကံဉာဏ္ေတြကို ေတာင္းခံအသံုးခ်ၾကည့္ပါ။
ဘယ္လိုလဲ - အေဆြ။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီနည္းလမ္း ၁၂ ခ်က္ကို ကိုယ္တိုင္ အသံုးခ်ဖူးၿပီး အက်ဳိးရွိတာေၾကာင့္ ေဝမွ်လိုက္တာ။ အေဆြ႕အတြက္ ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ အထင္ေတာ့ တခ်ဳိ႕အခ်က္ေတြကို အေဆြ အသံုးခ်ဖူးေကာင္း ခ်ဖူးပါလိမ့္မယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ ဘဝမွာ အခ်ိန္ဟာ အင္မတန္ တန္ဖိုးရွိလွပါတယ္။ ဒီေန႔ ေခတ္ရဲ႕ မ်ားေျမာင္လွတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဖတ္႐ႈစရာမလိုတဲ့ စာအုပ္ေတြ ကလည္း အမ်ားအျပားကို ရွိေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အက်ဳိး ရွိမယ့္ စာအုပ္ေတြနဲ႔သာ အသံုးခ်သင့္ပါ တယ္။ ရသပိုင္းကိုေရာ သုတပိုင္းကိုပါ ေျပာတာေနာ္။ ဒါက ပထမအဆင့္ေပါ့။ ဒုတိယအဆင့္ကေတာ့ စာအုပ္ေကာင္းေတြ လက္ထဲေရာက္ေနရက္နဲ႔ နည္းမွန္လမ္းမွန္ မဖတ္တတ္ခဲ့ရင္ အက်ဳိးမရွိႏိုင္ျပန္ပါဘူး။ ဒီအတြက္ေတာ့ အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ နည္းလမ္း ၁၂ ခ်က္ကို အသံုးျပဳၾကည့္ဖို႔ အၾကံျပဳပါရေစ။ ကဲ ... ကြၽန္ေတာ့္ေဆာင္းပါး လည္း အတန္အသင့္ ရွည္လြန္းေနၿပီမို႔ အေမရိကန္ကဗ်ာဆရာ Wystan Hugh Auden (1907-1973) ရဲ႕ စကားေလး တစ္ခြန္းနဲ႔ အဆံုးသတ္လိုက္ပါရေစ။
Some books are undeservedly forgotten; none are underservedly remembered.
တခ်ဳိ႕ေသာ စာအုပ္ေတြကို ေမ့ေဖ်ာက္ဖို႔ရာ မထိုက္တန္။ စာအုပ္မွန္သမွ် ကိုလည္း မွတ္သားဖို႔ရာ မထိုက္တန္။
The Voice Weekly
