 |
| (အရွင္ဆႏၵာဓိက-ေရႊပါရမီေတာရ) |
9.8.2013
အရွင္ဘုရား…
အရွင္ဘုရားေရးတဲ့ "အခ်စ္ကံေခေပမယ့္ အႏွစ္က်န္ေစရမယ္" ေဆာင္းပါးကိုဖတ္ျပီး စိတ္အား ထက္သန္မိသလို မမမိုးသက္လိႈင္လို အခ်စ္ကံေချပီး ေသာကပူေလာင္ရမွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕ မိပါတယ္ဘုရား၊ အခ်စ္ကံေကာင္းေအာင္ ဘယ္လုိျပဳမူေနထိုင္က်င့္သံုးရမယ္ဆုိတာ မိန္႔ၾကားေပးေတာ္ မူပါဘုရား။
မယမင္းေဇာ္၊ ဒုတိယႏွစ္ -သတၱေဗဒ
မယမင္းေဇာ္..
မယမင္းေဇာ္က "အခ်စ္ကံေကာင္းနည္း" ကိုသိခ်င္တယ္ဆိုပါေတာ့။ လြယ္ပါတယ္၊ ဘာမွမခက္ ပါဘူး။ အခ်စ္ကံေကာင္းခ်င္ရင္ "အခ်စ္ကံေကာင္း" ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ေရွ႕ ေနာက္ ေျပာင္းျပန္ လွန္လိုက္ ရံုပါပဲ။ "အခ်စ္ကံေကာင္း" ကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္ေတာ့ "အေကာင္းကံခ်စ္" ျဖစ္သြားေတာေပါ့။ အေကာင္းကံခ်စ္ရင္ အခ်စ္ကံေကာင္းပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္။
"အေကာင္းကံ" ဆိုတာ ကုသိုလ္ကံကိုေျပာတာပါ။ "ကုသိုလ္ကံ" ဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္တဲ့ကုသိုလ္ကံရယ္၊ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြေရွာင္တဲ့ ကုသိုလ္ကံရယ္လို႔ ႏွစ္မ်ိဳးရွိျပန္ ပါတယ္။ ကုသိုလ္အလုပ္လုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ကံနဲ႔ အကုသိုလ္အလုပ္ေရွာင္တဲ့ ကုသိုလ္ကံ ဆုိပါေတာ့။
ေကာင္းတဲ့ကုသိုလ္အလုပ္ေတြကေတာ့ တစ္ဖက္က အမ်ားၾကီးလုပ္ေနပါရဲ႕ ၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ကလည္း မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြ နည္းနည္းပါးပါး လုပ္မိေနတယ္ဆိုရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ ကုသိုလ္ကံဟာ ျပည့္စံုတဲ့ ကုသိုလ္ကံ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကုသိုလ္ကံ မျပည့္စံုရင္ အက်ိဳးေပးလည္း မျပည့္စံုေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အက်ိဳးေပးဟာကြက္မရွိ ျပည့္စံုခ်င္ရင္ ေကာင္းတာလုုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ကံေရာ၊ မေကာင္းတာေရွာင္တဲ့ ကုသိုလ္ကံေရာ၊ ကုသိုလ္ကံႏွစ္မ်ိဳးလံုး ျပည့္စံုေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
"အေကာင္းကံ" ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ပဲ ကိုင္ျပီးေျပာတာ ပိုေကာင္းပါတယ္။
"ကုသိုလ္ျပဳအေကာင္းကံ" ရယ္၊ "အကုသိုလ္ေရွာင္အေကာင္းကံ" ရယ္၊ အဲဒီအေကာင္းကံ ႏွစ္မ်ိဳးကို ခ်စ္ရင္၊ အဲဒီအေကာင္းကံ ႏွစ္မ်ိဳးနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ ၾကိဳးစားရင္၊ အဲဒီအေကာင္းကံႏွစ္မ်ိဳး ျပည့္စံုေနရင္ အခ်စ္ကံ ေသခ်ာေပါက္ ေကာင္းပါတယ္။
"အခ်စ္ကံေခေပမယ့္ အႏွစ္က်န္ေစရမယ္" ေဆာင္းပါးကို ေသခ်ာျပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္ ဘယ္လို အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ အခ်စ္ကံေခရတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ အခ်စ္ကံေခေစတဲ့ အကုသိုလ္ကံကို ေရွာင္ၾကဥ္လိုက္ရင္ အခ်စ္ကံေကာင္းသြားျပီေပါ့။ (တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။)
ေလာကမွာ အဆုိးေတြ ၾကံဳၾကံဳေနရတယ္ဆိုတာ အေကာင္းကံမရွိလို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ အဆိုးကံ ရွိေနလို႔ပါ။ အဆိုးကံသာမရွိရင္ အဆုိးေတြ လံုး၀မၾကံဳေတြ႔ရပါဘူး။ အဆိုးမၾကံဳေတြ႔ခ်င္သူတစ္ေယာက္ အဓိကလုပ္ရမယ့္အလုပ္ကေတာ့ အဆိုးကံ ေရွာင္ၾကဥ္တဲ့အလုပ္ပါပဲ။
အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အဆုိးၾကံဳေတြ႔ရတယ္ဆိုတာ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အဆုိးကံေတြ အတိတ္က က်ဴးလြန္ခဲ့လို႔ပါ။ "အတိတ္က" ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေရွးယခင္ဘ၀ေတြက အတိတ္လည္း ပါ၀င္သလို ယခုဘ၀ရဲ႕ ေရွ႕ ပိုင္းအတိတ္ေတြလည္း ပါ၀င္တတ္ပါတယ္။
အခ်စ္ကံေခေစတဲ့ အဓိကအက်ဆံုး အဆုိးကံကေတာ့ အခ်စ္ေရးမွာ သစၥာမရွိျခင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ အခ်စ္ေရး ေဖာက္ျပန္ျခင္းပါပဲ။ ကိုယ့္ခ်စ္သူ၊ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္အေပၚမွာ သစၥာမရွိဘဲ တျခားတစ္ေယာက္၊ သို႔မဟုတ္ တျခားအေယာက္မ်ားစြာနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ေနတာဟာ အခ်စ္ကံေခေစတဲ့ အဆုိးကံကို ထူေထာင္ေနတာပါ။ အဲဒီကံ အက်ိဳးေပးတဲ့ဘ၀ ေသခ်ာေပါက္ အခ်စ္ကံေခမွာပါပဲ။
အခ်စ္ကံမေခေစခ်င္ဘူး၊ အခ်စ္ကံေကာင္းခ်င္တယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ေရးမွာ သစၥာရွိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္မွာ "ခ်စ္တယ္" လို႔ ဖြင့္ေျပာထားျပီးသား တရား၀င္ခ်စ္သူရွိပါလ်က္ တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ အီစီကလီလုပ္တာမ်ိဳး၊ ဘာလိုလို ညာလိုလို ေရာတာမ်ိဳး ေရွာင္ၾကဥ္ရပါမယ္။
တစ္ဖက္သားအေပၚ ရင္ထဲက တကယ္မခ်စ္ပါဘဲ ခ်စ္ဟန္ေဆာင္တာမ်ိဳး၊ တစ္ဖက္သား ကိုယ့္အေပၚ ေၾကြသြားေအာင္ စတာ ေနာက္တာမ်ိဳး၊ တစ္ဖက္သားရင္ထဲမွာ ကိုယ့္ကို ခံစားသြားရေအာင္ ကလိတာ၊ ရိတာမ်ိဳး၊ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ လူတကာ အသည္း လွည့္ပတ္ခြဲတာမ်ိဳး၊ အေပါင္းအသင္းေတြၾကား တလြဲဂုဏ္ယူခ်င္စိတ္နဲ႔ ျမာေပြတာ၊ရႈပ္တာမ်ိဳး၊ ရည္းစားေတြ ထည္လဲတြဲျပီး အေပ်ာ္ၾကံတာမ်ိဳး၊ "ပံုလာလာေျပာတုိင္းယံု" တတ္တဲ့ အယံုလြယ္သူေတြအေပၚ ပံုေျပာေကာင္းျပီး မ်က္ႏွာမ်ားတာမ်ိဳး၊ "မဆြတ္ခင္က ညြတ္ခ်င္" ေနတဲ့ အညွာလြယ္သူေတြအေပၚ ပလီပလာခၽြဲႏြဲ႔ျပီး ေက်ာရရံုၾကံတာမ်ိဳး၊ တစ္သက္သာယံုမွတ္လို႔ အရွက္ပါပံုအပ္သူေတြအေပၚ "စားျပီးနားမလည္" မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာမ်ိဳး၊ လက္မထပ္ေသးခင္ အခ်စ္နယ္ကၽြံျပီး ၾကိဳပြိဳင့္ရုိက္တာမ်ိဳး… စတဲ့..စတဲ့ "အခ်စ္သူခိုး" အလုပ္ေတြ အကုန္လံုးကို တည္ၾကည္ခုိင္ခံ့တဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ျမင့္ျမတ္စြာ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိ္င္ရပါမယ္။ ဒါေတြဟာ အိမ္ေထာင္ မက်ေသးသူ လူပ်ိဳ၊ အပ်ိဳေတြအတြက္ ေျပာတာပါ။
အိမ္ေထာင္က်ျပီးသူေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ အခုေျပာခဲ့တဲ့ အခ်စ္ေရးေဖာက္ျပန္ျခင္းကိုသာမက အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္ျခင္းကိုပါ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ရပါမယ္။ တရား၀င္ထိမ္းျမားလက္ထပ္ထားတဲ့ ကာမပိုင္ ပုဂၢိဳလ္ကလြဲရင္ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္နဲ႔မွ် ကာမဂုဏ္မွားယြင္းမႈ၊ အေပ်ာ္အပါးလိုက္စားမႈမျပဳရပါဘူး။ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမယ့္ အခ်စ္ဥပေဒနဲ႔ ျငိစြန္းတဲ့ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူမွန္သမွ် လံုး၀ကင္းရွင္းေအာင္ ေနထိုင္ၾကရပါမယ္။
ကာေမသုမိစၧာစာရကံ (ကာမဂုဏ္မွားယြင္းမႈကံ)နဲ႔ ပရဒါရကံ (သူတစ္ပါးသားမယား ျပစ္မွားမႈကံ)ကုိ ကိုယ္နဲ႔၊ ႏႈတ္နဲ႔သာမက စိတ္နဲ႔ပါ ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ေလ အခ်စ္ကံေကာင္းေလပါပဲ။
အခ်စ္ကံေခေစတဲ့ ေနာက္အဆိုးကံတစ္ခုကေတာ့ အခ်စ္သ၀န္တိုျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ခ်စ္သ၀န္ ေၾကာင္ျခင္းပါပဲ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက တျခားတစ္ေယာက္၊ သို႔မဟုတ္ တျခားအေယာက္ေပါင္းမ်ားစြာအေပၚ က်ယ္ျပန္႔သန္႔ရွင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ မွ်ေ၀ေပးေနတာအေပၚ မနာလို မရႈစိတ္ျဖစ္ျပီး " ဟိုလူ႔ကိုမခ်စ္ရ၊ ဒီလူ႔ကိုမခင္ရ၊ ဘယ္သူနဲ႔ မေပါင္းရ၊ ဘယ္၀ါနဲ႔ မပတ္သက္ရ" လို႔ မနာလိုစကားေတြ ေျပာၾကားေနတာ ၊ သ၀န္တိုအမိန္႔ေတြ ထုတ္ျပန္ေနတာဟာ အခ်စ္ကံေခေၾကာင္း မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ေတြ ဆည္းပူး စုေဆာင္းေနတာပါပဲ။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရိုးသားသန္႔စင္စြာ ခ်စ္ခင္ေနၾကသူေတြကုိ ကုိယ့္အထင္နဲ႔ကိုယ္ မေတာ္မတရားစြပ္စြဲျပီး ၊ သို႔မဟုတ္ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ႏိႈင္း အရိုင္းသတ္မွတ္ျပီး ခ်စ္ခင္မႈပ်က္ျပားသြားေအာင္ လံုး၀မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ကိုယ္တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနရသူက ကိုယ့္အေပၚ ျပန္မခ်စ္တာ နဲ႔ပဲ "တျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္ရဘူး၊ ခ်စ္လို႔ကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ပစ္မယ္၊ ဆက္ခ်စ္မရေအာင္ ေႏွာင့္ယွက္ပစ္မယ္" ဆိုတဲ့ စိတ္ထားဟာ ကေလးသိပ္ဆန္လြန္းတဲ့ အခ်စ္ကံေခေၾကာင္း စိတ္ထားပါ။
"အလွ၀န္တို၊ မျငင္ျငိဳႏွင့္" ဆိုတဲ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ကဗ်ာအလိုက္အတုိင္း ေျပာရရင္ "အခ်စ္၀န္တို မျငင္ျငိဳႏွင့္" လို႔ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ဘာသာသူတို႔ ရိုးရိုးသားသားပဲ ခ်စ္ခ်စ္၊ ဆန္းဆန္းျပားျပားပဲ ခ်စ္ခ်စ္၊ ကိုယ့္ေရစက္နဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ္စိတ္နဲ႔ကိုယ္ ခ်စ္ေနၾကတာ ကိုယ္က ၾကားထဲကေန အလကားေနရင္း မနာလို ၀န္တိုျဖစ္ျပီး ခ်စ္ျခင္းကုိ သြားခြဲရင္ သူတို႔ခ်စ္ျခင္းကြဲကြဲ၊ မကြဲကြဲ ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ "အခ်စ္ကံမြဲေဆး " ေဖာ္စပ္ျပီးသားျဖစ္သြားပါျပီ။
"ခ်စ္ျခင္းကိုမခြဲပါနဲ႔" ဆိုတဲ့ ၀စီသုစရိုက္သိကၡာပုဒ္(ပိသုဏ၀ါစာ၀ိရတိသိကၡာပုဒ္)ဟာ ခ်စ္သူရည္းစားခ်င္း၊ ဇနီးခင္ပြန္းခ်င္းရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကိုသာ မခြဲဖို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ မိဘနဲ႔ သားသမီး၊ ဆရာနဲ႔တပည့္၊ ဆရာနဲ႔ဒကာ၊ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း၊ ေဆြမ်ိဳးေသြးသားအခ်င္းခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း၊ ဘယ္လုိခ်စ္ခင္ၾကသူအခ်င္းခ်င္းရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကုိမဆို မခြဲဖို႔ ေျပာတာပါ။
သူမ်ားခ်စ္ျခင္းကုိခြဲရင္ ကုိယ့္ခ်စ္ျခင္း ကြဲမွာပဲ။ ဒါဟာ ေသခ်ာတဲ့ ကမၼနိယာမပါ။ သူမ်ားခ်စ္ျခင္း ခြဲခဲ့တဲ့သူေတြ၊ ခြဲေနတဲ့သူေတြဟာ အခ်စ္ကံေခတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက ကုိယ့္ကုိ ျပန္မခ်စ္၊ ကိုယ့္ဘက္က ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ကိုယ့္ကို အေကာင္းမထင္၊ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ အတူတူ မေနရ၊ မိဘေမတၱာဆိုတာကို ခံစားခြင့္မၾကံဳ၊ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း မတည့္၊ ေဆြမ်ိဳးေတြက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြက မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းမပီသ၊ ဒါေတြ အားလံုးဟာ အခ်စ္ကံေခတာေတြခ်ည္းပါပဲ။
"ကိုယ္လိုခ်င္တာ … အခ်ဳပ္အေႏွာင္မဲ့အခ်စ္မ်ား" ဆိုတဲ့အတုိင္း ဘယ္သူမဆို အခ်ဳပ္အခ်ယ္ ကင္းတဲ့၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔ရွင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ သန္႔သန္႔လြတ္လြတ္ကေလးကိုပဲ လိုခ်င္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ိဳး သူတစ္ပါးကုိ အရင္ေပးႏုိင္မွ အခ်စ္ကံေကာင္းသူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးခြင့္ရမွာမို႔ သူတစ္ပါးအေပၚ အဓိပၸါယ္မဲ့ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ယုတ္စိတ္ပုတ္ ကုိ ႏွင္ထုတ္ဖယ္ရွားပစ္ႏုိင္ဖို႔ သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။
ေရွာင္စရာအဆုိးကံေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ ေျပာျပီးသြားေတာ့ ေဆာင္စရာအေကာင္းကံေတြ နည္းနည္းေျပာၾကတာေပါ့။ အခ်စ္ကံေကာင္းေစတဲ့ အဓိကအက်ဆံုး အေကာင္းကံကေတာ့ ေမတၱာတရား လက္ကိုင္ထားျခင္း ပါပဲ။ သူတစ္ပါးအေပၚ စစ္မွန္သန္႔စင္တဲ့ ေမတၱာတရားေတြ မ်ားမ်ားေပးႏုိင္ေလ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကံအက်ိဳးေပး ပိုေကာင္းေလပါပဲ။ ေမတၱာၾကီးေလ၊ အခ်စ္ကံေကာင္းေလေပါ့။.
ေမတၱာက "ပြားေမတၱာ" နဲ႔ "ထားေမတၱာ" လို႔ ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ "က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ" လို႔ စိတ္ထဲကေန၊ ဒါမွမဟုတ္ အသံထုတ္ျပီး ေမတၱာပို႔သေနတာကို "ပြားေမတၱာ" လို႔ေခၚပါတယ္။ တစ္ဖက္သားရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးကုိ ကာယကံေျမာက္ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္၊ ၀စီကံေျမာက္ ႏႈတ္ထိပါးစပ္ ေရာက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ေမတၱာကုိ "ထားေမတၱာ" လို႔ေခၚပါတယ္။
ပြားေမတၱာေရာ၊ ထားေမတၱာေရာ ေမတၱာႏွစ္မ်ိဳးလံုး ျပည့္စံုမွ အခ်စ္ကံေကာင္းမွာပါ။ တကယ္ဆို ပြားေမတၱာထက္ ထားေမတၱာက ပိုလို႔ေတာင္ အေရးၾကီးပါတယ္။ စိတ္ထဲက၊ သို႔မဟုတ္ ႏႈတ္က "က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ" လို႔ တဖြဖြ ေမတၱာပို႔သေနေပမယ့္၊ တကယ့္လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ သူတစ္ပါး စိတ္ဆင္းရဲေစမယ့္ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူေတြ၊ တစ္ဖက္သား ဆုိးက်ိဳးျဖစ္ေစမယ့္ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူေတြ ေျပာဆို ျပဳမူေနမယ္ဆုိရင္ ေနာင္ဘ၀ဆိုတာ အသာထား၊ အခု ေလာေလာဆယ္ဆယ္မွာကို အဲဒီလူကုိ ဘယ္သူကမွ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
"ကၽြန္ေတာ္/ကၽြန္မ အရာရာကို အေကာင္းျမင္စိတ္ ေမြးပါတယ္။ လူတုိင္းအေပၚ ေမတၱာထားႏုိင္ ပါတယ္ " လို႔ စကားေတြ၊ စာေတြနဲ႔ ကိုယ္ရည္ေသြးျပီး ထုတ္ေဖာ္ေၾကြးေၾကာ္ေနေပမယ့္ တကယ့္ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ အဆုိးျမင္စိတ္ထားနဲ႔ အဆိုးျမင္စကားေတြပဲ ေျပာ၊ အဆိုးျမင္လုပ္ရပ္ေတြပဲ လုပ္ေနတဲ့ သူေတြဟာ ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာေရာ၊ သံသရာဘ၀ေတြမွာပါ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးမယ့္သူမရွိ၊ နားလည္ခြင့္လႊတ္မယ့္သူ မရွိနဲ႔ အခ်စ္ကံေချပီး ၀မ္းနည္းအားငယ္ေနရမွာပါ။
ေမတၱာတရားကို "လူခ်စ္ေဆး၊ နတ္ခ်စ္ေဆး" လို႔ ေျပာတာဟာ ေမတၱာပို႔သရံုသက္သက္ "တစ္ျခမ္းပဲ့ေမတၱာသမား" ေတြအတြက္ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဖက္ကလည္း ေမတၱာပို႔သ၊ တစ္ဖက္ကလည္း လိုသူ၊ မလိုသူ မခြဲျခားဘဲ အလႊာမေရြး၊ အရြယ္မေရြးအေပၚ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ၊ ႏႈတ္ထိပါးစပ္ေရာက္ အက်ိဳးေဆာင္ေပးတတ္တဲ့ "အျပည့္အ၀ေမတၱာသမား"ေတြ၊ "တင္းျပည့္ေမတၱာ သမား" ေတြအတြက္ ေျပာတာပါ။
ပြားေမတၱာသက္သက္နဲ႔ေတာ့ …လူအေပါင္း၊ နတ္အေပါင္းရဲ႕ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးမႈကို ရမွာမဟုတ္ဘူး၊ ပြားေမတၱာေရာ ထားေမတၱာေရာ ျပည့္စံုမွ လူအေပါင္း၊ နတ္အေပါင္းရဲ႕ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးမႈကိုရမယ္…လုိ႔ ဆိုလိုပါတယ္။
သီးျခားထိုင္ရင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သြားရင္းလာရင္း၊ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ "သတၱ၀ါအားလံုး က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ" လို႔ မၾကာခဏ ေမတၱာပို႔သပါ။ ေရနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ထိေတြ႔တုိင္းလည္း ေအးျမတဲ့ ေရကို သက္ေသထား အာရံုျပဳျပီး "သတၱ၀ါအားလံုး ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ" လို႔ အထပ္ထပ္ ေမတၱာပို႔သပါ။ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕ ျမင္ေတြ႔လာသမွ်၊ ကုိယ့္အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ ဆက္စပ္လာသမွ် လူတိုင္း လူတိုင္းကုိ ခ်က္ခ်င္းခ်က္ခ်င္း ေမတၱာပို႔သပါ။ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ပံုသဏၭာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ ေမတၱာပို႔သတဲ့ အေလ့အက်င့္ အားေကာင္းလာျပီဆိုရင္ "ပြားေမတၱာနဲ႔ " ျပည့္စံုပါျပီ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ေမတၱာဓာတ္ေတြ ကိန္း၀ပ္ေနတဲ့ "ေမတၱသုတ္" တရားေတာ္ကုိ ေန႔စဥ္၀တ္ ထားျပီး အခ်ိန္ရရင္ ရသလို အျမဲမျပတ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္သြားမယ္ဆိုရင္လည္း ေဒါသဓာတ္ေတြ ကင္းစင္၊ ေမတၱာဓာတ္ေတြ စိမ့္၀င္ျပီး ျမင္သူတုိင္းက ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိး အားကိုးေလးစား တန္ဖိုးထားလာၾကပါလိမ့္မယ္။
"နတ္မ်ားခ်စ္ေဆး၊ ေဘးရန္ေ၀းေသာ၊ ယဥ္ေက်းမႏၲန္၊ ဂါထာပ်ံကုိ၊ ရြတ္အံသရဇၥ်ာယ္ၾကကုန္ေလာ့" … တဲ့။ ေမတၱသုတ္ကုိရြတ္ရင္ မျမင္ရတဲ့ နတ္ေတြကေတာင္ ခ်စ္တယ္ဆုိမွေတာ့ ျမင္ရတဲ့လူေတြ ပိုလို႔ေတာင္ ခ်စ္ျပီေပါ့။ အေခါက္ေရမ်ားဖုိ႔ထက္ အဓိပၸါယ္သိသိ စဥ္းစားဆင္ျခင္ျပီး ရြတ္ဖုိ႔ေတာ့ အေရးၾကီး တာေပါ့ေလ။
ေမတၱသုတ္ရြတ္ရံု၊ ေမတၱာပြားမ်ားရံုနဲ႔ ေက်နပ္မေနဘဲ တစ္ဖက္သားေကာင္းက်ိဳး၊ အမ်ား ေကာင္းက်ိဳးကုိ ကုိယ္နဲ႔၊ ႏႈတ္နဲ႔ လက္ေတြ႔ေဆာင္ရြက္ေပးပါ။ "ေကာင္းကြက္ကုိရွာ..ေမတၱာ" ဆိုတဲ့အတိုင္း တစ္ဖက္သားရဲ႕ ေကာင္းကြက္ကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ျပီး လူတုိင္းအေပၚ အေကာင္းျမင္စိတ္ထားနဲ႔ အေကာင္းျမင္စကားေတြပဲေျပာ၊ အေကာင္းျမင္အလုပ္ေတြပဲ လုပ္သြားမယ္ဆိုရင္ "ထားေမတၱာ" နဲ႔ ျပည့္စံုပါျပီ။
တစ္ဖက္သားကုိ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ခ်စ္ခင္တတ္ရင္ ကုိယ့္ကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ခ်စ္ခင္မယ့္သူ ေပၚလာမွာပါ။ တစ္ဖက္သားကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏုိး ၾကင္နာတတ္ရင္ ကိုယ့္ကို ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး ၾကင္နာမယ့္သူ ေရာက္လာမွာပါ။ တစ္ဖက္သားကို ေထြးေထြးပိုက္ပိုက္ ယုယတတ္ရင္ ကုိယ့္ကို ေထြးေထြးပိုက္ပိုက္ ယုယမယ့္သူ ရွိလာမွာပါ။ တူေသာအက်ိဳးေပးတတ္တဲ့ ကံတရားကို ဘယ္သူမ်ားဟန္႔တားႏိုင္တာ မွတ္လို႔…။
သိပ္လိုအပ္လာတဲ့အခါ .... ကုိယ္ထားရွိခဲ့တဲ့ ေမတၱာတရားကုိ သစၥာစကားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ လုိက္မယ္ဆိုရင္လည္း ေမတၱာပန္းေတြ ပ်ံသန္းဆိုက္ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။
"ကၽြႏု္ပ္သည္ ဘယ္သူ႔အေပၚ အမွန္တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့ပါတယ္။ သူ႔လိုအပ္ခ်က္မွန္သမွ်ကို ေမတၱာအျပည့္နဲ႔ ျဖည့္ဆည္းေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဤစကားသည္ မွန္ပါတယ္။ ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ …"
"ကၽြႏု္ပ္သည္ ကၽြႏု္ပ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့သူေတြ အားလံုးအေပၚမွာ အစစအရာရာ လိုေလေသးမရွိ တာ၀န္ေက်ခဲ့ပါတယ္။ ၾကင္ၾကင္နာနာ၊ ယုယုယယနဲ႔ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဤစကားသည္ မွန္ပါတယ္။ ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ …"
စသည္အားျဖင့္ ကုိယ္ဆိုတတ္သလို၊ ကိုယ္ဆုိခ်င္သလို ဆိုျပီး..
"… ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ခ်စ္ရတဲ့သူက ကၽြႏု္ပ္ကို ကၽြႏု္ပ္ထက္ အဆေပါင္း မ်ားစြာ ျပန္ခ်စ္ပါေစသတည္း "
" …ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္သည္ သူတစ္ပါး အားက်ရေလာက္ေအာင္ အခ်စ္ကံေကာင္းသူျဖစ္ပါေစသတည္း "
စသည္အားျဖင့္ ကုိယ္ဆႏၵရွိသလို ဆုေတာင္းႏုိင္ပါတယ္။ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္ အေၾကာင္းတရားေတြ ညီညြတ္ရင္ ကိုယ့္ဆုေတာင္း တစ္ေန႔ျပည့္မွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုသတိျပဳရမွာက သစၥာဆိုတဲ့အခိုက္မွာသာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အက်ိဳးကုိ ေတာင့္တရမွာပါ။ ေမတၱာေပးေနတဲ့အခိုက္မွာေတာ့ ကိုယ့္အက်ိဳး လံုး၀ မေတာင့္တရပါဘူး။ သူ႔အက်ိဳးသက္သက္ကိုပဲ ရည္ရြယ္ရပါမယ္။
ကိုယ့္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေပးတဲ့ ေမတၱာဟာ ေမတၱာစစ္စစ္ မဟုတ္ဘူးေလ။
ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခုက ကုိယ္ေပးတဲ့ ေမတၱာထဲမွာ ေမတၱာလိုလိုနဲ႔ ေနရာတကာ အဓိပၸါယ္မဲ့ ဆရာလုပ္တာေတြ၊ လက္ေတြ႔မက်ဘဲ အက်ိဳးမဲ့လႊမ္းမုိးျခယ္လွယ္တာေတြ၊ ကိုယ့္အလိုမျပည့္တုိင္း မေက်မနပ္ အျပစ္တင္တာေတြ ကင္းရွင္းေနရပါမယ္။ ကိုယ့္ဆႏၵ၊ ကိုယ့္အတၱအတိုင္း တစ္ဖက္သားကို အရုပ္တစ္ခုလို ပံုသြင္းခ်င္တာ ေမတၱာမွ မဟုတ္ဘဲ။ အတၱေရွ႕ တန္းတင္တဲ့ ေမတၱာမ်ိဳးနဲ႔ သစၥာဆိုလို႔က ေတာ့ အဲဒီသစၥာ စြမ္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္တုန္းက သူေဌးသမီးတစ္ဦး ခင္ပြန္းေလာင္းသူေဌးသားရဲ႕ အိမ္ကုိ အ၀င္တံခါးအတြင္းဘက္ ေျခစံုရပ္မိတာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ ခႏၶာကိုယ္က အပုပ္န႔ံေတြ တေထာင္းေထာင္း ထြက္လာတဲ့အတြက္ သူေဌးသားနဲ႔ လက္ဆက္ခြင့္မရဘဲ မိဘအိမ္ ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။ တျခားသူေဌးသား ေျခာက္ဦးနဲ႔လည္း ဒီအတုိင္းခ်ည္းပဲျဖစ္ေနလို႔ သူေဌးသမီးခမ်ာ အခ်စ္ကံေခသူဘ၀နဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲေနရ ရွာပါတယ္။
အတိတ္ဘ၀တစ္ခုတုန္းက ေယာက္မျဖစ္သူနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနတုန္း ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါး ဆြမ္းခံၾကြ လာေတာ့ ေယာက္မက ဆြမ္းေလာင္းျပီး "ဒီလို အမိုက္မမ်ိဳးကုိ ယူဇနာတစ္ရာအေ၀းက ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ ရပါေစ " လုိ႔ ဆုေတာင္းလိုက္တာကို ေယာက္မရဲ႕ ဆုေတာင္း မျပည့္ေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ သပိတ္ထဲက ဆြမ္းေတြ သြန္ပစ္ျပီး ရႊံ႕ ညြန္ေတြ အျပည့္ ထည့္ေပးလိုက္မိတဲ့ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ခင္ပြန္းေလာင္း ေတြရဲ႕ အိမ္ေရာက္တုိင္း အခုလို အပုပ္န႔ံထြက္ျပီး အခ်စ္ကံေခေနရရွာတာပါ။
"ေယာက်ာ္းမရေတာ့မယ့္အတူတူ မထူးဘူး" ဆိုျပီ လက္၀တ္ရတနာေတြ အကုန္လံုး ထုခြဲေရာင္းခ်၊ ရတဲ့ေငြနဲ႔ ကႆပဘုရားရွင္ရဲ႕ ဓာတ္ေတာ္ဌာပနာရာ ေစတီေတာ္မွာ ေရႊအုတ္တစ္ခ်ပ္နဲ႔ ၾကာပန္းရွစ္ပြင့္ လွဴဒါန္းလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ပထမဆံုး လက္ထပ္ဖုိ႔ ၾကံရြယ္ခဲ့တဲ့ သူေဌးသားက သူေဌးသမီးကုိ အသည္းအသန္ သတိရျပီး အိမ္ကိုေခၚေဆာင္သြားတဲ့အခါ အိမ္အတြင္း ၀င္၀င္ခ်င္း သူေဌးသမီးရဲ႕ ကိုယ္က စႏၵကူးနံ႔သာ န႔ံေတြ သင္းပ်ံ႕ ၾကိဳင္လႈိင္စြာ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ သူေဌးသမီးစကားေျပာလုိက္တုိင္းလည္း အာခံတြင္းက ၾကာညိဳရန႔ံ ေမႊးပ်ံ႕ သင္းၾကိဳင္လို႔ေနပါတယ္။
ဘုရားမွာ ေရႊသကၤန္းနဲ႔ ၾကာပန္းလွဴဒါန္းရတဲ့ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ သူေဌးသမီး အခ်စ္ကံေကာင္းလာ ခဲ့ရတာပါ။ "နံ႔သာခင္" "ရွင္ေမႊးလြန္း" သူေဌးသမီးကုိ သူေဌးသားက ခ်စ္လိုက္တာ တုန္ေနတာပါပဲ။ (ခႏၶာကိုယ္က အပုပ္နံ႔ထြက္ျခင္းဆိုတဲ့ အားနည္းခ်က္ကို သင္းပ်ံ႕ ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ ၾကာပန္းလွဴျခင္းဆိုတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈက ေခ်ဖ်က္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ အားနည္းခ်က္ ေပ်ာက္သြားျပီး အခ်စ္ကံေကာင္း သြားတာလို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။) ေရႊကို လူသားတုိင္း ခ်စ္ျမတ္ႏုိးၾကသလို ၾကာပန္းေလးပြင့္ေနပံုကလည္း ျမင္သူတိုင္းရဲ႕ စိတ္မွာ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးစရာပါ။ ဒီေတာ့ ေရႊအလွဴရွင္နဲ႔ ၾကာအလွဴရွင္မွ အခ်စ္ကံမေကာင္းရင္ ဘယ္သူမ်ား အခ်စ္ ကံေကာင္းဦးမွာလဲ။
အခ်စ္ကံမေကာင္းလို႔ အသစ္ျပန္ေျပာင္းေနရတဲ့ နာမည္ၾကီးအႏုပညာရွင္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကုိ ဒီ၀ထၳဳေလး အေသးစိတ္ေျပာျပျပီး ၀ထၳဳအေၾကာင္းကို ဆင္ျခင္ရင္း အိမ္က ဘုရားမွာေရာ၊ ေရႊတိဂံု ဘုရားမွာပါ ေရႊသကၤန္းနဲ႔ ၾကာပန္းေတြ အဆက္မျပတ္လွဴဒါန္းဖုိ႔ တုိက္တြန္းလိုက္တာ တိုက္တြန္းတဲ့ အတုိင္း ယံုယံုၾကည္ၾကည္လုပ္တဲ့အတြက္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူမကို သိပ္ခ်စ္၊ သိပ္ျမတ္ႏုိး၊ သိပ္တန္ဖုိး ထားတဲ့ ၊ သူမကလည္း ျပန္ခ်စ္ႏုိင္တဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ အိမ္ဦးနတ္ေကာင္းတစ္ဦးကုိ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ စြာ ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ရသြားပါတယ္။ (ယၾတာေခ်တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္တဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳတာပါ။)
ေရႊသကၤန္းအလွဴနဲ႔ ၾကာပန္းအလွဴက အခ်စ္ကံေကာင္းေစသလို နံ႔သာအလွဴနဲ႔ ေဆးအလွဴက လည္း အခ်စ္ကံေကာင္းေစပါတယ္။ နံ႔သာအလွဴ၊ ေဆးအလွဴေတြရဲ႕ အက်ိဳးတရားေတြမွာ " ကုိယ္ခ်စ္ ရတဲ့သူေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲခြာရျခင္း" ဆိုတဲ့ အက်ိဳးတရားတစ္ခု ပါေနလို႔ပါ။
နံ႔သာရဲ႕ သေဘာတရား၊ ေဆး၀ါးရဲ႕ အာနိသင္နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဒါဟာ သဘာ၀က် ပါတယ္။ ေမႊးရနံ႔သင္းေနသူကုိ ပတ္၀န္းက်င္က ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကသလို ေဆးေၾကာင့္ ေသေဘးက လြတ္သြားသူဟာလည္း သူခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ မခြဲခြာ မေကြကြင္းရေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။
ေမႊးရန႔ံဆုိတာ အခ်စ္တုိးေစတဲ့အရာ၊ တစ္ဖက္သားစြဲမက္ေစတဲ့အရာ…။ ေဆးဆိုတာ ခ်စ္သူေတြ မေကြကြင္းေစတဲ့အရာ၊ ခ်စ္စရာ က်န္းမာျခင္းကုိ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးတဲ့အရာ…။ ဒီေတာ့ ေမႊးရန႔ံအလွဴနဲ႔ ေဆးအလွဴဟာ အခ်စ္ကံေကာင္းေစတဲ့ အေကာင္းကံေတြပဲေပါ့။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္တုန္းက အေရျပားေရာဂါစြဲကပ္ေနတဲ့ "ေရာဟိနီ" မင္းသမီးေလးဟာ အစ္ကုိျဖစ္သူ အရွင္အႏုရုဒၶါရဲ႕ လမ္းညႊန္ခ်က္အရ လက္၀တ္တန္ဆာေတြ ေရာင္းခ်လို႔ ရတဲ့ေငြနဲ႔ ႏွစ္ထပ္ ဆြမ္းစားေက်ာင္းတစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းျပီး ေသာက္ေရ သံုးေရျဖည့္ျခင္း၊ တံျမက္လွည္းျခင္း၊ ေနရာခင္းျခင္း…စတဲ့ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ ျပဳလုပ္တဲ့အတြက္ အေရျပားေရာဂါလည္းေပ်ာက္ ၊ ေသလြန္တဲ့အခါ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္လည္း ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
နတ္သားေလးဦးရဲ႕ နယ္စပ္ဧရိယာမွာ နတ္သမီးေလး သြားျဖစ္တဲ့ ေရာဟိနီကို နတ္သားေလးဦးက ျမင္ျမင္ခ်င္း အရမ္းခ်စ္သြားတဲ့အတြက္ သူရထိုက္တယ္၊ ငါရထိုက္တယ္နဲ႔ ျငင္းခံုၾကပါေလေရာ။ ေနာက္ဆံုး သိၾကားမင္းၾကီးဆီ သြားအဆံုးအျဖတ္ခံတဲ့အခါ သိၾကားမင္းၾကီးလည္း ေရာဟိနီကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္သြားျပီး..
"အသင္နတ္သားတုိ႔..၊ ေရာဟိနီကို ျမင္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး သင္တို႔စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိခံစားေနရ ပါသလဲ "
လို႔ နတ္သားေလးဦးကို ေမးလိုက္ပါတယ္။
" သူ႔ကို ျမင္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ စိတ္ဟာ စစ္ေျမျပင္မွာ စည္ၾကီးတီးလိုက္သလို တုန္ခါသြားျပီး ထုိင္ရခက္၊ ထရခက္နဲ႔ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနရပါတယ္"
" ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတာင္က်ေရတံခြန္ၾကီး စီးဆင္းေနသလို သူ႔အေပၚ သံေယာဇဥ္ေရတံခြန္ၾကီး စီးဆင္းေနပါတယ္ "
" ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ မ်က္လံုးဟာ သူ႔ကိုျမင္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး ပုစြန္မ်က္လံုးလို အျပင္ဘက္ ျပဴးထြက္ ေနပါျပီ "
" ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ ႏွလံုးသားကေတာ့ ေစတီဘုရားေပၚက တံခြန္အလံေတြလို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ တုန္လႈပ္ ေနခဲ့ရပါျပီ "
နတ္သားေလးဦးရဲ႕ အခ်စ္ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္း နားေထာင္ျပီးေရာ သိၾကားမင္းၾကီးက..
" အသင္နတ္သားတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ခံစားခ်က္ေတြက အေတာ့္ကို ျပင္းထန္လွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိန္းခ်ဳပ္မယ္ဆို ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရပါေသးတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ကေတာ့ေလ..ေရာဟိနီကုိမွမရရင္.. သူ႔ကိုမွမရရင္.. ဘယ္..ဘယ္လိုမွ…အသက္ရွင္သန္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..သူနဲ႔သာ..အတူမေနရရင္..ေသ.. ေသရပါ လိမ့္မယ္..အသင္နတ္သားတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ကၽြႏ္ုပ္သိၾကားဟာ..ေရာဟိနီကုိရမွ.. ပံုမွန္ရွင္သန္ခြင့္ ရွိေတာ့မယ့္သူပါ.." လို႔ ေဆြးေဆြးျမည့္ျမည့္ ငိုေျပာေျပာလိုက္ပါတယ္။
" အသင္သိၾကားမင္းၾကီး ဒီေလာက္ေတာင္ေၾကြေနရင္လည္း ေရာဟိနီကုိ အသင္သိၾကားမင္းၾကီးပဲ ယူလိုက္ပါေတာ့၊ အသက္ေတာ့ အေသမခံလိုက္ပါနဲ႔ သိၾကားမင္းၾကီးရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ ေလးဦး ေရာဟိနီကုိ စြန္႔ လႊတ္လိုက္ပါျပီ "
ေရာဟိနီကုိ သိၾကားမင္းၾကီးခ်စ္လိုက္ပံုမ်ား..အရာရာ " နီ႔သေဘာ" …" နီ႔သေဘာ" နဲ႔ပါပဲ။ ဘယ္သြားခ်င္လဲ…နီ႔သေဘာ၊ ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ..နီ႔သေဘာ..၊ " အရာရာ..မင္းပါ..နီ" ..။
ေရာဟိနီနတ္သမီး အခ်စ္ကံေကာင္းတာ ေက်ာင္းအလွဴကုသိုလ္နဲ႔ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္ေၾကာင့္ပါ။
တစ္ဖက္သားရဲ႕ ကိစၥၾကီးငယ္ကို ေမတၱာအျပည့္နဲ႔ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးတတ္တဲ့ ေ၀ယ်ာ၀စၥ ကုသိုလ္ရွင္ေတြဟာ ခ်စ္သူခင္သူ၊ ကူညီေစာင့္ေရွာက္သူေတြ ေပါမ်ားျပီး ဘ၀မွာ အစစအရာရာ အဆင္ေျပ တတ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ မယမင္းရယ္..၊ " မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား " ဆိုတဲ့ ဗုဒၶအဆံုးအမအတုိင္း မေကာင္းမႈမွန္သမွ် ေရွာင္ၾကဥ္မယ္၊ ေကာင္းမႈမွန္သမွ် ျပဳလုပ္မယ္၊ စိတ္ႏွလံုးကုိ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ေအာင္ အျမဲထားမယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ကံသာမက အႏွစ္ကံေတြပါ ေကာင္းျပီး ခ်စ္စရာ အေကာင္းဆံုး နိဗၺာန္အႏွစ္ကုိ ဧကန္မုခ် ရရွိၾကမွာ မလြဲပါဘူး။
ေၾသာ္..အေရးအၾကီးဆံုးလို႔ထင္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ေနာက္ဆံုးေျပာလိုက္ပါရေစ..။
" အခ်စ္ကံေကာင္းခ်င္ရင္..ခ်စ္ေအာင္ေနပါ၊ မုန္းေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔…လို႔။"
ဒါပါပဲ….။
ကိုထြန္းေ၀
